Ο Ντεμπέμπε Εσέτου είναι ένας ζωντανός μύθος στη χώρα του και σε ολόκληρη στην Αφρική και χθες στο «κύκνειο άσμα του», όπως ο ίδιος το χαρακτήρισε, στον χώρο της υποκριτικής έκανε το όνειροό του πραγματικότητα, παίζοντας στο Ηρώδειο. 0 75χρονος ηθοποιός, ακτιβιστής και φιλόσοφος πέρασε πολλά στη ζωή του. Προσωπικός φίλος της Μελίνας Μερκούρη, στα δύσκολα χρόνια της Αιθιοπίας με συνεχείς πολεμικές διενέξεις κόντρα στην Ερυθραία και απέναντι σε ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς βρέθηκε φυλακισμένος υπερασπιζόμενος τις ιδέες του. Σήμερα, Πρόεδρος του συνδέσμου αφρικανών ηθοποιών, τον τελευταίο χρόνο ενσαρκώνει τον Σωκράτη, στο Εθνικό Θέατρο της Αιθιοπίας και τη Δευτέρα 1η Οκτωβρίου, μετά από μια εξαιρετική πρωτοβουλία του Πρέσβη της Ελληνικής Δημοκρατίας στην Αιθιοπία και μόνιμου αντιπρόσωπου στην Αφρικανική Ένωση Νικολάου Χ. Πατακιά, η παράσταση Bado Egir («Barefoot in Athens») ήρθε στο Ηρώδειο.
Ο Εσέτου στον ευχαριστήριο λόγο του, λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση, έδειξε καταπονημένος αλλά και ιδιαίτερα χαρούμενος, που ο μεγαλύτερος και μόνος ομοσπονδιακός πολιτιστικός οργανισμός της χώρας του έκανε ένα τόσο μεγάλο βήμα παίζοντας κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης. Η συγκίνησή του ήταν μεγάλη κυρίως όταν αναφερόταν στον Έλληνα Πρέσβη και στη νέα κυβέρνηση της χώρας του, που μετά από τόσες διακρίσεις του επέτρεψαν να φέρει τον Αιθίοπα Σωκράτη στην Αθήνα. Η επιτυχία που γνωρίζει η παράσταση στην Αιθιοπία είναι τεράστια, καθώς όπως δήλωσε και ο Νικόλαος Χ. Πατακιάς στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε στην ΕΣΗΕΑ, το Εθνικό Θέατρο, χωρητικότητας 1.250 θέσεων γεμίζει σε κάθε παράσταση.
Ο κόσμος παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες, που έκαναν αμφιλεγόμενο το αν θα πραγματοποιηθεί η παράσταση ή όχι, ήρθε τελικά στο Ηρώδειο, ενώ τουλάχιστον το 1/3 του Αρχαίου Θεάτρου είχε γεμίσει με συμπατριώτες των ηθοποιών, που για πρώτη φορά θα είχαν τη δυνατότητα να απολαύσουν από κοντά τους καλύτερους ηθοποιούς της χώρας τους και φυσικά τον διεθνούς φήμης ηθοποιό Ντεμπέμπε Εσέτου.
Ο τελευταίος, αν και φαινόταν αρκετά καταπονημένος στις τοποθετήσεις πριν την έναρξη της ταινίας, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα «μεταμορφώθηκε» σε Σωκράτη και αμέσως με την ενέργεια του έκανε το κοινό να τον λατρέψει και φυσικά να γελάσει με τις υπέροχες κόντρες του με την Ξανθίππη αλλά και με τους απολαυστικούς διαλόγους του με τους άλλους Αθηναίους της εποχής. Οι Αιθίοπες που βρέθηκαν στην παράσταση, παρακολούθησαν το έργο στη γλώσσα τους και φάνηκε να το χάρηκαν με την ψυχή τους, χειροκροτώντας παρατεταμένα μετά από κάθε πράξη, ενώ οι Έλληνες και οι υπόλοιποι θεατές, είδαν το έργο μεταφρασμένο σε ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.
Το κείμενο που παρουσιάστηκε στα αμχαρικά (επίσημη αιθιοπική γλώσσα) βασίζεται στα τρία έργα του Πλάτωνα: τους διαλόγους «Φαίδων» και «Κρίτων» και στην «Απολογία του Σωκράτη», ενώ το έργο αποτελεί μετάφραση και διασκευή του θεατρικού έργου «Barefoot in Athens» - Socrates’ Life» που είχε παρουσιάσει στις ΗΠΑ ο Πίτερ Ουστίνοφ τη δεκαετία του 1960. Οι ηθοποιοί που φέτος είδαν τους κόπους τους να ανταμείβονται, έχοντας μετά από πολλά χρόνια μόνιμο μισθό, απόλαυσαν την παρουσία τους στο Ηρώδειο, κάτι που φάνηκε τόσο στην φοβερή ενέργεια που έβγαλαν στη σκηνή, όσο και μετά, όταν δεν σταμάτησαν να φωτογραφίζονται με τους συμπατριώτες τους και να «σελφάρουν» στα καμαρίνια του Ηρωδείου. Ο ίδιος ο Εσέτου, μετά την παράσταση έδειχνε πραγματικά συγκινημένος με την προσπάθεια εκείνου και των «παιδιών» του και παραδέχθηκε και στην A.V. ότι ήταν όνειρο ζωής να υποδυθεί τον Σωκράτη στο «κύκνειο άσμα» του στο Ηρώδειο και ότι πραγματικά το απόλαυσε.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
15°
