Ο ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Λάλος κάνει απολογισμό με αφορμή τις επιτυχημένες παραστάσεις «Ο άσχημος» και «Η αρρώστια της νιότης»
Δημήτρης Λάλος. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής, Καλλιτεχνικός Διευθυντής. Κάτοχος του βραβείου «Δημήτρης Χορν» (2012) για την παράσταση «Ροντβάιλερ» στο θέατρο Επί Κολωνώ. Εμφανίστηκε με το Εθνικό Θέατρο στο Παρίσι και μετά στην Αβινιόν με το «Βιτριόλι». Σκηνοθέτησε το «Τάβλι» και τη «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» στην Ακαδημία Πλάτωνος, έπαιξε στην Επίδαυρο στον «Ορέστη» σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα. Πρωταγωνίστησε στην ταινία «Αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη μαζί με τον Χάρη Φραγκούλη.
Σκηνοθέτησε την παράσταση «Πνεύμονες» του Duncan Macmillan με τον Αποστόλη Τότσικα και την Βάσω Καβαλιεράτου που παίχτηκε για 3 χρονιές στο Tempus Verum. Αυτήν την περίοδο σκηνοθετεί σε δική του μετάφραση τη μαύρη κωμωδία του Γερμανού Marius Von Mayenburg «Ο Άσχημος» στο Τempus Verum-Εν Αθήναις. Παράλληλα ανέβασε ξανά με την ίδια διανομή το έργο του Φέρντιναντ Μπρούκνερ «Η Αρρώστια της Νιότης», με το οποίο είχε επιλέξει να εγκαινιάσει τη θεατρική του στέγη Tempus Verum πριν από 3 περίπου χρόνια.
Ο υπερδραστήριος σκηνοθέτης μάς μιλά για τις δύο αυτές επιτυχημένες παραστάσεις, τους κινηματογραφικούς χαρακτήρες, τη σχέση του με τους νέους ηθοποιούς, τη σχέση του με τα social media, τα σχέδια του με τον τετραπλό ρόλο που διαθέτει στα θεατρική σκηνή της πόλης και τι κρατά από την εφηβική του ζωή στη Γερμανία.
Καλλιτεχνικός διευθυντής του Tempus Verum. Τι απολογισμό θα κάνατε μέχρι στιγμής για τα έργα που έχετε επιλέξει;
Συχνά όταν βρίσκεσαι μέσα σε μια δίνη είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τι πραγματικά συμβαίνει έξω από αυτή. Έτσι ακριβώς θα έλεγα ότι νιώθω αυτή την στιγμή. Το μόνο που ξέρω είναι ότι μέχρι τώρα έχω προσπαθήσει να κινηθώ με το καλλιτεχνικό μου κριτήριο και να κάνω τις λιγότερες δυνατές υποχωρήσεις. Προς το παρόν πάντως όλα βαίνουν καλώς.
Σίγουρα όχι. Αυτό που βλέπει κάποιος στις πρόβες μπορεί να ξεπεράσει μερικές φορές και την πιο τρελή φαντασία. Αλλά είμαι σίγουρος ότι και το κοινό πρέπει να είδε πράγματα στις παραστάσεις που δεν θα μάθω ποτέ.
Ο Άσχημος
Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε τον «Άσχημο»;
Είναι ένα πραγματικά σύγχρονο έργο με χιούμορ, βάθος και προβληματισμό για το σήμερα. Από την πρώτη στιγμή που το διάβασα δεν μπόρεσα να το βγάλω από το μυαλό μου. Ήταν θέμα χρόνου για μένα να το ανεβάσω.
Εκτός από το έργο «Ο Άσχημος» ανεβάζετε την «Αρρώστια της Νιότης». Είναι η παράσταση με την οποία εγκαινιάσατε τη νέα θεατρική σας στέγη Tempus Verum. Γιατί επιλέξατε να την παρουσιάσετε ξανά; Είναι μια επετειακή υπενθύμιση ή μια ανάγκη να πείτε και καινούρια πράγματα με όχημα το έργο;
Θα έλεγα ότι είναι και τα δυο. Το θέατρο για μένα εκτός από ένας τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι. Όλα τα παιδιά υπήρξαν μαθητές μου και ηθοποιοί μου για χρόνια. Ήταν το δυναμικό για να ξεκινήσω το Tempus Verum. Είναι για μας μια γιορτή που βρισκόμαστε πάλι μαζί ενώ ταυτόχρονα ξανά-σχεδιάζοντας το έργο ανακαλύπτουμε την διαχρονικότητα του μέσα από μια κινηματογραφική ματιά.
Η αρρώστια της νιότης
Η αρρώστια της νιότης
Tι θα θέλατε να κρατήσει το κοινό στο τέλος μια παράστασης;
Κάθε παράσταση για μένα είναι μια απόδειξη ζωής. Αυτό θα ήθελα να πάρουν μαζί τους: Ότι είμαστε ζωντανοί και μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.
Ποια ήταν το πιο σημαντικό μάθημα που πήρατε από την εφηβική περίοδο της ζωής σας στη Γερμανία;
Να αγαπάω αυτό που έχω και μην ξεχνάω αυτό που έχασα.
Έχετε έναν τετραπλό ρόλο στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Του καλλιτεχνικού διευθυντή, του ηθοποιού, του σκηνοθέτη και μεταφραστή. Θα θέλατε να μας πείτε τι σας προσφέρει η κάθε σας ιδιότητα;
Ως καλλιτεχνικός διευθυντής δεν κάθομαι πίσω από ένα γραφείο παίρνοντας αποφάσεις όπως μπορεί να φαντάζεται κάποιος, αλλά καθαρίζω, μαζεύω καρέκλες, φτιάχνω τις πόρτες όταν χαλάνε και αλλά τέτοια. Στο πόστο του ηθοποιού πάντα απολαμβάνω το ταξίδι που σου προσφέρει ένας χαρακτήρας. Ως σκηνοθέτης έχω την μαγική αυτή αίσθηση να συνδημιουργείς με τους άλλους κάτι σπουδαίο και ως μεταφραστής να συμπορεύεσαι και να μαθαίνεις από τους μεγάλους συγγραφείς.
Δημήτρης Λάλος
Το θέατρο ή ο κινηματογράφος θα λέγατε ότι σας επηρέασε περισσότερο στην διαμόρφωση της ερμηνείας σας;
Κατά τη γνώμη μου αυτά τα δύο είδη αλληλοσυμπληρώνονται. Έχω πάρει και από τα δύο. Δημιουργώ κινηματογραφικούς χαρακτήρες με θεατρικό βάθος και κάνω θέατρο με μια κινηματογραφική χροιά.
Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με την υποκριτική;
Ό,τι και να κάνουν στη ζωή τους να δουλεύουν τουλάχιστον 4 ώρες την ημέρα γύρω από την υποκριτική και το θέατρο. Να γίνουν οι δάσκαλοι του εαυτού τους. Να μην εφησυχάζονται με τίποτα. Να ακολουθούν πάντα το ένστικτο τους και να ξέρουν ότι τα πιο σημαντικά είναι τα «όχι» που θα πεις και όχι τα «ναι».
Δημήτρης Λάλος
Πώς βλέπετε την παρούσα σκοτεινή περίοδο;
Κάθε περίοδος έχει το σκοτάδι της, αλλά έχει και το φως. Πιστεύω ότι είναι μία σκοτεινή περίοδος που κρύβει μέσα της πολύ φως. Σε μας έγκειται να το αποκαλύψουμε.
Ποια η σχέση σας με τα social media;
Τα μισώ και τα εκμεταλλεύομαι. Είναι η μάστιγα του αιώνα. Έχουν αλλάξει και θα αλλάξουν ακόμα περισσότερο την ζωή μας ανεπανόρθωτα.
Υπάρχει κάτι που σας εντυπωσίασε πραγματικά τον τελευταίο καιρό;
Ναι, η κόρη μου. Με εντυπωσιάζει καθημερινά.
Υπάρχει ένα πρόσωπο ή μια παράσταση που θεωρείτε ότι έχει καθορίσει τη θεατρική σας πορεία ή το ξεκίνημά της;
Όλη μου η πορεία αλλά και οι άνθρωποι που γνώρισα στο πρώτο μου θέατρο το «Επί Κολωνώ» με επηρέασαν βαθιά. Εκεί μεγάλωσα ως καλλιτέχνης αλλά και ως άνθρωπος.
Τι ακολουθεί;
Το καλοκαίρι θα γίνει για δεύτερη χρονιά το Adapt Festival. Ένα φεστιβάλ για νέες ομάδες που βασίζεται στην ιδέα της διασκευής θεατρικού, μυθιστορήματος ακόμα και ενός ποιήματος. Είναι επαμειβόμενο και θα δοθεί και το θέατρο για έναν αριθμό παραστάσεων στην ομάδα που θα κερδίσει. Oi αιτήσεις έχουν ανοίξει και οι ομάδες μπορούν να καταθέσουν τις προτάσεις τους.
Ο πρώην γιατρός που αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέατρο, οι πετυχημένες παραστάσεις, οι διακρίσεις και το νέο του έργο στο θέατρο του Νέου Κόσμου
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
6°
