«Αν υπάρχει δεν το έχω βρει ακόμα»: Ο τίτλος της νέας (άβολης αλλά απολαυστικής) κωμωδίας του Nick Payne που μετέφρασε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνιστεί ένας αγαπημένος ηθοποιός, εξίσου στις ταινίες του όσο και στις παραστάσεις που ανεβάζει.
Στο έργο (πρεμιέρα Πέμπτη 11 Οκτωβρίου στο θέατρο Βρετάνια) ο Μάκης Παπαδημητρίου υποδύεται τον George, έναν περιβαλλοντολόγο, εμμονικό με την υπερθέρμανση του πλανήτη που έχει απορροφηθεί τόσο με την οικολογική καταστροφή και το έργο διάσωσής της, ώστε να παραμελεί την οικογένειά του και κινδυνεύει να τη χάσει.
Η Fiona είναι η γυναίκα του, μια καθηγήτρια, κουρασμένη από την καθημερινότητα που ανακαλύπτει ότι η κόρη της πέφτει θύμα εκφοβισμού (bullying).
Η Anna είναι η κόρη τους, ένα υπέρβαρο έφηβο κορίτσι, θύμα bullying στο σχολείο της, που αντιδρά στον εκφοβισμό κι αποβάλλεται για δύο εβδομάδες.
O Teri είναι ο μικρός αδερφός του George, ένας περιπλανώμενος «άσωτος υιός», ο μόνος άνθρωπος, ωστόσο, που δείχνει αληθινό ενδιαφέρον για το θλιμμένο κορίτσι.
Τέσσερα πρόσωπα μίας «ακατάστατης», αξιαγάπητης κωμωδίας που έχει χαρακτηρισθεί «comic tour de force» και θέτει πολλά ερωτήματα βάζοντας στο μικροσκόπιο την πάλη με την ερώτηση για το αν η δική μας ζωή αξίζει περισσότερο από κάποια άλλη για να διασωθεί ή όχι.
Δύσκολη η απάντηση. Και αν υπάρχει, δεν έχει βρεθεί ακόμα.
Ζητήσαμε από τον Μάκη Παπαδημητρίου, εν μέσω προβών, να μας μιλήσει για αυτό το έργο, τι τον συγκίνησε σε αυτό και πώς το διαχειρίστηκε:
«”Αν υπάρχει δεν το έχω βρει ακόμα”- If there is I haven’t found it yet- είναι ο τίτλος του έργου και βασικά ήταν αυτό που μου έκανε εντύπωση την πρώτη στιγμή που το διάβασα. Αναρωτιόμουν τι μπορεί να είναι αυτό. Αποδεικνύεται τελικά ότι πρόκειται για την απάντηση που δίνουν οι χαρακτήρες του έργου, σε μια ερώτηση που τους αφορά, πχ «υπάρχει αγάπη;», αν υπάρχει δεν την έχω βρει ακόμα, «υπάρχει τρόπος να σωθεί ο πλανήτης;», αν υπάρχει δεν τον έχω βρει ακόμα κλπ.
Επίσης υπάρχει ένας πολύ ωραίος παραλληλισμός. Από τη μια η πάλη μιας οικογένειας να σταθεί στα πόδια της και από την άλλη η αγωνία και η πάλη για να σωθεί ο πλανήτης. Και τα δύο όμως ξεκινούν από μια βασική αρχή. Για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει να ασχοληθείς μαζί του! Η Anna η υπέρβαρη έφηβη που δέχεται μπούλινγκ στο σχολείο φτάνει σε ακραίο σημείο προκειμένου κάποιος να ασχοληθεί μαζί της. Είναι αυτό που λέγεται τόσο σκληρά στο κείμενο, από τον θείο της, Τέρι: «…το κορίτσι αυτό έχει παραμεληθεί εγκληματικά, το να κρύβεις τα πατατάκια σε άλλο ράφι και τα γλυκά σε άλλο ντουλάπι δεν είναι δείγμα καλής διαπαιδαγώγησης» και ο George – ο περιβαλλοντολόγος μπαμπάς της- αναφέρει στο βιβλίο που γράφει: «Πίστευα ότι αν οι άνθρωποι κατανοούσαν τι είναι αυτό που πρέπει να γίνει, ίσως να ήταν πρόθυμοι να αλλάξουν, αλλά μάταια.» Ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται τόσο πολύ για να διασωθεί ο πλανήτης αδυνατεί να δει τα προβλήματα της οικογένειάς του.
Είναι ένα πολύ σύγχρονο έργο που μιλάει το μπούλινγκ, για την αγωνία μιας οικογένειας να διασωθεί, για τον τρόπο που ένας εξωτερικός παρατηρητής βλέπει περισσότερα από τους ίδιους τους γονείς, για την αμηχανία τους να αντιδράσουν. Σαν να περιμένουν να γίνει κάτι πολύ κακό για να τους ταρακουνήσει. Είναι εξαιρετικά γραμμένο, με υπέροχο χιούμορ και ρυθμό και η ατμόσφαιρα των σκηνών σε αφήνει σχεδόν σε αμηχανία να αναρωτιέσαι αν πρόκειται για κωμωδία ή δράμα. Οι χαρακτήρες είναι πλήρεις, απολαυστικοί, και ο τρόπος του Nick Payne, η γραφή του και οι διάλογοι, τους εξελίσσουν - κατά τη διάρκεια του έργου – τόσο λιτά και αδιόρατα, αριστούργημα.»
Η πορεία του έργου
Ο 34χρονος βρετανός Nick Payne, το 2008 εργαζόταν στο βιβλιοπωλείο του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας. Το «If there is I haven’t found it yet» είναι το πρώτο του έργο και ανέβηκε στο Bush Theatre τον Οκτώβριο του 2009, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία, παίρνοντας θετικές κριτικές και κερδίζοντας το Βραβείο George Devine ενώ ο Payne ήταν υποψήφιος για το βραβείο του Πιο Υποσχόμενου Συγγραφέα της Evening Standard.
Τον Σεπτέμβριο του 2012 ανέβηκε στο Off-Broadway Θέατρο Laura Pels της Νέας Υόρκης με πρωταγωνιστή τον Jake Gyllenhaal ο οποίος έκανε και το ντεμπούτο του στη θεατρική σκηνή.
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
Στην παράσταση στον Σταυρό του Νότου διηγείται λάιβ τα βιντεάκια του, πιάνοντας από την αστεία πλευρά -και χωρίς παρεξήγηση- την ασυναρτησία του κάθε ζωδίου
Ο διεθνής Έλληνας βαρύτονος και νέος καλλιτεχνικός διευθυντής στο Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας» μιλάει για τον ρόλο του στον «Αλέκο» στην ΕΛΣ σε σκηνοθεσία Φανί Αρντάν
17°
