Mind the fact, το φεστιβάλ των προσωπικών ιστοριών
Εξαρτημένοι από τον τζόγο, πρόσφυγες, άστεγοι, μας διηγούνται τις ιστορίες τους μέσω παραστάσεων που στήθηκαν σε απρόβλεπτα μέρη της πόλης με ελέυθερη είσοδο
Πρώτη φορά διοργανώνεται, αλλά σε τι διαφέρει απ’ όλα τα άλλα φεστιβάλ; Στο ότι οι παραστάσεις, και όχι μόνο, στηρίζονται σε προσωπικές αφηγήσεις. Άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας, μέσα από μια δραματοποιημένη διαδικασία, αφηγούνται ένα κομμάτι της βιογραφίας τους. «Δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί φεστιβάλ θεάτρου-ντοκουμέντο, γιατί ό,τι θα δούμε είναι αποτέλεσμα πολύμηνων εργαστηρίων. Τα δωρεάν εργαστήρια εξερευνούν τις εμπειρίες και τις καταστάσεις με τις οποίες έρχονται καθημερινά σε επαφή οι συμμετέχοντες» θα πει η Γιολάντα Μαρκοπούλου, ιθύνων νους του Φεστιβάλ.
«Τα εργαστήρια μπορεί να έχουν μια θεατρική λογική, να βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό και στο παιχνίδι, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός η παραγωγή μιας παράστασης. Αν προκύψει, προέκυψε. Πιστεύουμε όμως πως έχει μεγάλη αξία ότι οι παραστάσεις στη θέση του γενικού πλαισίου αντιμετώπισης (“οι πρόσφυγες”, “οι πρώην εξαρτημένοι”) τοποθετούν τις προσωπικές ιστορίες». «Μέσω των εξομολογήσεων ανακαλύπτεις πως τελικά έχεις περισσότερα κοινά με αυτούς τους ανθρώπους απ’ όσα νόμιζες. Το σίγουρο είναι πως κάθε εκδήλωση θέλουμε να ανοίξει ένα διάλογο για κοινωνικά και προσωπικά ζητήματα» παρεμβαίνει στην κουβέντα η Ιωάννα Βαλσαμίδου, που συνυπογράφει τον συντονισμό πρωτοβουλίας και την καλλιτεχνική επιμέλεια. Μπορεί το φετινό φεστιβάλ να ασχολείται με τις ευπαθείς ομάδες, αλλά στο μέλλον θέλουν να ασχοληθούν και με ομάδες, για παράδειγμα δικηγόρων, ψυχοθεραπευτών, εργαζόμενων σε πολυεθνικές, θίγοντας κάθε φορά και άλλο θέμα.
Ο κόσμος των μεγάλων
Το ενδιαφέρον είναι πως εξαιτίας των εργαστηρίων έχει δημιουργηθεί μια σχεδόν μόνιμη σχέση με τους συμμετέχοντες, ενώ καινούργια πρόσωπα προστίθενται συνεχώς δίπλα στα παλιά. Εξαιτίας δε του χρόνου τριβής η καχυποψία της πρώτης γνωριμίας δίνει τη θέση της στην εμπιστοσύνη. Κάθε εργαστήριο διευθύνεται από καλλιτέχνες (Σοφία Μαυραγάνη, Ελένη Ευθυμίου, Γιολάντα Μαρκοπούλου κ.ά.) και όχι μόνο. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν προέκυψαν μετά από πρόσκληση των διοργανωτών στους ανάλογους φορείς.
Στο Δημαρχείο 5 αγόρια –που ζουν μακριά από το πλαίσιο της οικογένειας– επινοούν τον μελλοντικό τους εαυτό· στο κτίριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων γύρω από ένα τραπέζι μάς υποδέχονται συμπολίτες που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας ή σε συνθήκες αστεγίας· στο Ηοtel Ερμού επτά πρώην παίκτες τυχερών παιχνιδιών συγκεντρώνονται γύρω από μία θεατρική σκηνή και αποκαλύπτουν το δικό τους Ρουλέτενμπουργκ (από το βιβλίο του Ντοστογιέφσκι «Ο παίκτης»)· παιδιά από το Κέντρο Στήριξης παιδιού και οικογένειας - Αθήνα και τα Παιδικά χωριά SOS ανεβάζουν παιδική παράσταση στο Θέατρο Τέχνης· στο Παλιό Αμαξοστάσιο Ο.ΣΥ. θα ανέβει μια παράσταση-ντοκουμέντο από τη θεατρική ομάδα προσφύγων Station Athens, η οποία συνδιαλέγεται με τους «Πέρσες» του Αισχύλου… Είναι μόνο μερικές από τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ. Μαζί με τις παραστάσεις υπολογίστε και performances, προβολές και εκθέσεις.
«Οι χώροι έχουν επιλεχθεί όχι από ανάγκη, αλλά γιατί εξυπηρετούν το… μήνυμα. Για παράδειγμα τα νέα παιδιά έχει αξία που θα οραματιστούν το μέλλον τους σε μια αίθουσα των… μεγάλων, όπως είναι η αίθουσα τελετών του Δημαρχείου – εδώ βρίσκω την ευκαιρία να ευχαριστήσω τον Δήμο που είναι συμπαραστάτης μας σε όλο αυτό, αλλά και το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος που χάρη στη χορηγία του μπορέσαμε να δημιουργήσουμε τόσο τα εργαστήρια, όσο και να πραγματοποιήσουμε το Φεστιβάλ» θα πει η Γιολάντα Μαρκοπούλου. «Το καλό είναι πως το πρόγραμμα φτιάχτηκε με τέτοιο τρόπο ώστε κάποιος να δει τις παραστάσεις και τις εκδηλώσεις στη σειρά, αφού όλοι οι χώροι είναι κοντά και προσβάσιμοι με τα πόδια. Μόνο η παράσταση με τα παιδιά θα παιχτεί στην έναρξη του Φεστιβάλ στο Δημαρχείο και δεν θα απαναληφθεί» υπογραμμίζει η Ιωάννα Βαλσαμίδου.
«Η διαδικασία των εργαστηρίων, γιατί το φεστιβάλ έρχεται ως αποτέλεσμά τους, μας έμαθε αφενός πως όλοι μας μπορούμε να σταθούμε στη σκηνή, και πως τελικά η ζωή πάντα νικά και τίποτα δεν είναι αναστρέψιμο αρκεί να είναι ο νους σου ζωντανός» θα συμφωνήσουν και οι δύο στην ερώτηση τι τους έμαθε το mind the fact. Ίσως αν στρέψουμε το ενδιαφέρον μας σ’ αυτό που συμβαίνει δίπλα μας, όπως μας προτρέπει το νέο φεστιβάλ της πόλης, μπορεί να κερδίσουμε κι εμείς αυτή τη γνώση.
Ιnfo: 26-29/5. H είσοδος σε όλες τις παραστάσεις είναι ελεύθερη, με δελτία εισόδου. Απαραίτητη η κράτηση θέσης στο τηλ. 6981802544 ή ηλεκτρονικά στο: info@mindthefact.gr. Για τις παραστάσεις το Θέατρο Τέχνης, απαραίτητη η κράτηση θέσης στο ταμείο του θεάτρου, στο 2103228706. Οι περισσότερες παραστάσεις θα έχουν και αγγλικούς υπέρτιτλους. www.mindthefact.gr. Δείτε ολόκληρο το πρόγραμμα των δράσεων εδώ.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
