Έχοντας ήδη δουλέψει πάνω σε δύο από τα γνωστότερα έργα του Αριστοφάνη, το 2005 στην παράσταση «Αχαρνείς» και το 2012 στην παράσταση «Εκκλησιάζουσες», ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος σκηνοθετεί, φέτος το καλοκαίρι, την κωμωδία «Θεσμοφοριάζουσες». Το έργο που γράφτηκε και παρουσιάστηκε το 411 π.Χ., πιθανότατα στα Μεγάλα Διονύσια, παραμένει επίκαιρο μέχρι σήμερα και επιστρέφει με μια στρατιά σπουδαίων ηθοποιών στη διανομή.
Πρόκειται για ένα έργο-σάτιρα στο πρόσωπο και τα έργα του Ευριπίδη, η πλοκή του οποίου χτίστηκε γύρω από την γνωστή αντιπάθεια του αρχαίου τραγικού για τις γυναίκες. Όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης της παράστασης, είναι ένα έργο «για τη θέση –και τις θέσεις– των γυναικών, για τη διεκδίκηση της προσωπικής ταυτότητας, για το δικαίωμα στην πολιτειακή ισότητα, ένα έργο για την κρίση των αξιών, τη φύση και τον νόμο. Και πάνω απ’ όλα, ένα έργο που, με όπλο το θέατρο και το χιούμορ, δίνει άπειρες δυνατότητες στον ηθοποιό να πρωταγωνιστήσει ως πολιτικό ον στη σκηνή της κωμωδίας.»
Ο θίασος θα πραγματοποιήσει περιοδεία σε οκτώ διαφορετικές πόλεις: Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Ιωάννινα, Δίον, Επίδαυρος, Χανιά, Ηράκλειο και Ρέθυμνο. Πρώτος σταθμός το Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης, στα Ιωάννινα, την Παρασκευή 13/07.
H παράσταση βασίζεται στην καινούρια μετάφραση του Παντελή Μπουκάλα. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Μάκης Παπαδημητρίου στο ρόλο του Μνησίλοχου, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος στο ρόλο του Ευρυπίδη, Γιώργος Χρυσοστόμου στους ρόλους των Αγάθονα και Τοξότη. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου ως Κλεισθένης και Υπηρέτης του Αγάθονα. Θεσμοφοριάζουσες οι Νάντια Κοντογιώργη, Άνδρη Θεοδώτου, Μαρία Κατσανδρή και στο ρόλο της Κηρύκαινας η Ελένη Ουζουνίδου.
Τον χορό στελεχώνουν οι Βαλέρια Δημητριάδου, Ειρήνη Μακρή, Κατερίνα Μαούτσου, Ίριδα Μάρα, Φραγκίσκη Μουστάκη, Ελένη Μπούκλη, Ηλέκτρα Σαρρή, Νατάσα Σφενδυλάκη, Αντιγόνη Φρυδά. Το έργο είναι μια συμπαραγωγή των Α. Μ. Τέχνη Χώρος - ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης - ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων - Ε.Φ.
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Ευριπίδης είναι ταραγμένος, γιατί οι γυναίκες, που σήμερα τελούν την μεγάλη τους γιορτή, τα Θεσμοφόρια, είναι αποφασισμένες να τον τιμωρήσουν, επειδή τις δυσφημίζει στα έργα του. Μοναδικός τρόπος για να αποτρέψει τον κίνδυνο, είναι να στείλει στα Θεσμοφόρια έναν δικό του άνθρωπο, ντυμένο γυναικεία, για να τον υπερασπιστεί. Τη δύσκολη αποστολή αναλαμβάνει ο Μνησίλοχος. Πράγματι οι Θεσμοφοριάζουσες − που αποτελούν τον Χορό της κωμωδίας −, αρχίζουν να κατηγορούν τον Ευριπίδη. Όταν πάρει τον λόγο, ο μεταμφιεσμένος Μνησίλοχος επιτίθεται κι αυτός προσχηματικά στον Ευριπίδη, έπειτα όμως προσπαθεί να τον υποστηρίξει, λέγοντας ότι οι γυναίκες είναι υπεύθυνες για πολλά περισσότερα από αυτά που τούς προσάπτει ο τραγικός ποιητής. Και ενώ ο Χορός αγανακτεί με αυτά που ακούει, εμφανίζεται ο Κλεισθένης, γνωστός Αθηναίος της εποχής με θηλυπρεπή εμφάνιση, και τους λέει ότι κυκλοφορεί μια φήμη πως κάποιος άνδρας ντυμένος γυναικεία βρίσκεται ανάμεσά τους. Πολύ γρήγορα, ο Μνησίλοχος αποκαλύπτεται και κατηγορείται για παραβίαση των ιερών τελετουργικών κανόνων, ενώ προσπαθεί να ειδοποιήσει τον Ευριπίδη, που παραφυλάει, ότι το σχέδιό τους έχει αποκαλυφθεί. Ο Ευριπίδης, στην προσπάθειά του να σώσει τον υπερασπιστή του, εμφανίζεται στην γιορτή των Θεσμοφορίων πολλές φορές με διαφορετική κάθε φορά εμφάνιση, και κάνει τελικά στις γυναίκες μια πρόταση: θα σταματήσει να τις κακολογεί στα έργα του, αν τον αφήσουν να απελευθερώσει τον Μνησίλοχο. Οι γυναίκες δέχονται και οι δύο άντρες φεύγουν. Η κωμωδία τελειώνει με τους πανηγυρισμούς του Χορού.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
