Πριν από είκοσι χρόνια, η Νότια Κορέα βίωσε μια μεγάλη οικονομική κρίση, ανάλογη με αυτήν που πλήττει τη χώρα μας. Στην παράσταση-διάλεξη «Cuckoo», ο ανατρεπτικός 33χρονος νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης και συνθέτης Γιάχα Κου θα επιχειρήσει ένα ταξίδι στα τελευταία είκοσι χρόνια της ιστορίας της πατρίδας του, ανοίγοντας έναν αστείο, γλυκόπικρο διάλογο με τρεις νοήμονες, ομιλούσες μηχανές μαγειρέματος ρυζιού. Ο καλλιτέχνης, που συνηθίζει να ενσωματώνει στο έργο του διαφορετικά είδη τέχνης, από πολυμέσα και περφόρμανς, μέχρι βίντεο, μουσική, κείμενο και εγκατάσταση, συνομιλεί με τις τρεις μηχανές για το πόσο καταλυτικά επηρέασε η κρίση τη γενιά του, για την ανεργία, τη μοναξιά και την απομόνωση που βιώνει ο ίδιος και οι συνομήλικοί του.
Μας ενθουσίασε με την περσινή παράσταση «Βάκχες» και έτσι ανυπομονούμε για τον «χορό από μαρμαρωμένες φιγούρες» που θα δούμε φέτος στο Φεστιβάλ. Η βραβευμένη με τον Αργυρό Λέοντα για τον Χορό στην Μπιενάλε της Βενετίας (2018) χορογράφος Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας έρχεται με το πρώτο έργο της, το «of ivory and flesh - statues also suffer», το οποίο εμπεριέχει επίσης σουρρεαλισμό, ένταση, υποδόριο χιούμορ, αλλόκοτη και ανοίκεια αίσθηση. Τα σώματα-αγάλματα παραδόξως χορεύουν, αψηφώντας τους νόμους που απαιτούν το πετρωμένο σώμα να μένει για πάντα καταδικασμένο στην ακινησία. Με πολλαπλές επιρροές, από τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου έως το κινηματογραφικό «Statues Also Die» (1995) των Alain Resnais, Chris Marker και Ghislain Cloquet, μια κριτική προσέγγιση στην αφρικανική τέχνη και στην αποικιοκρατία – η χορογράφος χτίζει με απόλυτη ακρίβεια το ιδιόμορφο σύμπαν της.
Ο λόγος γίνεται ήχος και μεταφέρει σε εικόνες τον σκοτεινό και μυστηριώδη κόσμο του Πόε, σε μια οπτικοακουστική παράσταση βασισμένη στη διασκευή ποιημάτων και διηγημάτων. Έχουν χρησιμοποιηθεί αποσπάσματα από τα διηγήματα και τα ποιήματα του Πόε τα οποία χρησιμοποιούνται σαν παρτιτούρα για την αφήγηση από τη δημιουργική ομάδα που ασχολείται με τα multimedia και έχει δημιουργηθεί μία νέα σύνθεση με αυτά. Η Λουίζα Κωστούλα (Violet Louise) με σπουδές μουσικής και υποκριτικής, έχει ασχοληθεί με τη σύνθεση ήχου για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τις παραστατικές τέχνες και από το 2012 ερευνά το πεδίο της πολυμεσικής αφήγησης. Στην παράσταση υπογράφει τη σκηνοθεσία, τη μετάφραση, τη μoυσική, την οπτική & ηχητική δραματουργία και ερμηνεύει μαζί με την Aγλαΐα Παππά.
Από 1990, που πρωτοεμφανίστηκε ιδρύοντας το Χοροθέατρο Οκτάνα, μέχρι σήμερα, ο νέος διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ, Κωνσταντίνος Ρήγος, δεν έχει πάψει εκπλήσσει το κοινό με τις χορογραφίες και τις σκηνοθεσίες του. Με την Έλενα Πέγκα ειδικά συνδέονται από το 1999, όταν ο Ρήγος σκηνοθέτησε τα «Καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα» πάνω σε μια πασαρέλα ενός κλαμπ. Φέτος την ξανασυναντά στο τελευταίο έργο της, που μεταγράφει στην ελληνική πραγματικότητα δύο ιστορίες του εξαιρετικού, πρόωρα χαμένου χιλιανού συγγραφέα Ρομπέρτο Μπολάνιο (1953-2003) που έχουν ήρωες πορνοστάρ, η μία έναν άντρα, η άλλη μια γυναίκα. Ερωτισμός, μυστήριο, μοναξιά σε μια πολυαναμενόμενη παράσταση.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
14°
