Στο Θέατρο Βαφείο, όλα τα Δευτερότριτα του Μαρτίου, ο θίασος «Αντάμα» τα καταφέρνει περίφημα. Γι’ αυτό άλλωστε, μετά τα απανωτά sold out του Φεβρουαρίου, το έργο πήρε παράταση. Ο Πέρης Μιχαηλίδης σκηνοθετεί πέντε νεαρές ηθοποιούς καταφέρνοντας να μεταφέρει στη σκηνή όλα εκείνα τα πολιτικά και κοινωνικά ήθη της Ελλάδας του ’30. Όλα τα σχετικά από τους ίδιους του συντελεστές, καθώς τους ζητήσαμε να εμβαθύνουν περισσότερο.
Πέρης Μιχαηλίδης: Με υλικό την αριστουργηματική νουβέλα της Γαλάτειας Καζαντζάκη, ένας νεανικός θίασος ηθοποιών, μιας ακορτεονίστα και με τη συνδρομή μιας εξαιρετικής ενδυματολόγου, με ρεαλιστική σκηνοθετική γραμμή μεταφέρουμε επί σκηνής τη δύσκολη πολιτικά και ειδικότερα για τη χειραφέτηση της γυναίκας εποχή του Μεσοπολέμου, αναζητώντας τις αντίστοιχες με την Ελλάδα του σήμερα. Η παράσταση είναι για όλο τον κόσμο και ειδικότερα γι’ αυτούς που αναζητούν στο θέατρο την αλήθεια και τη συγκίνηση.
Δώρα Χάγιου (Νίνα): Πέντε γυναίκες διαπραγματεύονται τις ζωές τους, την ευτυχία τους, τον εαυτό τους. Πέντε γυναίκες φλέγονται να βρουν απαντήσεις στο πώς να ζήσουν τη ζωή αυτή, τι δίνει αξία στη ζωή και τι στον θάνατο. Τι είναι αυτό που προσφέρει πραγματικά την ικανοποίηση, την προσωπική ευτυχία. Πέντε αδερφές έρχονται, μέσα από τα βάθη του χρόνου της δεκαετίας του ’30, να μας μιλήσουν κατάματα για τα βάσανα της ψυχής τους. Μέσα από την αλληλογραφία τους συνομιλούν και μας απευθύνουν τον λόγο ψάχνοντας εναγωνίως απαντήσεις στα ερωτήματά τους. Αντέχει κανείς την αλήθεια; Η απάντηση βρίσκεται μέσα στον καθένα μας.
Κατερίνα Σούλη (Φανή): Μια παρέα σύγχρονων γυναικών ταξιδεύουν στον χρόνο, και παρουσιάζουν τις αντιθέσεις της καθημερινής ζωής γυναικών μιας άλλης εποχής. Πόσο διαφέρουν με αυτές της σημερινής; Πέντε αδελφές. Πέντε κοινωνικές τάξεις. Πέντε διαφορετικοί χαρακτήρες. Πέντε ιστορίες. Ο στόχος ένας. Η ευτυχία. Οι ηρωίδες κάνουν τις επιλογές τους σύμφωνα με τα ένστικτά τους, που δεν παύουν όμως να υπακούν στους νόμους των κοινωνικών συμβάσεων. Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Τα συμπεράσματα δικά σας…
Βιβή Τάγαρη (Έμι): Πέντε αδερφές συναντιούνται και συζητούν, συγκρούνται, καταθέτουν τις σκέψεις τους. Παρότι έχουν κοινή καταγωγή, είναι εντελώς διαφορετικές. Παρότι όλες κυνηγούν την ευτυχία, η κάθε μια επιλέγει διαφορετικό δρόμο για να φτάσει σε αυτή. Ποιος είναι ο σωστός; Η Γαλάτεια Καζαντζάκη μέσα από τη ρεαλιστική και ανατρεπτική της γραφή δίνει τη διέξοδο. Όλα τα ζητήματα που θίγονται μέσα στο έργο δεν αφορούν μονάχα την κάθε ηρωίδα ξεχωριστά, αλλά είναι ζητήματα κοινωνικά και επίκαιρα. Έτσι τελικά η συνάντηση αυτή δεν γίνεται μονάχα ανάμεσα στις πέντε αδερφές αλλά ανάμεσα σε όλους όσους κάθε Δευτέρα και Τρίτη βρίσκονται μαζί τους, παρακολουθούν αλλά και συμμετέχουν, αλληλεπιδρούν, κι όλα αυτά υπό τη μουσική ενός ακορντεόν που έρχεται να συνδέσει ακριβώς αυτό: τους θεατές με την παράσταση και το χθες με το σήμερα.
Δήμητρα Μπάσιου (Άννα): Πέντε αδερφές, με διαφορετική στάση ζωής η καθεμία, συζητούν, προβληματίζονται, συγκρούονται, υποφέρουν, διασκεδάζουν, συμβουλεύουν η μια την άλλη. Οι ηρωίδες μας προβαίνουν σε ακραίες, πολλές φορές, πράξεις θεωρώντας πως έτσι θα δώσουν μια νότα χαράς στις γεμάτες βάσανα και προβλήματα ζωές τους. Αν και το έργο είναι γραμμένο τη δεκαετία του 1930, βρίσκει κανείς πολλές ομοιότητες με τις γυναίκες του σήμερα και με την κατάσταση της κοινωνίας εν γένει, κάτι που άγγιξε κι εμάς βαθιά. Ενώ το έργο εξελίσσεται, κατακλυζόμαστε από έντονα συναισθήματα: προβληματισμός - ανάταση, χαρά -κλάμα.
Βασιλική Σαραντοπούλου (Καίτη): Οι καθημερινές ιστορίες πέντε γυναικών με κοινή καταγωγή, αλλά διαφορετική στάση και πορεία ζωής, όπως τις αποτύπωσε η σπουδαία Γαλάτεια Καζαντζάκη στο χαρτί το 1933, μεταφέρονται στο θέατρο για πρώτη φορά. Ένα κείμενο διεισδυτικό και βαθιά ανθρώπινο, που θέτει ερωτήματα για το τι είδους ζωή θέλουμε να ζήσουμε και μας θυμίζει ότι η ευτυχία δεν ήταν και δεν είναι ποτέ «ατομική υπόθεση». Ένα κείμενο που μας συγκινεί σήμερα με την αλήθεια του και θέλουμε να το μεταφέρουμε στους θεατές.
Έλσα Στουρνάρα, Μουσικός: Μια κοινή αφετηρία, πέντε μοναχικές διαδρομές, που στην πορεία τους δεν τέμνονται φαινομενικά πουθενά. Κάποιες οδηγούν σε αδιέξοδα φανερά, κάποιες άλλες σε αδιέξοδα που οι γυναίκες που τις περπατούν δεν αντέχουν να παραδεχτούν. «... συμβαίνει κι αυτό, οι άνθρωποι να τραβούν έναν δρόμο τελείως αντίθετο από εκείνον που θα έπρεπε...». Είναι το «μαζί» η απάντηση στα αδιέξοδα;
Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο Guide της Athens Voice
Για πληροφορίες-κρατήσεις θέσεων: 694 7559638 & 6980635179 Facebook info
Το έργο της Μαρίας Ζαβάκου για τον ψηφιακό εκφοβισμό και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα γενιά ανεβαίνει στη σκηνή σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου
19°
