Μια παράσταση-ανοιχτή επιστολή με τη μορφή τραγουδιού βασισμένη σε μικρασιάτικα παραμύθια είναι ο «Αληθινός» που παρουσιάζει η ομάδα Vasistas. Αφορμή στάθηκαν τα παραμύθια της γιαγιάς Αργυρώς ‒ γιαγιά της σκηνοθέτριας της ομάδας, Αργυρώς Χιώτη. «Η γιαγιά μου ήταν από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας, έφτιαχνε φανταστικά γεμιστά και ντολμαδάκια και μια καρμπονάρα βόμβα λίπους. Όσο γερνούσε, τόσο μαλάκωνε σαν άνθρωπος. Δεν ξεχνούσε ποτέ τις ιστορίες του παρελθόντος. Όταν πάθαινα ωτίτιδα με έβαζε με το αυτί πάνω από μια λεκάνη με καυτό νερό που άχνιζε και πάνω μια πετσέτα. Αυτά δεν τα λέμε στην παράσταση. Kαταθέτουμε έναν ελεύθερο συνειρμό, σαν ένα εξαγνισμό του παρελθόντος μας. Η μουσική είναι δυνατή. Η φόρμα απροσδιόριστη. H Ιστορία δεν υπάρχει».
Με όχημα τη μουσική, σε μια συνθήκη ονειρικής συναυλίας, ένα γυναικείο ποπ συγκρότημα με τη χρήση μικροφώνων, μουσικών οργάνων και ηλεκτρονικών ήχων, μετατρέπει τις ιστορίες του σε τραγούδι. Βγαλμένα από την προφορική παράδοση των Ελλήνων της Σμύρνης, παραμύθια όπως «Ο Αληθινός» ή «Της Τύχης τα Γραμμένα», συχνά σκληρά, ρεαλιστικά και ενίοτε αντικρουόμενα μεταξύ τους ως προς τον συλλογισμό ή την ορθότητα που μεταφέρουν, αποτελούν έναν... οδηγό επιβίωσης σε δύσκολους καιρούς. «Ένας αφηρημένος συλλογισμός για το τώρα της σκέψης και του σώματός μας. Ένα φλας, μια ονειρική ρωγμή είναι ο "Αληθινός". Η μουσική είναι δυνατή. Η αφήγηση δεν είναι μία. Μπλέκουν και συνομιλούν πέντε επιστολές, μία κεντρική που λειτουργεί σαν οδηγός ή κοινή φωνή, και τέσσερις επιστολές από τις τέσσερις γυναίκες που βρίσκονται στη σκηνή. Πέντε γράμματα από την καθεμία στη γιαγιά της. Ημερομηνίες και πραγματολογικά στοιχεία που αφορούν την καθεμία, μπλέκονται στη βασική αφήγηση. Ναι, όλα βασισμένα στα παραμύθια της γιαγιάς Αργυρώς Χιώτη. Σε δύο κομβικές ιστορίες, για τις τύχες των ανθρώπων και το κατά πόσο τις ορίζουν οι ίδιοι. Δεν αφηγούμαστε τα παραμύθια. Η μουσική είναι δυνατή. Από γυναίκα σε γυναίκα, από γενιά σε γενιά. Τι κρατάς και τι πετάς; Πώς να σπάσεις τα δεδομένα που κουβαλάς και να μην τα ξανακάνεις λούπα, τα ίδια από την αρχή;» λέει η Αργυρώ Χιώτη.
Το κείμενο και η μουσική της παράστασης «Αληθινός» στο θέατρο Πόρτα δημιουργήθηκαν από την ομάδα VASISTAS και τις ηθοποιούς κατά τη διάρκεια των προβών. Βασίζονται στις αφηγήσεις παραμυθιών της γιαγιάς Αργυρώς.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
18°
©Γκέλυ Καλαμπάκα
©Γκέλυ Καλαμπάκα
©Γκέλυ Καλαμπάκα
©Γκέλυ Καλαμπάκα
