Τι εστί ευτυχία;

Υπάρχει μια μαγική διαδρομή που οδηγεί με σιγουριά στην ευτυχία; Η συγγραφέας του έργου «Ο εφιάλτης της ευτυχίας» Γιουστίνε ντελ Κόρτε, σε ένα σπονδυλωτό έργο γραμμένο σαν παζλ, με πρωταγωνίστριες γυναίκες, επιχειρεί να δώσει μια απάντηση σε ένα ερώτημα που συνδέεται με την ίδια την ανθρώπινη φύση: την αναζήτηση της ευτυχίας. Οι πρωταγωνίστριες γυναίκες της παράστασης απαντούν και περιγράφουν το ρόλο και τη σημασία της ευτυχίας στη ζωή τους.

Θέμις Μπαζάκα
Η γυναίκα με τα ψώνια. Μια γυναίκα που τη διακατέχει η οργή. Μια γυναίκα με βίαιο παρελθόν. Μια γυναίκα με αδιάφορο παρόν. Μια γυναίκα που το μόνο που κάνει είναι να ψωνίζει τρόφιμα από το σούπερ μάρκετ και να ονειρεύεται ότι τα πετάει από το παράθυρο,+ ταυτίζοντάς τα με τα μέλη της οικογένειάς της. Μια γυναίκα σε βαθιά κατάθλιψη που ονειρεύεται να πεθάνει, μόνο και μόνο για να ξεκουραστεί το μυαλό της. Μια γυναίκα τρομακτικά οικεία.      

Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Κομμάτια μνήμης. Είδωλα σε σπασμένο καθρέφτη. Κινήσεις χαραγμένες στο χθες. Το πρόσωπό του. Τα μαλλιά του. Καστανά. Κόκκινα. Κατάμαυρα. Η ζωή που κυλά. Πίσω από μια ταμειακή μηχανή. Είμαι η μηχανή. Η στιγμή που περνάει και χάνεται. Δεν θέλω να τη χάσω. Τη σημειώνω. Ζω για να σημειώνω. Τη ζωή μου. Δεν ζω.

Ελένη Κοκκίδου
Η ικανότητά μου να πιστεύω, να συνυπάρχω με τους άλλους, να τους εμπιστεύομαι, να αγαπώ, να γελάω, να μη με παίρνω στα σοβαρά. Έτσι, μπορεί και να μην «τρακάρω» πουθενά την ευτυχία. Και ξέρω ότι η συνάντηση θα κρατήσει μόνο λίγα λεπτά.

Λουκία Μιχαλοπούλου
Ένα κορίτσι εκμυστηρεύεται μια φαντασίωσή της με πρωταγωνιστές τον Σαρλ Αζναβούρ, την Μπριζίτ Μπαρντό κι εκείνη. Σε μια εκδρομή έχει μείνει μόνη και συρρικνώνεται όσο μπορεί για να τους συναντήσει. Η αγωνία να παραμείνει «μικρή», η πίστη σε κάτι… είναι κάποιοι από τους λόγους που συμμετέχει σ’ αυτή την αναμονή της ευτυχίας.

Αλεξάνδρα Αϊδίνη
Εισχωρώ στον «εφιάλτη της ευτυχίας» με μια κιθάρα στην αγκαλιά – και συναντώ τους συνταξιδιώτες μου. Η ταύτιση όλων μέσα από την εμπλοκή σε μια ομαδική φαντασίωση δεν επιφέρει τη λύτρωση. Οδηγεί όμως στη συμβίωση με τον εαυτό μας και στην αποδοχή της συχνά σκληρής πραγματικότητας.

Λουίζα Κωστούλα
Είμαι το μισό ενός ζευγαριού και μέσα σε αυτό υπάρχει το στοιχείο της βίας, σωματικής και ψυχολογικής. Η σχέση μας είναι αυτοκαταστροφική, αλλά και στιγμές απόλυτης ευτυχίας και παράδοσης. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με τις περισσότερες καθημερινές σχέσεις τριγύρω μας.

Όλγα Δαμάνη
Σπαράγματα λόγου - θραύσματα ύπαρξης. Κομματάκια ενός παζλ που σκιαγραφεί το παράλογο της ζωής. Για το έργο: μοναχικές - εξομολογητικές - απολογητικές φωνές - κραυγές - που μονολογούν - προσεύχονται, στην αναζήτηση του θείου, της ευτυχίας που γίνεται εφιάλτης.

Ηλέκτρα Νικολούζου
Μια γυναίκα φαινομενικά χαρούμενη, όμως εσωτερικά καταπιεσμένη. Έχει φτιάξει μια εξωτερική χαρά που δεν υπάρχει μέσα της, στην προσπάθειά της να ικανοποιήσει τον περίγυρό της. Χτίζει την πραγματικότητά της με αδεξιότητα. Αποτυχία ίσως; Στο τέλος η φυγή, η λύτρωση.

Στεφανία Γουλιώτη
Διαστροφή. Τρέλα. Πέστροφα. Λίμνη. Μεθύσι. Αγκίστρι. Αηδία. Αποστροφή. Απαξίωση. Παιδί. Ντροπή. Γύμνια. Αγάπη. Προσευχή. Μαγεία. Καθημερινότητα. Γονείς. Πίστη. Τσιγάρο. Αρρώστια. Γάιδαρος. Μπουζούκι. Μάσκα. Γιατρός. Θεός. 

Έφη Παπαθεοδώρου
Τι είναι άραγε αυτός ο χώρος, όπου μπαίνει η γηραιά κυρία με τη βαλίτσα της; Εκκλησία; Προθάλαμος ψυχιατρείου; Σκηνή θεάτρου; Ατάραχη, παρακολουθεί, γιατί έχει εξοικιωθεί και συμφιλιωθεί πλέον με το «μετέπειτα» της ζωής.

«Ο εφιάλτης της ευτυχίας» Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς.