«Όταν πεθάνω, θάψτε με στο Facebook!»
Όπως όλοι ξέρουμε το φθαρτό σώμα μπορεί να χάνεται, τα προφίλ όμως στο Facebook δεν πεθαίνουν ποτέ! Είτε είσαι φανατικός του Facebook είτε το έχεις μισήσει και έχεις διαγράψει το προφίλ σου, αυτή η παράσταση θα σε αγγίξει. Για να καταλάβεις ούτε ο σκηνοθέτης της, ο Αλέξανδρος Λιακόπουλος, χρησιμοποιεί τα social media, ούτε έχει καν προφίλ στο Facebook και μάλιστα αρνείται επίμονα να δημιουργήσει.
«Όταν πεθάνω, θάψτε με στο Facebook!» στο θέατρο Μπέλλος
Το έργο «Όταν πεθάνω, θάψτε με στο Facebook!» του Αντώνη Τσιπιανίτη, που παρουσιάζεται στο Θέατρο ΜΠΕΛΛΟΣ, πραγματεύεται την κοινωνική μοναξιά της εποχής μας, τις σχέσεις που γεννιούνται στο διαδίκτυο και μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά. Είναι η ιστορία ενός άντρα, του Εστραγκόν, και μιας γυναίκας, της Οφηλίας, που αναζητούν τον έρωτα. Οι δυο τους θα συναντηθούν συναντιούνται στη θεραπευτική κοινότητα του Facebook και υπό την καθοδήγηση του υπεύθυνου της κοινότητας θα προσπαθήσουν να δώσουν νόημα και περιεχόμενο στην προσωπική τους ζωή.
«Όταν πεθάνω, θάψτε με στο Facebook!» στο θέατρο Μπέλλος
Και εσύ μπορείς να τους βοηθήσεις, αν θέλεις, γιατί σε σημεία της παράστασης κάποιοι εκ των θεατών μπορούν να συμμετάσχουν στο έργο, υποδυόμενοι διάφορους χρήστες-φίλους των πρωταγωνιστών Δημήτρη Γιώτη, Μαρίνας Γεωργοπούλου και Γιώργη Κοντοπόδη στο Facebook.
Εκπαιδεύοντας την Άνα: Η Άννα Δαμιανίδη γράφει για το θεατρικό έργο της Κατρίν Μπεναμού που μετέφρασε
Μεταφράζοντας το θεατρικό έργο της Κατρίν Μπεναμού «Άνα, ή Το πανέξυπνο κορίτσι» σκεφτόμουν συνεχώς τις δικές μου μαθήτριες στα μαθήματα ελληνικών. Είναι απίστευτη η δυσκολία που έχουν οι μεγάλοι άνθρωποι στην πρώτη επαφή τους με τα γράμματα, και ο αγώνας που πρέπει να κάνουν για να κατακτήσουν τη χρήση τους. Ανακαλύπτουμε μαζί με τις μαθήτριές μας τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες της γλώσσας, τη βαριά αξία των λέξεων, αναπνέουμε κοντά τους την προσδοκία τους από τα γράμματα. Τι μπορεί να κάνει μια μεγάλη γυναίκα με τη γραφή; Πολλά πράγματα, ίσως όχι τόσο εμφανή, όμως σημαντικά και αποκαλυπτικά για την ίδια.
«Άνα, ή Το πανέξυπνο κορίτσι» στο Vault Theater
Η Κατρίν Μπεναμού έχει επίσης δουλέψει με μετανάστριες σε εργαστήρια γραφής. Ξέρει κι αυτή την αργή, επίπονη, επαναληπτική οπωσδήποτε προσέγγιση στα γράμματα, και χτίζει ένα παιχνίδι με τις λέξεις και το νόημά τους, ξεκινώντας από ένα παλιό παραμύθι. Η ηρωίδα της καθώς προχωρά με αργά και δισταχτικά βήματα στον δρόμο της μόρφωσης, γυρίζει πίσω, στην καταγωγή της, στις αναμνήσεις της, στα γεγονότα που καθόρισαν τη ζωή της χωρίς να μετέχει η ίδια, γυρίζει στους φόβους της, και στρέφεται τέλος προς τις επιθυμίες της. Απλές επιθυμίες, πράγματα που για τον κόσμο των εγγραμμάτων είναι αυτονόητα και γι’ αυτήν μεγάλες κατακτήσεις. Το πώς θα τις πραγματοποιήσει, το πώς θα εξελιχτεί, είναι το μεγάλο στοίχημα που κερδίζεται ή χάνεται στην προσπάθεια κατάκτησης της αυτογνωσίας.
Η Αθηνά Κεφαλά ανακάλυψε το έργο της παλιάς της συμφοιτήτριας στο Κονσερβατουάρ, και το μεταφράσαμε μαζί. Καθώς βασίζεται στη γαλλική γλώσσα, μια και η μαθήτρια ζει στο Παρίσι και προσπαθεί να μάθει γαλλικά, ήταν μεγάλη η πρόκληση να μεταφέρουμε τους γλωσσικούς συνειρμούς της στην ελληνική γλώσσα χωρίς να αλλάξει το νόημα των βασικών λέξεων, αυτών που ορίζουν τη ζωή της και που μαθαίνει να τις γράφει. Απλοϊκή και μαζί σοφή, η ηρωίδα προχωρά στη γνώση γραφής κι ανάγνωσης σαν σε σκοτεινό τούνελ όπου ψαχουλεύεις τους τοίχους για να φτάσεις στην έξοδο και στο φως. Στο μοντέρνο αυτό έργο η παλιά και πάντα νέα ιδέα του διαφωτισμού κινεί τα πάντα.
Σκηνοθεσία: Αθηνά Κεφαλά. Μετάφραση: Άννα Δαμιανίδη. Παίζουν οι ηθοποιοί: Ιωάννα Γκαβάκου, Ντέπυ Μαυροπούλου. Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο Guide της Athens Voice
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
19°
