Την πιο μεγάλη μέρα του χρόνου, λίγες ώρες μετά το θερινό ηλιοστάσιο, από την αίθουσα Δ της Πειραιώς 260, ακούγονται νότες από τρία πρελούδια του Ραχμάνινωφ. Ο κήπος του φεστιβάλ έρημος, λουσμένος στο φως παίζει παιχνίδια με τις φυλλωσιές των πανύψηλων δέντρων ανάμεσα στα βιομηχανικά κτίρια.
Όσο πλησιάζεις στην πόρτα της Δ, ο ήχος του πιάνου γίνεται πιο έντονος. Η πρώτη αίσθηση, η οποία σε υποδέχεται στις τελικές πρόβες για την παράσταση «Πορνοστάρ - Η αόρατη βιομηχανία του σεξ», είναι μια υπέροχη μελωδία ερμηνευμένη ζωντανά από τον πιανίστα Στέφανο Θωμόπουλο, ακριβώς όπως θα την απολαύσουμε και στην παράσταση.
Μετά την είσοδο στον χώρο, βλέπεις τον γενικό αναβρασμό που επικρατεί και συνειδητοποιείς ότι σε δύο μέρες είναι η πρεμιέρα (Σάββατο 23/6). «Welcome to reality!».
Η σκηνή μοιάζει περισσότερο με πλατό, καθώς τεχνικοί περιστρέφουν τα σκηνικά, cameramen τραβούν σε ζωντανή λήψη τις σκηνές κοντινά και γενικά πλάνα προβάλλονται στην τεράστια οθόνη. Έτσι, θέατρο και κινηματογράφος έχουν μια ενδιαφέρουσα συνομιλία. Παράλληλα, το σκηνοθετικό εύρημα εξυπηρετεί μοναδικά την εξέλιξη της δράσης και τις εγκιβωτισμένες αφηγήσεις. Ο Κωνσταντίνος Ρήγος, σε συνεχή εγρήγορση, διορθώνει τις τελευταίες τεχνικές λεπτομέρειες. Η Στέλλα Κάλτσου ελέγχει και πάλι τους φωτισμούς.
Το πρώτο σκηνικό, δια χειρός Valentino Marengo, που ανοίγεται διάπλατα μπροστά μας, είναι μια ρετρό πορτοκαλί κουζίνα με vintage λεπτομέρειες και με χαριτωμένες πινελιές από μια παιδική ηλικία που πέρασε ανεπιστρεπτί.
Εκεί, γίνεται κι η πρώτη στάση της διαδρομής του Γιάννη Νιάρρου, του Λάλου της ιστορίας. Ενός νεαρού από το Περιστέρι, γιου Ελληνίδας πορνοστάρ της δεκαετίας του ΄80, ο οποίος αναζητά τον Τζακ Ρίο, παρτενέρ της στα γυρίσματα πορνό ταινιών, όταν εκείνη ήταν έγκυος και εκείνος έμβρυο στην κοιλιά της.
Σ’ αυτήν την κουζίνα, στη Σαρωνίδα, τον βλέπουμε μαζί με τον Μπρίχτ, κατά κόσμον, Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, τον Γερμανό σκηνοθέτη που γύριζε τις ταινίες.
Οι δύο τους έχουν μια συνομιλία με άκρως ενδιαφέρουσες διακυμάνσεις. Νερομπίστολα, πλαστικά ποτήρια, φιστικοβούτυρο, όπλα, dvd με πορνό είναι μόνο μερικά από τα σκηνικά αντικείμενα που επιστρατεύονται για να απογειώσουν τη σκηνή τους. Ο Κωνσταντίνος Ρήγος πάντα παρών για να δώσει τις τελικές οδηγίες σε ηθοποιούς και τεχνικούς.
Νικητής του φετινού βραβείου Χορν για την παράσταση «Στέλλα Κοιμήσου», ο Γιάννης Νιάρρος στο έργο της Ελένης Πέγκα, που μεταγράφει στην ελληνική πραγματικότητα δύο ιστορίες του Ρομπέρτο Μπολάνιο, κινεί πάλι τα νήματα για μια Στέλλα, η οποία «ονειρευόταν, δεν ζούσε», τη θεατρική του μητέρα.
Όμως, δεν τη συναντά ποτέ στη σκηνή, αντίθετα, τον βλέπουμε με τη μεταμορφωμένη, για χάρη του ρόλου, Θεοδώρα Τζήμου. Με νέο look στα μαλλιά, μεγάλα γυαλιά και κόκκινη τουαλέτα (κουστούμια: Νατάσσα Δημητρίου), η ηθοποιός είναι η διάσημη πρώην Ιταλίδα πορνοστάρ, Τζοάνα, η οποία συναντιέται με τον Λάλο σε κλινική αποτοξίνωσης στην Ιταλία. Σε μια σκηνή, όπου οι ήρωες μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από αλμοδοβαρικό φιλμ.
Εκεί, θα εμφανιστεί για πρώτη φορά, σαν μια γλυκιά ανάμνηση του 1994, κι ο Τζακ Ρίο. Με εκείνον, αργότερα, ο πρωταγωνιστής θα έρθει αντιμέτωπος στο μπάνγκαλοου του, στο Λος Άντζελες. Ο Λαέρτης Μαλκότσης είναι ο πρώην πορνοστάρ, που ζει απομονωμένος, πλέον, «αιχμάλωτος του τίποτα». Στα λίγα τετραγωνικά, πίσω από το παράθυρο με τα στόρια, οι δύο άνδρες θα ξεκαθαρίσουν, αν τελικά τους συνδέουν δεσμοί αίματος…
Η αίσθηση που αποκομίζει κανείς από τις πρόβες, δείχνει, πως στην παράσταση θα κυριαρχεί η γυμνή αλήθεια κι όχι το γυμνό σώμα, το οποίο φυσικά και υπάρχει, αλλά πολλές φορές, ξεφεύγει από τον ωμό ρεαλισμό και μετουσιώνεται σε ένα ποιητικό - ονειρικό κόσμο.
Εξάλλου, το σώμα δεν θα μπορούσε να μην είναι πρωταγωνιστής, όπως σε κάθε περφόρμανς του Κωνσταντίνου Ρήγου, εδώ όμως σε μια διαφορετική εκδοχή του, στη φάση της αδράνειας, στην οποία περιέρχονται τα σώματα των πορνοστάρ.
«Δεν ήθελα σκληρό πορνό, εδώ στην Ελλάδα έχει πολύ φως. Έδειχνα ηλιοβασιλέματα…», ομολογεί ο Γερμανός σκηνοθέτης των πορνό ταινιών, δια στόματος Κωνσταντίνου Αβαρικιώτη, με μια εξομολογητική – απολογητική διάθεση.
Νομίζω, ότι αυτό προσπάθησαν να κάνουν ο Κωνσταντίνος Ρήγος κι οι συνεργάτες του, να εκμαιεύσουν ένα φως από τη βιομηχανία του πορνό, όπου ο έρωτας προβάλλεται με τον πιο ακραίο τρόπο και, συγχρόνως, καταργείται.
Info:
Κωνσταντίνος Ρήγος, «Πορνοστάρ - Η αόρατη βιομηχανία του σεξ» της Έλενας Πέγκα
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
15°
