Ο Μπαμπάς Σπουργίτης προσπαθεί να ξεπεράσει την προδοσία της σπουργιτίνας, να βρει καινούρια σύντροφο και να χαλιναγωγήσει το «τέρας» που έχει για γιο. Ο Ισοβίτης βρίσκει παρηγοριά στο μοναδικό πλάσμα που του προσφέρει τη φιλία του με το αζημίωτο, τον βρωμερό ποντικό Μοντεχρήστο, ενώ ο Θανατοποινίτης γράφει την αυτοβιογραφία του περιμένοντας χάρη. Η Λουκρητία θέλει απελπισμένα σεξ, μα η σκληρή μοίρα είναι το μόνο σκληρό πράγμα που συναντά καθώς συγκάτοικός της είναι ο ευνούχος Καστράτο. Σε ένα κομμωτήριο, οι γλώσσες κόκαλα δεν έχουν και κόκαλα σπάνε, με τις πελάτισσες να είναι έτοιμες να πιαστούν μαλλί με μαλλί. Τέλος, στην κόλαση και στον παράδεισο τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως μας τα είπαν. Ζωή μετά υπάρχει, αλλά κάτι μας θυμίζει από τα πριν.
Στη «Ζωή μετά χαμηλών πτήσεων», τα κείμενα και οι χαρακτήρες του Αρκά ζωντανεύουν σχολιάζοντας με λιτό αλλά καυστικό τρόπο την καθημερινότητα του σύγχρονου Έλληνα, τις ανθρώπινες σχέσεις, τους φόβους, τους πόθους και τις μεταφυσικές του ανησυχίες.
‒ Τι γράφεις εκεί Μοντεχρήστο;
‒ Είναι ένας κρατούμενος που του αρέσει να ζει με ψευδαισθήσεις. Με πληρώνει για να του ρίχνω σημειώματα κάτω από την πόρτα του κελιού του.
‒ Και τι του γράφεις;
‒ «Πέρασα αλλά έλειπες».
‒ Θα πρέπει να με αγαπάς για να έρχεσαι τόσο συχνά.
‒ Μα φυσικά μωρό μου. Θα έρχομαι πάντα όταν έχει επισκεπτήριο... τρελαίνομαι να με ψάχνουν οι φρουροί στην είσοδο.
‒ Ειλικρινά Λουκρητία, δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις συνέχεια το σεξ στο μυαλό σου;
‒ Γιατί δε μπορώ να το έχω πουθενά αλλού!
‒ Θα πρέπει να είμαστε στον παράδεισο, ε; Είναι όλα πολύ παράξενα, δείχνουν τόσο αληθινά και ταυτόχρονα τόσο απόμακρα! …….και υπάρχει κι αυτή η περίεργη μυρωδιά!
‒ Δεν ξέρω τι υπονοείς, αλλά εγώ πήγα από πέσιμο!
‒ Η μαμά μου έχει γίνει ανυπόφορη!... Πόρνη με ανεβάζει τσούλα με κατεβάζει!.... «Εγώ είμαι τσούλα;» της λέω, «εγώ έχω πάει μόνο με δύο άντρες»… «Δεν θέλω να το συζητήσω τώρα» μου λέει, «πες τους να ντυθούν και να φύγουν και θα τα πούμε μετά»…
‒ Ένα πουλί μου είπε ότι τα παιδιά των χωρισμένων γονέων όταν μεγαλώνουν έχουν ψυχολογικά τραύματα και γίνονται προβληματικοί ή ομοφυλόφιλοι.
‒ Και λοιπόν; Μακάρι να ήμουνα κι εγώ ομοφυλόφιλος! Θα σε είχα αφήσει με τη μάνα σου και θα έφευγα εγώ με το χελιδόνι!
‒ Ξέρεις, άγγελε, σήμερα κλείνω ένα χρόνο πεθαμένος!
‒ Αλήθεια; Να το γιορτάσουμε! HAPPY DEATHDAY TO YOU!!!
‒ Είναι εντάξει το μήκος Στέλλα μου γιατί δεν βλέπω καλά, έχει επιδεινωθεί πάλι η μυωπία μου! Χθες πήγα σε ένα κατάστημα οπτικών και τους είπα ότι πρέπει να αλλάξω γυαλιά... «Είναι βέβαιο» μου λέει ο υπάλληλος, «εδώ είναι πιτσαρία»...
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
