Με κύριο «σώμα» τον λόγο της Κικής Δημουλά και όχημα τη μουσική η Σοφία Καμαγιάννη έχτισε τη μουσικοθεατρική παράσταση «Πέρασα…». Η φωνή της ποιήτριας ‒εκτός από τις απαγγελίες‒ θα ακουστεί σε απρόσμενες ηχογραφήσεις στίχων της που αποτελούν έναν μη συνηθισμένο τρόπο ακρόασης της ποίησης.
Οι σκέψεις της Κικής Δημουλά γι’ αυτή τη συνεργασία αποτυπώθηκαν σε ένα μικρό χαρτί.
Η Σοφία Καμαγιάννη μιλάει για την παράσταση
«Το κείμενό μας στο “Πέρασα…” είναι ο δυνατός λόγος της Δημουλά, με τις εξαιρετικές ποιότητές του, και η κινητήριος δύναμη είναι η μουσική προσέγγιση με πολλούς διαφορετικούς μουσικούς-ηχητικούς τρόπους, κλασσικούς και πιο σύγχρονους. Αυτό αφορά και στην πρόζα. Μέσα σε μία περίπου ώρα βυθιζόμαστε σε έναν μουσικοποιητικό κόσμο όπου τίποτα δεν είναι γραμμικό, υπάρχουν συνεχή άλματα από τον “μέσα ουρανό μιας μνήμης…”.
Οι τρεις εκφάνσεις της ηρωίδας (πρόζα-ρεαλισμός, τραγούδι-φαντασιακό, ηχογραφημένη φωνή Δημουλά-εξωλογικό, ονειρικό) βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση και σύνδεση.
Σκηνικές δράσεις και εικόνες βοηθούν στην αντίληψη του έργου από τον θεατή-ακόμα και οι μουσικοί δεν είναι στατικοί. Πέρασα πολλές συγκινήσεις σε όλη τη διαδικασία δημιουργίας, και σε αυτές πια ήρθαν να προστεθούν και αυτές των προβών… Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις 2 ηθοποιούς για την εκ βαθέων κατάθεσή τους, στους…κινούμενους επί σκηνής μουσικούς για την υπομονή τους και τη συνεισφορά τους, στους ταλαντούχους και αφοσιωμένους στο δύσκολο εγχείρημα συντελεστές, και, φυσικά, στη μεγάλη μας ποιήτρια. Για όλα όσα δεν μπορούν να αποτυπωθούν, αλλά και για την «άυλη παρουσία» της μέσα στην παράσταση. Μας πρόσφερε ιδιαίτερες στιγμές στη διαδικασία των προβών…».
Δείτε πληροφορίες για την παράσταση στο Guide της Athens Voice. Η παράσταση θα παρουσιαστεί στις 24 & 25/11 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
18°
