Η ομάδα Playback Ψ ανεβάζει στον «Παλμό» τις ιστορίες της ζωής μας
Η ομάδα Playback Ψ έφερε το θέατρο Playback για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Συνομιλήσαμε με τον Λάμπρο Γιώτη & τον Δημήτρη Μπέγιογλου για τις παραστάσεις τους
Κάθε Σαββατοκύριακο, στον 6ο όροφο ενός κτιρίου πίσω από το Δημαρχείο της Αθήνας, ανοίγει τις πόρτες του ο «Παλμός», χώρος έκφρασης και δημιουργίας. Με αφορμή αγαπημένα τραγούδια, μια ομάδα ηθοποιών, μουσικών και εικαστικών, η Playback Ψ, είναι έτοιμη να ακούσει ιστορίες από τη ζωή σας και να τις παίξει στη σκηνή με θεατρικό αυτοσχεδιασμό. Συνομιλήσαμε με τον Λάμπρο Γιώτη και τον Δημήτρη Μπέγιογλου για τις παραστάσεις τους.
Είστε η πρώτη επαγγελματική ομάδα θεάτρου που έφερε στην Ελλάδα το θέατρο Playback. Τι ακριβώς είναι;
Το Playback αποτελεί ένα διαδραστικό θεατρικό δρώμενο, κατά το οποίο ένας θίασος ειδικά εκπαιδευμένων ηθοποιών αναλαμβάνει να παίξει στη σκηνή αφηγήσεις ζωής των θεατών. Η επικοινωνία θεατών - ηθοποιών γίνεται με τη βοήθεια ενός συντονιστή - σκηνοθέτη που ενεργοποιεί και ενθαρρύνει τους θεατές. Οι καλλιτέχνες της ομάδας παρουσιάζουν τις ιστορίες των θεατών μέσω θεατρικού αυτοσχεδιασμού, που περιλαμβάνει ήχο, κίνηση, διάλογο, χρήση αντικειμένων, μουσική και τραγούδι. Η ομάδα θεάτρου «Playback Ψ» είναι η πρώτη με επαγγελματίες καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Συστάθηκε το 2004 στο πλαίσιο της Εταιρείας Δραματικής Έκφρασης και Θεραπείας «Παλμός» και έχει δώσει πάνω από 500 παραστάσεις, σε θέατρα, νοσοκομεία, σχολεία, φυλακές, κέντρα απεξάρτησης, πολιτιστικούς φορείς και συνέδρια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Φέτος ετοιμαζόμαστε για το Παγκόσμιο Συνέδριο Playback που θα γίνει στην Ινδία. Επίσης, τα τελευταία χρόνια διοργανώνεται στον «Παλμό» εκπαίδευση από διδάσκοντες πιστοποιημένους από το Center for Playback Theatre της Νέας Υόρκης.
Πώς συμμετέχουν οι θεατές; Το έργο είναι διαφορετικό κάθε φορά;
Το έργο δεν είναι προκατασκευασμένο, διαμορφώνεται ανάλογα με τις ιστορίες που θα προκύψουν στην παράσταση. Γι’ αυτό και συχνά ο κόσμος ξανάρχεται για να δει μια διαφορετική εκδοχή. Ακόμη και αν δεν έχουν σκοπό να μιλήσουν, μπορούν να ακούσουν και να επικοινωνήσουν με τους άλλους θεατές.
Συνήθως, τι ιστορίες είναι αυτές που αφηγούνται οι θεατές;
Ο χώρος των θεατών - αφηγητών είναι ένας χώρος δημόσιας εξομολόγησης όπου τα πάντα μπορούν να ειπωθούν. Ακούμε ιστορίες από θύματα ρατσισμού, από άτομα εξαρτημένα από ουσίες, άτομα που παλεύουν να αλλάξουν ή που αντιμετωπίζουν σκληρές δομές εξουσίας. Το θέατρο Playback είναι ένας τόπος συνάντησης των συχνά κοινών ιστοριών μας. Πολλές φορές έχουν να κάνουν με απώλειες προσώπων, ιστορίες οικογενειακές, περιπετειώδη ταξίδια, αλλά και εσωτερικές διαδρομές.
Πρόκειται για θέατρο, θεραπεία ή το συνδυασμό τους;
Το θέατρο Playback είναι πρώτιστα τέχνη. Είναι μια τέχνη διαλογιστική, η οποία ενώνει τους ανθρώπους, και ως εκ τούτου θεραπευτική. Στο τέλος της παράστασης όλοι γινόμαστε Ένα. Δεν υπάρχουν ούτε σταρ ούτε και αποστάσεις. Συναντιόμαστε σε ένα πεδίο βαθιάς επικοινωνίας με ενδεχόμενη την έκπληξη της αυτογνωσίας. Είναι μια τέχνη ενσυναίσθησης και όχι μια τέχνη διαχωρισμού.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
20°
