«Θέληση», το μικρό θεατρικό αριστούργημα που θα δεις στο πιο κατάλληλο μέρος

Σύννεφα απλωμένα, το μετρό της Ομόνοιας κλειστό, οι δρόμοι άδειοι περιμένουν το ξέσπασμα του συλλαλητηρίου, ακόμα μια υπόθεση τόσο να μας διχάζει. Είναι μια περίεργη Κυριακή, αλλά πίσω από την κλειδωμένη πόρτα του Μπάγκειον συμβαίνει κάτι αλλόκοτα γοητευτικό. Κι αφού η τύχη με άφησε να το παρακολουθήσω από την κλειδαρότρυπα, θα προσπαθήσω να το αποτυπώσω όσο πιο πιστά γίνεται.

Τρίζουν τα σκαλιά καθώς ανεβαίνεις στο πρώτο πάτωμα αυτού του εμβληματικού ξενοδοχείου της πλατείας Ομονοίας, που χτίστηκε σε σχέδιο του Ερνέστου Τσίλλερ. Ποτέ δεν έχω βρεθεί εδώ μέρα. Το ήρεμο φως που μπαίνει λαθραία στο στεγασμένο με υαλοστάσιο κεντρικό αίθριο αποκαλύπτει την υγρασία τους τοίχους, τους σοβάδες να λείπουν, το φθαρμένο πάτωμα. Αυτή η ομορφιά της φθοράς μαζί με την απόλυτη ησυχία της έρχονται σε αντιδιαστολή με την καταιγίδα που μαίνεται έξω, κάτι που προσθέτει κι άλλους πόντους στην πρόβα που σε λίγο θα παρακολουθήσω. Είναι η πρόβα της ωραιότερης παράστασης που έχω δει τον τελευταίο καιρό, αλλά αυτό δεν το ξέρω ακόμα.

Προς το παρόν γνωρίζω μόνο ότι η «Θέληση, αποσπάσματα από τη ζωή της Σιμόν Βέιλ» ανεβαίνει την Τετάρτη σε σκηνοθεσία του Αργεντινού σκηνοθέτη Σέζαρ Μπρι, του ίδιου ανθρώπου που υπογράφει το έργο και που τώρα βρίσκεται στην Αθήνα για τον σκοπό αυτό. Οι ηθοποιοί, ο Δημήτρης Παπαβασιλείου και η Αγγελική Πασπαλιάρη, αν είναι αγχωμένοι με την πρεμιέρα που θα συμβεί σε τρεις μέρες από σήμερα, δεν το δείχνουν. Ήρεμοι γδύνονται κι ύστερα φορούν τα ρούχα της παράστασης. Ψιθυρίζουν ο ένας στον άλλον δυο-τρεις συναδελφικές οδηγίες, παίρνουν θέσεις και βουτούν στο κενό. Για δύο περίπου ώρες, θα ανοιγοκλείσω ελάχιστα τα βλέφαρα: δεν θέλω να χάσω τίποτα, ούτε μπορώ όμως. Είναι τόσο καθηλωτική η παρουσία των δυο τους σε αυτή την ιδιότυπη σκηνή, τόσο ευρηματική η σκηνοθεσία του Σέζαρ Μπρι, τόσο ουσιαστικό το κείμενο, τόσο κατάλληλη η επιλογή του εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου που ο θεατής γίνεται αχόρταγος. Πόσο συχνά σας συμβαίνει να μην θέλετε να τελειώσει η παράσταση, να μην αναρωτιέστε τι ώρα είναι, να μην μπορείτε καν να βγείτε από την ατμόσφαιρα της αφήγησης;

Αναρωτιέμαι αν ο Δημήτρης Παπαβασιλείου παρακολουθώντας το έργο στην Αργεντινή μαγεύτηκε το ίδιο. Να ήταν αυτό που τον ώθησε να πείσει τον Σέζαρ Μπρι να έρθει στην Ελλάδα για να σκηνοθετήσει τον ίδιο και την Αγγελική; Σε έναν κόσμο ιδανικό για ηθοποιούς και θεατές, ο υποδυόμενος θα έπαιζε τον ρόλο που πραγματικά θα τον άγγιζε. Αυτός ο κόσμος δεν είναι ιδανικός, μερικές φορές όμως μας κάνει τη χάρη και δημιουργεί τις συνθήκες για θαύματα. Ο Σέζαρ Μπρι είναι στην Αθήνα κατόπιν παρότρυνσης του Δημήτρη κι εμείς έχουμε την ευκαιρία όχι μόνο να δούμε ένα σπουδαίο έργο στην πόλη μας, αλλά και την απόλαυση να παρακολουθήσουμε να το ενσαρκώνουν δύο πραγματικά ταλέντα του ελληνικού θεάτρου.

Η Σιμόν Βέιλ υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες φιλοσόφους του 20ου αιώνα. Στο έργο παρακολουθούμε τις τελευταίες της μέρες, τον Αύγουστο του 1943 στο νοσοκομείο του Άσφορντ στο Κεντ της Αγγλίας. Στο πρόσωπο του νοσοκόμου της Κάρλο η ίδια βλέπει τον αδερφό της, ένα στρατιώτη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον σκηνοθέτη Μεγερχόλτντ, τον Έκτορα της Ιλιάδας. Συνομιλεί μαζί τους, αναγκάζοντας τον Κάρλο να υποδύεται όλα αυτά τα πρόσωπα (αξίζει εδώ να επευφημήσουμε την υποδυόμενη  άνεση του Δημήτρη Παπαβασιλείου) και μέσα από αυτή τους τη συνομιλία εμείς βλέπουμε όλα τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου, αλλά και τον ειρμό που οδήγησε τη σκέψη της να ξεχωρίσει σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Αλμπέρ Καμύ να τη χαρακτηρίσει ως «το μοναδικό μεγάλο πνεύμα» της εποχής του.

Τόση ώρα σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι εμμονικά ότι η καθημερινότητα, το πανδαιμόνιο του συλλαλητηρίου έξω, όλα αυτά τα εφήμερα που απασχολούν τον καθένα και την καθεμία από εμάς δεν έχουν καμία μα καμία σημασία όταν υπάρχουν τόσο πιο οικουμενικές σκέψεις να συλλογιστεί κανείς. Να η μαγεία του θεάτρου: εμφανίζεται σε παραστάσεις σαν κι αυτή. Όχι συχνά, μα εμφανίζεται. Και τότε κάνει όλες τις άλλες σκέψεις, τις μικρές, τις ανούσιες, τις καταστροφικές επιτέλους να σωπαίνουν.

Κείμενο - Σκηνοθεσία: Cesar Brie
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Ερμηνεύουν: Αγγελική Πασπαλιάρη, Δημήτρης Παπαβασιλείου
Διδασκαλία κίνησης: Σώζων Σγούρος
Σχεδιασμός φωτισμού: Αλέξανδρος Πολιτάκης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αθηνά Παπαδάκη
Φωτογραφίες: Κώστας Γκιόκας

Artwork: Πέτρος Παράσχης
Τρέιλερ: Δημήτρης Αθανασιάδης

Η Θέληση (La Voluntad)
Από 23 Ιανουαρίου έως 7 Μαρτίου
Κάθε Tετάρτη & Πέμπτη 21.15
Τιμή εισιτηρίου: 12 € & 5 € (μειωμένο)
Τηλέφωνο κρατήσεων: 6943912100

Ξενοδοχείο Μπάγκειον
Πλατεία Ομονοίας 18 (στάση μετρό Ομόνοια)
Τηλ.: 2107222153, 2107236889
bageios.gr

*Δείτε περισσότερες πληροφορίες στον Οδηγό της Athens Voice.