Μια παράσταση-ταξίδι στον κόσμο του μυστηρίου και της φαντασίας.
Ο βραβευμένος από το Υπουργείο Πολιτισμού συγγραφέας Λεωνίδας Τσίπης, με το έργο του «Το υπερπέραν είναι εδώ», μας βάζει στον κόσμο του μυστηρίου και του απρόσμενου, μπερδεύοντας τα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας, της αλήθειας και του ψέματος, της παραίσθησης και της λογικής. Και η θεατρική ομάδα Σκηνοβάτες αναλαμβάνει να ζωντανέψει στη σκηνή το φανταστικό κόσμο του συγγραφέα, όπου όλα μπορεί να συμβούν.
Η δράση και το μυστήριο ξετυλίγονται σε ένα παλιό τριώροφο, μέσα στο οποίο κυκλοφορούν φαντάσματα αιώνων, από την αδικοχαμένη από συζυγικό χέρι Άννα Μπόλεϊν, τη Μαργαρίτα Γκοτιέ και την Οφηλία και, όπως φαίνεται, πολλά παράξενα μπορεί να συμβούν. Για παράδειγμα, ένας από τους συγκατοίκους διαθέτει το… εξαιρετικό χάρισμα να βλέπει τους νεκρούς να περπατούν κι εμείς αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε πώς θα αντιδρούσαμε αν μας έλεγε κανείς κάτι αντίστοιχο στην πραγματική μας ζωή. Θα τον πιστεύαμε; Θα καλούσαμε την αστυνομία γιατί η υπόθεση θα μας φαινόταν… ζόρικη ή θα τον θεωρούσαμε ψυχασθενή;
Η ιστορία αρχίζει με τον φέροντα το καταπληκτικό όνομα Φοίβο Μπάριο να δηλώνει στον ψυχίατρο Ορέστη Αυξεντίου ότι δεν είναι τρελός αλλά νεκρός και να ζητά τη βοήθειά του για να πάει στο υπερπέραν. Ο ψυχίατρος με τη σειρά του ζητάει τη βοήθεια της Ναταλίας, ενός μέντιουμ που «ταξιδεύει» τα πνεύματα προς την άλλη πλευρά. Τα πράγματα μπλέκονται όταν εμφανίζεται ο δίδυμος αδερφός του νεκρού, ο Σόκρατες Μπάριος, που δημιουργεί έναν παράξενο δεσμό με την Έλσα, τη νεαρή σύζυγο του ψυχιάτρου. Και όταν ο Σόκρατες δολοφονηθεί και την υπόθεση αναλάβει να διαλευκάνει ένας ξεροκέφαλος αρτηριοσκληρωτικός αστυνομικός, η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο… Κάπου εκεί ο ρεαλισμός και ο σουρεαλισμός χάνουν τα όριά τους και η λύση έρχεται μόνο την τελευταία στιγμή, με αυτό το ταξίδι μυστηρίου να καταλήγει σε μεγάλες εκπλήξεις.
Στο κορυφαίο έργο του Μπέκετ, οι τέσσερις ήρωες παραμένουν κλεισμένοι σε ένα ασφυκτικό αδιέξοδο, σε μια ψυχική και υπαρξιακή αποσύνθεση – αφήνοντάς μας ελεύθερους να υποθέσουμε ότι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα άλλο από το θάνατο…
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
