O Δημήτρης Ξανθόπουλος και η γλυκιά εμμονή με τον Τσέχοφ
Ανυπομονούμε για την επιστροφή του με τις «Τρεις αδελφές» στη Στέγη
Δέκα χρόνια πριν, ο Δημήτρης Ξανθόπουλος με τον «Γλάρο» πήρε το βάπτισμα του πυρός σαν σκηνοθέτης. Η μανία με τον Τσέχοφ: δέκα χρόνια μετά, οι «Τρεις Αδελφές» με την υπογραφή του ανεβαίνουν στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Ξεχάστε τη Μόσχα και τις φαντασιώσεις του μέλλοντος και συναντήστε τες στην Αθήνα. Γιατί, 118 χρόνια μετά, το έργο δεν μιλά μόνο για την προεπαναστατική Ρωσία, το έργο, παγκόσμιο πια, μιλά για κάθε εποχή που οι ήρωές της βιώνουν ρήγμα και κατάσταση διαρκούς αναταραχής, επί γης. 118 χρόνια μετά, ο Δημήτρης Ξανθόπουλος αναρωτιέται για το πώς πρέπει να ζούμε. Αναρωτιέται: παγιδευμένοι στον εαυτό μας και χάνοντας κάθε επαφή με την πραγματικότητα, τι θα συμβεί όταν βγούμε έξω από τους τοίχους του σπιτιού μας; Θα συντριβούμε ή θα ανταπεξέλθουμε.
Αυτή η αναμέτρηση με το έξω γίνεται το κέντρο της παράστασης της Στέγης. Η αγωνία του να βρούμε τη θέση μας στον κόσμο, έναν κόσμο όπου μας έφεραν απρόσκλητους, που μας γέννησαν και μας τοποθέτησαν ερήμην. Χωρίς λόγο. Ή μήπως με κάποια αιτία; Μα και ανάποδα: με κάποια αιτία, με κάποιο λόγο. Από εδώ πηγάζει και η συνεχής μας διακαής επιθυμία να επιστρέψουμε στις εξιδανικευμένες πόλεις των ονείρων που μας συνδέουν με την παιδική μας ηλικία, τη μόνη μας πατρίδα. Έτσι ανεβάζει ο Δημήτρης Ξανθόπουλος τις «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ: σαν ένα αιωνίως επίκαιρο ταξιδιωτικό voucher στο χθες. Εκείνες το ζουν στο 1901, στο στρατιωτικό περιβάλλον της μικρής στρατιωτικής κωμόπολης όπου έχουν εγκλωβιστεί. Οι τρεις κόρες και ο μοναχογιός ενός νεκρού στρατηγού. Βαλτώνουν στη φαντασίωση μιας άλλης κάποιας ζωής σε μια «Μόσχα» paradise mind προσομοίωση. Το χθες και το αύριο, το σήμερα και το μέλλον, και οι συνεχείς «υποθέσεις εργασίας», η περιδίνηση - διαρκές ερώτημα. Πού βρίσκεται η ευτυχία, η ανεμελιά, η ζωή στην ιδανική της συνθήκη.
Δεν υπάρχει «καλύτερη εποχή» από αυτήν: μέσα από τη δυσκολία και το αβίωτο των ημερών, η παράσταση του Δημήτρη Ξανθόπουλου φέρνει στο φως ατόφιος όλον τον θησαυρό του τσεχοφικού θεάτρου και των απαράμιλλων προσδοκιών. Τώρα, αν πίσω τους καραδοκεί η διάψευση, ο πόνος ή το pursuit of happiness, αυτά ανυπομονούμε να μας τα «πει» ο σκηνοθέτης και ο θίασος. Ναι, έχουμε αγωνία...
Άντον Τσέχοφ
Γεννημένος στο λιμάνι Τανγκαρόγκ της Αζοφικής Θάλασσας, από πατέρα έμπορο ο οποίος χρεοκόπησε και αναγκάστηκε να πουλήσει το πατρικό σπίτι για να καταφύγει οικογενειακώς στη Μόσχα (ιδού η «καταγωγή» του προς πώληση βυσσινόκηπου στο ομότιτλο έργο), ο Άντον Τσέχοφ (1860-1904) είναι ο πρωτοπόρος συγγραφέας μιας συλλογής αριστουργημάτων: «Πλατόνοφ», «Ιβάνοφ», «Γλάρος», «Θείος Βάνιας», «Τρεις Αδερφές», «Βυσσινόκηπος».
Εκτός από συγγραφέας, υπήρξε τολμηρός γιατρός και ερευνητής. Διέσχισε τη Σιβηρία για να επισκεφθεί τη Σαχαλίνη, το νησί-κάτεργο του Ειρηνικού, προκειμένου να μελετήσει τις αποτρόπαιες συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων, ενώ αφοσιώθηκε επίσης στην καταπολέμηση της επιδημίας χολέρας που είχε ενσκήψει στη ρωσική ύπαιθρο – το φυσικό τοπίο της μετέπειτα δραματουργίας του.
Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης, ιδρυτικό μέλος της εταιρείας θεάτρου Pequod (2010). Η συνεργασία του με τη Στέγη ξεκίνησε το 2012, όταν έπαιξε και συν-σκηνοθέτησε, από κοινού με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας Pequod, «Το διπλό βιβλίο» του Δημήτρη Χατζή. Η παράσταση παίχτηκε στη Στέγη, καθώς επίσης στο Παρίσι (Théâtre de la Ville) και τη Μασσαλία (Villa Méditerranée).
Έχει συνεργαστεί ακόμα, ως σκηνοθέτης, με το Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου της Στέγης, τις σαιζόν 2015-16 και 2016-17, και μάλιστα σκηνοθέτησε για την Εφηβική Σκηνή το «Μοσκώβ-Σελήμ» του Γεώργιου Βιζυηνού (2016-17), ενώ ως ηθοποιός, συμμετείχε στους «Δαιμονισμένους» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, στη σκηνοθεσία του Κονσταντίν Μπογκομόλοφ (2017).
Εκτός της Στέγης, έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός, μεταξύ άλλων, με τα θέατρα Εμπρός («Το ημερολόγιο της άμμου»), Σφενδόνη («Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν»), Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας («Λάσπη»), Παλλάς («Το τρίτο στεφάνι») και έχει παίξει στις μεγάλου μήκους ταινίες «Το Χάνι», «Ώρες κοινής ησυχίας», «Η ψυχή στο στόμα», «Χρυσόσκονη», «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη», «Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους», «Ζίζοτεκ» κ.ά.
Τέλος, έχει σκηνοθετήσει την παράσταση «Υπόθεση εργασίας» και την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, ενώ έχει συν-σκηνοθετήσει, από κοινού με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας Pequod, τις παραστάσεις «Γλάρος» του Άντον Τσέχοφ, «Από το φίφτυ-φίφτυ στον έρωτα» του Δημήτρη Χατζή και «Οι δυο μας τώρα» του Χρήστου Αγγελάκου.
Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο Guide της Athens Voice
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά μιλάει για τη νέα του παράσταση-πλατφόρμα
Και ακόμα: «Μήδεια» στο Παλλάς, «Ηρακλής μαινόμενος» στο Κηποθέατρο Παπάγου, Yamammoto Noh Theatre στο Σχολείον της Αθήνας, 3 δουλειές της bijoux de kant
Μισός αιώνας (και βάλε) Σταμάτης Φασουλής και ό,τι συμβαίνει στην επιθεώρηση θα έχει πάντα το στίγμα του
Ο μεγάλος σκηνοθέτης μάς μιλά για την Ορέστεια που παρουσιάζει στην Επίδαυρο
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιώργος Κουμεντάκης παρουσίασε το νέο, φιλόδοξο, πολυσυλλεκτικό και ευρείας απεύθυνσης πρόγραμμα
Καθώς η «Amalia Melancholia» έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, η συγγραφέας του βιβλίου «Ο κήπος της Αμαλίας» (εκδόσεις Πατάκη) γράφει για τη «βασίλισσα των φοινίκων»
Τι κάνουν ο βραβευμένος σεναριογράφος και η καταξιωμένη ηθοποιός στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής; Τους ζητήσαμε να αποκωδικοποιήσουν τις «Ετυμολογίες», αυτή τη διαφορετική παράσταση-«ημερίδα»
Ένας τετράποδος ντετέκτιβ αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία ενός άλλου σκύλου. Η βία και η μη απόδοση δικαιοσύνης βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας παράστασης του γνωστού σκηνοθέτη
Η «ψυχή» του studio αρχαίου δράματος γράφει για το Διεθνές Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος του Εθνικού Θεάτρου
Οι εκδηλώσεις της πρώτης εβδομάδας του θεσμού
Μιλήσαμε με τους βραβευμένους συγγραφείς Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και Βίβιαν Στεργίου για τις ηρωίδες που εμπνεύστηκαν από την «Εκάβη» και την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη
Η διακεκριμένη σκηνοθέτις μάς συστήνει τη νέα, υπαρξιακή και ιδιαίτερη για την ίδια, δουλειά της και μας προσκαλεί σε έναν κόσμο… ανάποδο
Ο ανερχόμενος δημιουργός μιλά για όσα του έχει προσφέρει η διεθνής προβολή και διαδρομή των παραστάσεών του
Και ακόμα:«Μιντάτι» από την Τζένη Αργυρίου, «Ιεροτελεστία της άνοιξης» από τον Ροζέρ Μπερνάτ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου σκηνοθετεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα του μεγάλου ποιητή στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου
Μιλήσαμε με τον ηθοποιό Χαλίλ Αλιζάντα και την σκηνοθέτρια Γιολάντα Μαρκοπούλου για τον ρόλο που παίζει η τεχνολογία στον μετασχηματισμό των οικογενειακών δεσμών των προσφύγων και μεταναστών
«Η αγαπημένη του κυρίου Λιν» με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, «50 χρόνια, μια νύχτα» από τον Μάνο Καρατζογιάννη, αφιέρωμα στον Λευτέρη Βογιατζή και άλλες παραστάσεις αυτή την εβδομάδα
Το αντιπολεμικό έργο του Ευριπίδη στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από τη ματιά του διακεκριμένου Ρώσου σκηνοθέτη Τιμοφέι Κουλιάμπιν
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.