Μετά τις διθυραμβικές κριτικές που απέσπασε σε φεστιβάλ της Βρετανίας και της Δανίας, και τις παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής τον Οκτώβριο 2018, η παράσταση «Το Σπήλαιο» της Έλλης Παπακωνσταντίνου/ ODC Ensemble διακρίθηκε ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες παραστάσεις από όλο τον κόσμο στο διεθνή διαγωνισμό μουσικού θεάτρου και όπερας Music Theatre Now!
Το ΤΜΝOW είναι μια συνέργεια των σημαντικότερων φορέων μουσικού θέατρου παγκοσμίως, όπως των φορέων: Operadagen Festival, (Ρότερνταμ -Ολλανδία), Prototype Festival (Νέα Υόρκη- ΗΠΑ), NOA Festival (Βίλνιους - Λιθουανία), Beijing Music Festival (Πεκίνο - Κίνα) και Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Θεάτρου της Σαγκάης ACT (Shanghai International Contemporary Theatre Festival ACT).
Στο πλαίσιο αυτής της διάκρισης, η παράσταση το Σπήλαιο, θα παιχτεί στο Operadagen Festival του Ρότερνταμ (ένα από τα πιο πρωτοποριακά διεθνή φεστιβάλ μουσικού θεάτρου και όπερας) στις 19 Μαίου 2019.
H Athens Voice είχε μιλήσει με την κορυφαία avantgarde σκηνοθέτρια. Διαβάστε τη συνέντευξη εδώ.
Το Σπήλαιο.
Μια ανατρεπτική cyberpunk όπερα που εμπνέεται από το αλληγορικό κείμενο του Πλάτωνα
Η πολυβραβευμένη, καινοτόμος Ομάδα ODC (ODC Ensemble), που ιδρύθηκε από την Έλλη Παπακωνσταντίνου (Fulbright Artist’s Award 2018-2019), φέρνει στο σήμερα την αιώνια σύγκρουση Γνώσης και Αλήθειας με την παραμόρφωσή τους στον χαοτικό κόσμο των fake news και της fake life του διαδικτύου.
Το Σπήλαιο είναι μια όπερα – ορατόριο, μία παράσταση φιλοσοφικού διαλόγου που συνδυάζει πολλαπλά στοιχεία και επίπεδα οπτικοακουστικών περιοχών, όπου διαφορετικά ερεθίσματα συγχωνεύονται ταυτόχρονα ως αναστοχασμός αλλά και ζωντανή εμπειρία της «εποχής των εικόνων» στην οποία ζούμε. Το λιμπρέτο αναπτύσσεται γύρω από ιδέα της ψηφιακής εποχής και της εικονικής πραγματικότητας και το ερώτημα κατά πόσο επηρεάζεται η αντίληψή μας για την πραγματικότητα από τη συνεχή έκθεσή μας στην υπερπληροφόρηση της εικόνας. Με αφορμή την αλληγορία του Σπηλαίου του Πλάτωνα, το έργο προκαλεί το κοινό να προβληματιστεί πάνω στην σύγκρουση της πραγματικότητας και της φαντασίας, της ύλης και της μη ύλης, εστιάζοντας στην εξερεύνηση του γνῶθι σαὐτόν.
Το Σπήλαιο κινείται στα όρια της σύγχρονης όπερας – αντλώντας από μια ποικιλία μουσικών ειδών – συσχετίζοντας την ψευδαίσθηση με το θέατρο σκιών, σε μια σύνθεση που ανοίγει ψυχικά και ποιητικά τοπία. Στον Πλάτωνα, η λέξη "Μουσική" προέρχεται από το ρήμα μῶσθαι, που σημαίνει "αναζητώντας την αλήθεια".
Λυρικές φωνές, spoken word και ηλεκτρονικά περιβάλλοντα συνυπάρχουν σ’ αυτήν την παράσταση, με εικόνες ψευδαισθητικές και θέατρο σκιών σε μια σύνθεση με πολλαπλές υφές. Τραγουδιστές, εικαστικοί, περφόρμερ – ανάμεσά τους και ο Blaine L. Reininger, ιστορικό στέλεχος των Tuxedomoon – συμπράττουν σε μια καταιγιστική παράσταση που εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς κατά τη θριαμβευτική της ευρωπαϊκή περιοδεία, η οποία κατέληξε σε δύο παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στα πλαίσια των εκδηλώσεων της επιτυχημένης σειράς ΓΕΦΥΡΕΣ.
Ο βρετανικός Τύπος έγραψε για το «Σπήλαιο»: «Ένα εκπληκτικό έργο σύγχρονης τέχνης που όπως και το προηγούμενο έργο της ομάδας (Revolt AthenΣ που απέσπασε το Πρώτο Βραβείο στο BE Festival 2017) συνδέει τη λυρική όπερα με το live video και τις pop media εικόνες για να δημιουργήσει ένα σύγχρονο σχόλιο. Σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστη γιατί είναι ένα έργο που μας απομακρύνει από κάθε θεατρική κοινοτοπία.»
Οι κριτικές στο Άλμποργκ ήταν τόσο ενθουσιώδεις που οδήγησαν τον καλλιτεχνικό διευθυντή να αναρτήσει στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ: «Το Σπήλαιο είναι το καμάρι μας... Είμαστε περήφανοι που παρουσιάσαμε αυτήν την παράσταση στο δανέζικο κοινό.»
«Το Φεστιβάλ Όπερας της Κοπεγχάγης χτυπάει στον παλμό της avant-garde», ο τίτλος μιας από τις διθυραμβικές κριτικές που απέσπασε η παράσταση. «Η παράσταση είναι παράξενη και όμορφη, βρώμικη και σκοτεινή. Η ομάδα εξερευνά κάθε πτυχή του σπηλαίου σε αυτήν την cyberpank opera.»
«..επανορίζοντας την έννοια του σύγχρονου μουσικού θεάτρου με κοινωνικό μήνυμα μακριά από κάθε ρεαλιστική αναφορά και τετριμμένες καταγγελίες. Για ένα ουσιαστικό αισθητικό γεγονός.» καταλήγει στην εγκομιαστική κριτική του ο Δημήτρης Τσατσούλης.
Τα σκηνικά, τα κοστούμια και τα βίντεο (design & real-time) είναι του Παντελή Μάκκα. Στην παράσταση συμμετέχουν οι περφόρμερ – μουσικοί: Blaine L. Reininger (pedals & effects), Αναστασία Κατσιναβάκη (πιάνο, μουσική διδασκαλία), Βιβή Πέτση, Μαριλένα Χρυσοχοΐδη (σαντούρι). Τις φιγούρες θεάτρου σκιών σχεδίασε και κατασκεύασε ο Τάσος Κώνστας. Τους φωτισμούς υπογράφει η Ολυμπία Μυτιληναίου.
Μια διεθνής συμπαραγωγή που έκανε πρεμιέρα στο θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν και πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Creative Lenses) και του Danish Arts Council.
ODC Ensemble
Η βραβευμένη ODC Ensemble (1st Prize Award, BE Festival 2017 for the REP, UK) έχει ιδρυθεί από τη σκηνοθέτιδα Έλλη Παπακωνσταντίνου και έχει την έδρα της στην Αθήνα. H ODC Ensemble δημιουργεί κυρίως υβριδικές παραστάσεις, εμπνέει και προκαλεί το κοινό με κλασικά και σύγχρονα έργα ενώ δίνει έμφαση στην εκπαίδευση. Το 2011 η Έλλη Παπακωνσταντίνου, από κοινού με το ODC Ensemble, δημιούργησε ένα χώρο συλλογικής έκφρασης, δικτύωσης καλλιτεχνών και πολιτών, μια θερμοκοιτίδα σύγχρονης τέχνης, το «Βυρσοδεψείο», το οποίο και διηύθυνε από το 2011 μέχρι και το 2016.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
18°
