O Κώστας Κουτσολέλος εξηγεί τι είναι η παράσταση «Lasciateri morire».
«Μας ήρθε η πρόταση από τα παιδιά της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου (σ.σ. Πρόδρομος Τσινικόρης και Ανέστης Αζάς) πέρυσι το καλοκαίρι. Ξέρεις όταν έρχεται μια πρόταση, ακόμα κι αν είσαι απελπισμένος γιατί δεν έχεις δουλειά, αρχίζεις να αμφιβάλλεις αν πρέπει να το κάνεις. Όχι τόσο γιατί σε πιάνει το άγχος, όσο στην ιδέα πως όλο αυτό θα εκτεθεί μπροστά στο κοινό που μετά πρέπει να έρθει και να σου πει αν του άρεσε. Ή που θα έρθουν οι φίλοι και θα πουν «μπράααααβο». Αλλά, μεταξύ μας, χειρότερο είναι όταν θα έρθουν με άδειο βλέμμα, που σημαίνει πως αυτό που έφτιαξες δεν τους άγγιξε καθόλου. Κι αρχίζουν “τι νέα;” “τι νέα βρε φίλε; Για πες εσύ τα δικά σου! Πώς τον βλέπεις τον Ολυμπιακό κλπ.”. Τέλος πάντων, αυτά είναι και λίγο λόγια μερικές ώρες πριν την πρεμιέρα...
Είπαμε ναι λοιπόν, και ξεκινήσαμε να κάνουμε πρόβες. Εκεί, επί τόπου, αρχίζαμε να φτιάχνουμε το κείμενο, να ψάχνουμε τα τι και τα πώς. Γιατί το θέμα “έρωτας στα χρόνια της κρίσης” είναι τόσο γενικό όσο και ειδικό. Αφού δοκιμάσαμε πολλά τελικά καταλήξαμε σε κάτι που μας άρεσε. Μια πάρα πολύ απλή συνθήκη, που δεν θα ήθελα να την αναλύσω, γιατί μετά δεν έχει νόημα να έρθει κάποιος και να μας δει. Ένας άνδρας και μια γυναίκα, ζευγάρι στη σκηνή, συνομιλούν. Αυτό να έχεις ως εικόνα...., αλλά και ότι όλο αυτό χωράει αυτοσχεδιασμούς.
Είναι ένα ζευγάρι που συζητάει... βλακείες. Γιατί αποφεύγουν να ασχοληθούν με το ζήτημα που τους καίει. Αυτό είναι το σύνηθες στη ζωή (αλλά όχι στο θέατρο). Τους θυμώνουν τα πάντα στην πόλη, όλοι τους φταίνε, μέχρι που κάποια στιγμή καταλαβαίνεις, ό,τι τώρα μπαίνουν στην ουσία της ζωής τους.
Μ’ αρέσει πολύ, γουστάρω που με αυτό το έργο ξαναθυμόμαστε τι σημαίνει μια απλή θεατρική συνθήκη χωρίς σκηνοθετικά τερτίπια και ευρήματα, σκηνογραφικά κόλπα και εφέ. Είμαστε εμείς στη σκηνή, χωρίς όμως να σημαίνει πως εξομολογούμαστε κάτι για τους εαυτούς μας.
Είναι κάτι που το έχουμε αγαπήσει πάρα πολύ, αλλά ομολογώ τώρα, επτά ώρες πριν την πρεμιέρα, πως θα ήθελα να χτυπήσει το τηλέφωνο και να μου έλεγαν “για οικογενειακούς λόγους πρέπει τώρα να φύγεις για Βραζιλία”. Θα έφευγα. Αλλά δεν πρόκειται να χτυπήσει, οπότε θα τα πούμε το βράδυ...».
Info: Στα πλαίσια του φεστιβάλ «Εφτά χρόνια φαγούρα». «Lasciateri morire» με τους Κώστα Κουτσολέλο και Βάσω Καμαράτου. Παρασκευή 28/4 21.30, Σάββατο 29/4 19.00, Κυριακή 30/4 21.30. Η παράσταση είναι με ελεύθερη είσοδο. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Από το Ταμείο της Πειραματικής Σκηνής -1 (Θέατρο REX). Τηλ. Ταμείου : 2103305074, 210330188
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
12°
