Στο αφιέρωμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών για τον Δημήτρη Δημητριάδη, ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθέτησε το έργο «Ο κυκλισμός του τετραγώνου». Οι ηθοποιοί της παράστασης σχολιάζουν για την A.V. αποσπάσματα του κειμένου.
Η ΓΑΛΑΖΙΑ
«Φιλάει με τέτοιον τρόπο ώστε να σου αρκούν και μόνο τα φιλιά του».
«Η απόλυτη ανάγκη να ανήκεις σε κάποιον ακόμα και μέσα από την αυταπάτη. Η Γαλάζια αγαπά την αυταπάτη, την ίδια στιγμή όμως αναζητά την αλήθεια. Αυτή είναι η αντιφατική πορεία της από τη θαλπωρή του ψέματος, στην έρημο της αλήθειας». Αλεξία Καλτσίκη
«Αυτό απαντάει ο Γαλάζιος όταν ο Μαύρος τον ρωτά τί θα έκανε αν έβλεπε μπροστά του τον άντρα με τον οποίο συναντήθηκε ερωτικά για μία μόνο φορά αλλά που τον καθόρισε για πάντα. Ο Γαλάζιος όμως έχει μάθει να συγκρατιέται, κι αυτή είναι μια αποκάλυψη που ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να παραδεχτεί και ν´ αντέξει. Αν την άντεχε θα είχε διαμορφώσει αλλιώς τη ζωή του και την σχέση του με τους άλλους αλλά κυρίως με την σύντροφό του κι έτσι ο ίδιος θα ήταν ελεύθερος μες τις επιλογές του. Αδυνατεί όμως –όπως κι όλοι στο έργο– να στηρίξει τις κρυφές του επιθυμίες». Γιώργος Γάλλος
Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ
«Όλα χωρίζονται στη μέση, τα μάτια, τα αυτιά, τα χέρια, τα πόδια, τα αρχίδια, αυτά χωρίζονται εύκολα..».
«Ένα μόνο δεν χωρίζεται στη μέση και αυτό σίγουρα δεν είναι η καρδιά. Μήπως είναι αυτός που τα χωρίζει, γιατί φοβάται να αποχωριστεί;» Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης
Η ΠΡΑΣΙΝΗ
«Κράτησέ με, μη με διώχνεις».
«Mια γυναίκα κι ένας άντρας που παλεύουν να παραμείνουν ζευγάρι πάση θυσία. Αναλαμβάνουν τους ρόλους του τιμωρού και του ταπεινωμένου και όταν τους εξαντλήσουν, τους ανταλλάσσουν μεταξύ τους. Το πιο σημαντικό, το πιο πολύτιμο γι’ αυτούς είναι το “μαζί”, να επιβεβαιώνουν ακατάπαυστα και με κάθε τίμημα αυτή τη σύνδεση που καθιστά τον ένα δέσμιο του άλλου». Μαρία Κεχαγιόγλου
Η ΜΟΒ
«Δεν τόλμησα, δεν έβρισκα το θάρρος κι ο χρόνος περνούσε, δεν καταλάβαινα πόσο πολύτιμος ήταν, τώρα ξέρω πόσο χαμένος πήγε...»
«Βάζουμε κάτω τα δεδομένα για να βγάλουμε συμπεράσματα, να παράγουμε νόημα, να γίνουμε καλύτεροι, την επόμενη φορά να είμαστε πιο έτοιμοι, να αποφύγουμε τα ίδια λάθη. Κι είναι όλα ψέματα. Ψέματα προσπαθούμε. Μιλάμε για να εκμαιεύσουμε μια δράση, μια λέξη από τον άλλον που να μας βολεύει, να μας επιβεβαιώνει. Δεν υπάρχει αναζήτηση του “σωστού”, της ευτυχίας. Υπάρχουν μόνο ασυνείδητοι (ή όχι) χειρισμοί για την κάλυψη των αναγκών μας. Η ζωή δεν είναι μυθιστόρημα για να βγάζει νόημα, δεν έχει καν ομοιόμορφη αισθητική. Ζούμε στη δίνη των ορμών μας και της αβεβαιότητας. Αν αυτό ισχύει, δεν είναι απαραίτητα δυσάρεστο». Μαρία Πρωτόπαππα
«Τίποτα δεν αλλάζει. Η πιο ελάχιστη πλευρά του κόσμου είναι η αλλαγή. Τη χρειαζόμαστε την αλλαγή, την αναζητούμε, αλλά δεν την έχουμε απλώς γιατί δεν υπάρχει».
«Ο Μοβ είναι αμετακίνητος, είναι φοβισμένος. Νομίζει πως θα κερδίσει τη Μοβ μέσα από την ευκινησία, μέσα από τη μη πράξη. Δυστυχώς, αυτή είναι η δυνατότητά του, αυτός είναι ο ορίζοντάς του. Ξέρει να διεκδικεί μόνο αποσυρόμενος. Αυτό είναι που φαντάζεται για τον εαυτό του, αυτή τη δυνατότητα βλέπει μόνο ως συμπεριφορά: την απόσυρση. Του παίρνει όλο το έργο για να φτάσει στην αυτογνωσία. Αλλά και πάλι, δεν αλλάζει. Περιορίζεται μόνο στο να διαπιστώσει την αδυναμία». Γιάννος Περλέγκας
Ο ΜΑΥΡΟΣ
«Θα το βρει κι αυτό το θάρρος σιγά-σιγά, δεν είναι εύκολο, χρειάζεται χρόνος, είμαι βέβαιος πως θα φτάσει κι εκεί. Θα κατακτήσει κι αυτό το στάδιο. Δεν θα κρύβει από τους άλλους ποιος πραγματικά είναι».
«Ο ρόλος του Μαύρου είναι καταλυτικός και επιβλητικός συγχρόνως. Εκμαιεύει την αλήθεια από τους ανθρώπους επιβάλλοντας τη δική του επιθυμία». Χρήστος Στέριογλου
Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ
«Θέλουμε να μείνεις με τον ένα απ’ τους δυο μας, έναν μόνο, να σε έχει ολοκληρωτικά ο ένας, να μη σε μοιράζεται».
«Η ομοφυλοφιλία είναι τραγική. Ιδιότροπη. Επισφαλής και ευμετάβλητη. Δεν έχει μέλλον, δεν έχει παιδιά. Μοιάζει με άκαρπο δέντρο... Αυτό το δέντρο φυτρώνει στην καρδιά μας για να μας οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή... Οι “γαλάζιοι” δεν μπορούν να νιώσουν την ευτυχία, το όνομα της οποίας είναι για τους υπόλοιπους παιδιά, παιδικό κλάμα, παιδική αγνότητα. Σαν να είμαστε γεννημένοι άκαρποι, εμείς υποδυόμαστε τον εαυτό μας και ερωτευόμαστε εγωιστές, ίδιους μ’ εμάς..» (από τη βιογραφία του Ρ.Νουρέγιεφ) Γιάννης Κλίνης
Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ
«Δεν ξέρω τι νιώθεις. Δεν μ’ ενδιαφέρει..»
«Πρόσωπα που ακκίζονται με το άκαμπτο της βεβαιότητάς τους αντί να κοινωνήσουν τη ρευστότητα της ατέλειάς τους. Εγκλωβίζονται στα στερεότυπα του φύλλου τους αντί να δεξιωθούν «το άλλο» και να εγκαινιασθούν σε μια καινούρια δυνατότητα. Η λογιστική λογική, κυρίαρχη και στο πεδίο του έρωτα, όχι μόνο στο έργο του Δημητριάδη αλλά, δυστυχώς, στην ίδια μας τη ζωή. Θεωρώ το έργο προφητικό και βαθύτατα πολιτικό». Περικλής Μουστάκης Ο ΜΠΛΕ «Μπορεί κανείς να μετρήσει τα αισθήματά του;» «Αν ήμουνα ΘΕΟΣ/ θα καταργούσα την ύπαρξη των ξεχωριστών φύλλων ή έστω θα ελευθέρωνα το σμίξιμό τους από κάθε έγνοια, κρίση, συμβιβασμό, αδυναμία, ανολοκλήρωτη ταυτότητα κ.λπ. Θα ξαναεφεύρισκα τον έρωτα (….) PAX ET VOLUTAS». (Γιώργος Β. Μακρής, 1964;) (Για την αντιγραφή) Άρις Μπαλής
ΔΩΡΟ Η A.V. δίνει δώρο 3 διπλά εισιτήρια για την παράσταση στις 18/10 (20.30) σε τρεις τυχερούς αναγνώστες. Στείλε sms: AVP (Κενό) 1 και ονοματεπώνυμο στο 54121 μέχρι την Τρίτη 15/10. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με sms και τα ονόματά τους θα βρίσκονται στο ταμείο της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (Λεωφ. Συγγρού 107, 210 9005800).
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
17°
