Αυλαία, και πάμε!

«Αρχικά, όταν μου πρότειναν το ρόλο, δεν δέχτηκα γιατί ήδη είχα προγραμματίσει άλλα. Η τελική απόφαση πάρθηκε την ημέρα των εκλογών, τη στιγμή που ανακοίνωνε την παραίτησή του ο Καραμανλής… Πώς να το σχολιάσω; Προσπαθώ να δω και με χιούμορ όλη αυτή την περιπέτεια, γιατί αλλιώς…  

Προχθές στην πρόβα διάβασα ένα σημείωμα του ίδιου του Ταχτσή – βρέθηκε αυτές τις ημέρες στα χαρτιά του: «Καιρός να πετάξω τα γυναικεία τα ρούχα, να βγάλω τη μάσκα και να δείξω ποια στην πραγματικότητα ήταν η “Νίνα”»… 10 ημέρες παλεύω μαζί της και τώρα αρχίζω κάπως να καταλαβαίνω ότι είναι φτιαγμένη από το υλικό των ανθρώπων που ξέρουν να επιβιώνουν, ό,τι και να σημαίνει αυτό. Μπορεί να γίνει κυνική και σκληρή, όταν χρειαστεί, και την επόμενη στιγμή να είναι ευαίσθητη. Μια μικροαστή με σουσουδιές μεγαλοαστής (γαλλικά και καθαρευσιάνικα), αλλά και λαϊκιά, ειδικά όταν βρίζει την κόρη της – «που χαΐρι και προκοπή να μη δουν αυτοί που δεν με άφησαν να κάνω την έκτρωση». Πολλές οι αντιφάσεις της… Πρέπει να παλέψω μ’ αυτές. Πιστεύω πως κάθε ρόλος αντλεί από εμάς. Δεν πάει ο ηθοποιός στο ρόλο, αλλά συμβαίνει το αντίθετο. Πρέπει να βρω τα στοιχεία της Νίνας που κουβαλάω εγώ…

Δεν ξέρω αν θα καταφέρω, λόγω χρόνου, μια ολοκληρωμένη ερμηνεία του ρόλου. Έχοντας σύμμαχο τον Σταμάτη Φασουλή προσπαθώ να ενταχτώ σε μια παράσταση που απαιτεί απόλυτη ακρίβεια και γρήγορες αλλαγές, εξουθενωτικές σχεδόν. Με αφορμή αυτή την εμπειρία ανακαλύπτω ξανά ότι στη λέξη πρωταγωνιστής το δεύτερο συνθετικό είναι αγωνιστής… Θα δούμε».