Για μια χρονιά «εγκαινίων» μίλησε ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα για το 2017, τη δεύτερη χρονιά όπου ο ίδιος έχει τα ηνία του μεγαλύτερου φεστιβάλ της χώρας. Φέτος όλα τα μάτια είναι πάνω του, καθώς η περσινή χρονιά –μετά την «πυροσβεστική» του ανάληψη καθηκόντων που ακολούθησε το φιάσκο Φαμπρ– ήταν, εν πολλοίς, μια περίοδος χάριτος που στέφθηκε από απρόσμενη επιτυχία, κατά γενική ομολογία, αφού ο ίδιος κατάφερε να στήσει και να παρουσιάσει ένα αξιοπρεπές φεστιβάλ σε χρόνο ρεκόρ.
«Εγκαινιάζουμε νέους θεσμούς, συνεργασίες και ανοίγματα εντός του Φεστιβάλ, που ελπίζω να μπολιάσουν την ελληνική καλλιτεχνική πραγματικότητα και να εδραιωθούν, προκειμένου να δώσουν τους καρπούς τους στο μέλλον» συνέχισε αναφερόμενος και στο περίφημο Λύκειο Επιδαύρου, το θερινό σχολείο για το αρχαίο δράμα που απευθύνεται σε σπουδαστές δραματικών σχολών και νέους ηθοποιούς από όλο τον κόσμο, ένα προσωπικό του στοίχημα που μπαίνει σε εφαρμογή φέτος. Το πρόγραμμα του Λυκείου θα συνδέεται με κοινή θεματική με το μικρό και το μεγάλο θέατρο της Επιδαύρου, η οποία φέτος, με το βλέμμα στην προσφυγική κρίση και το μεταναστευτικό, είναι «Η έλευση του ξένου».
Άλλη πρωτιά είναι το «Άνοιγμα στην πόλη», που υλοποιείται με την υποστήριξη του Athens Culture Net και του Δήμου Αθηναίων και το οποίο περιλαμβάνει δράσεις σε μη θεατρικούς χώρους και φιλοδοξεί να γίνει «ένας πυλώνας πρωτότυπης δημιουργίας, μια καλλιτεχνική πλατφόρμα αμφισβήτησης και ανατροπής προκατασκευασμένων αντιλήψεων, και ταυτόχρονα μια γιορτή».
Ταυτόχρονα, εκτός από την πόλη, επιχειρείται άνοιγμα και στη νεανικότητα –με πολιτικό πρόσημο την πίστη στη συλλλογικότητα και την αυτοδιαχείριση– με το λανσάρισμα μιας προφεστιβαλικής περιόδου (22-28/05) κατά τη διάρκεια της οποίας θα φιλοξενηθούν απ' το φεστιβάλ το γνωστό πλέον Bob Festival και η κουήρ πλατφόρμα Sound Acts.
Το πρόγραμμα παραστάσεων της Επιδαύρου παρουσιάζει διαφορές από αυτά που έχουμε μέχρι στιγμής συνηθίσει, με πρωτιές στα πρόσωπα (Μπινιάρης, Κάλμπαρη δεν έχουν ξανασκηνοθετήσει στο μεγάλο θέατρο) και ονόματα που δεν είναι από αυτούς βλέπαμε τα τελευταία χρόνια στο συγκεκριμένο χώρο (Τσακίρης, Αρβανιτάκης).
Από την παρουσιάση ξεχωρίζει επίσης το δημιουργικό κομμάτι της επικοινωνίας. Oι εξαιρετικής αισθητικής αφίσες είναι δημιούργημα της νεαρής Ιφιγένειας Βασιλείου.
Μετά την αποκάλυψη των φρικτών πράξεών του, ο Οιδίποδας άφησε τον θρόνο στους δύο γιους του, οι οποίοι συμφώνησαν να κυβερνούν τη Θήβα εναλλάξ. Όταν ήρθε, ωστόσο, η σειρά του Πολυνείκη να αναλάβει την εξουσία, ο Ετεοκλής δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Εξοργισμένος ο Πολυνείκης συμμάχησε με τον βασιλιά του Άργους Άδραστο και οργάνωσε εκστρατεία εναντίον της Θήβας. Επτά αρχηγοί των δύο αντίπαλων στρατευμάτων παρατάχθηκαν εκατέρωθεν των επτά πυλών της πόλης, με τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη αντιμέτωπους στην έβδομη πύλη. Κεντρικός ήρωας της τραγωδίας είναι ο Ετεοκλής· η Θήβα βρίσκεται σε ασφυκτική κατάσταση πολιορκίας κι εκείνος προσπαθεί να οργανώσει την αντεπίθεση σε μια μάχη καταδικασμένη, χωρίς πραγματικό νικητή.
Από τις μεγάλες επιτυχίες του περυσινού προγράμματος της Επιδαύρου, οι Επτά επί Θήβας επαναλαμβάνονται και φέτος, ανοίγοντας το πρόγραμμα των Επιδαυρίων 2017. Μια παράσταση που ερευνά πώς το κοινό μας ένστικτο επιβίωσης συμβαδίζει με την ανάγκη να παραμείνουμε άνθρωποι, παρά τον φόβο, την ανασφάλεια, την απελπισία.
Στην τελευταία τραγωδία του Σοφοκλή, ο Οιδίπους φτάνει στο άλσος του Κολωνού, στις παρυφές της πόλεως των Αθηνών, ζητώντας φιλοξενία – ένας «ξένος», τυφλός και ρακένδυτος μετά από δεκαετή περιπλάνηση. Χρειάζεται έναν τόπο ν’ αναπαυθεί, καθώς διαισθάνεται το τέλος να πλησιάζει. Μόνος συμπαραστάτης του η κόρη-αδελφή του Αντιγόνη. Μετά από διαπραγματεύσεις, του επιτρέπεται να κατοικήσει στα «σύνορα», στο μεταίχμιο νομιμότητας και παρανομίας, ζωής και θανάτου. Μέσα από τις συναντήσεις του με τον Θησέα, τον Κρέοντα, τη μικρότερη κόρη-αδελφή του Ισμήνη και τον γιο-αδελφό του Πολυνείκη κάνει ανασκόπηση της ζωής του και στοχάζεται επάνω στο παράλογο του ανθρώπινου βίου. Σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη, που υιοθετεί εδώ τη φόρμα του αφηγηματικού θεάτρου, ο θίασος εξιστορεί στους θεατές αυτή την ιστορία-«παραβολή», σ’ έναν άδειο χώρο, με ελάχιστα αντικείμενα.
Οι ηθοποιοί ενδύονται τους ήρωες, που εμφανίζονται κι εξαφανίζονται σαν οπτασίες του ετοιμοθάνατου Οιδίποδα. Η μουσική, σε σύνθεση Μίνωα Μάτσα, εκτελείται ως παράλληλο κείμενο από τις φωνές των ηθοποιών και δίνει στο θέαμα τον χαρακτήρα ενός επικολυρικού ποιήματος. Στον ομώνυμο ρόλο ο σπουδαίος Κώστας Καζάκος.
Ο θεός Διόνυσος φτάνει στην πόλη με ανθρώπινη μορφή και ο βασιλιάς Πενθέας παλεύει να οχυρώσει εαυτόν και το άστυ απέναντι στην έλευση μιας θρησκείας που εξισώνει τους πάντες –νυν και πρώην βασιλιάδες, θεούς και δούλους, μάντεις και αγγελιοφόρους, γυναίκες και άνδρες– σε έναν κόσμο συμφιλίωσης του ανθρώπου με τα πιο ζωώδη, αλλά και αγνά του ένστικτα. Πρόκειται για τη μοναδική σωζόμενη τραγωδία όπου ο Διόνυσος συμμετέχει ως πρόσωπο του δράματος, αλλά και ως παντεπόπτης σκηνοθέτης- συγγραφέας. Η παράσταση εξερευνά τη σύγκρουση ανάμεσα στην ατομικότητα του ήρωα και την πολυφωνικότητα του χορού: οκτώ αφηγητές, εντάσσοντας τα χορικά στη βασική πλοκή, παρακολουθούν τη διαδικασία της σταδιακής σύνθεσης και αποσύνθεσης ενός μικτού συνόλου, την αντίσταση των μελών του, αλλά και τη λαχτάρα τους να ανέβουν φαντασιακά στο ιερό βουνό ως μαινάδες και να μετατραπούν σε βάκχες. Μια τελετή μύησης στη λατρεία του «άλλου», της οποίας πρώτο στάδιο είναι να σταθούν δύο άτομα αντιμέτωπα υπό το βλέμμα ενός θεατή- μάρτυρα.
Μια μουσική παράσταση σε σύνθεση του Νίκου Κυπουργού
Το Εθνικό Θέατρο ανέθεσε στον σπουδαίο συνθέτη Νίκο Κυπουργό τη μουσική σύνθεση και στον ταλαντούχο νέο συγγραφέα Δημοσθένη Παπαμάρκο το λιμπρέτο για τη δημιουργία μιας μουσικής παράστασης που βασίζεται στην Ειρήνη του Αριστοφάνη. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, ενώ τον ρόλο του Τρυγαίου ερμηνεύει ο πάντοτε απρόβλεπτος Τζίμης Πανούσης. Η Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του διεθνούς φήμης μαέστρου Γιώργου Πέτρου, συνοδεύει ζωντανά την παράσταση στην Επίδαυρο. Η Ειρήνη παρουσιάστηκε στα Μεγάλα Διονύσια το 421 π.Χ., αποσπώντας το δεύτερο βραβείο, λίγες μόλις ημέρες πριν από τη σύναψη της Νικίειας Ειρήνης, που συνοδευόταν από ελπίδες για το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου. Αυτή ακριβώς η εύθραυστη, όπως αποδείχθηκε, ισορροπία μεταξύ του πολέμου και της ειρήνης, το ηρακλείτειο ρητό «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί» και το ακανθώδες ερώτημα κατά πόσο η ειρήνη είναι συνώνυμο της ευτυχίας και της αρετής εμπνέουν τους συντελεστές της ιδιαίτερης αυτής παράστασης.
Το Εθνικό Θέατρο προσεγγίζει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και συγχρόνως προκλητικά έργα του Ευριπίδη, την Άλκηστη, αναθέτοντας την παρουσίασή της στην Κατερίνα Ευαγγελάτου, που θα πραγματοποιήσει την πρώτη της σκηνοθεσία στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Έργο που φέρει επί σκηνής τον θρίαμβο επί του θανάτου, η Άλκηστη, το πρώτο από τα σωζόμενα του Ευριπίδη (438 π.Χ.), προκάλεσε ατελεύτητες συζητήσεις για το είδος στο οποίο ανήκει, εξαιτίας της συνύπαρξης τραγικών και κωμικών στοιχείων. Παράλληλα, η εμφανής σοφιστική επίδραση πυροδότησε σειρά από θέματα ηθικής των διαπροσωπικών σχέσεων. Σε έναν κόσμο όπου έχει κανείς τη δυνατότητα να ανταλλάξει τον θάνατό του με τη ζωή κάποιου άλλου, ο συγγραφέας του «Αθηναϊκού Διαφωτισμού» υποβάλλει σε εξονυχιστικό έλεγχο σχέσεις «αδιαμφισβήτητης» ανιδιοτέλειας και θέτει επί τάπητος τολμηρά ερωτήματα: Πώς αποδεικνύεται η αγάπη; Μέχρι πού φτάνει η αφοσίωση; Ποια ζωή έχει μεγαλύτερη αξία, και για ποιον λόγο; Οι νόμοι των ανθρώπων δίνουν επαρκείς απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα; Και τι γίνεται όταν η παρέμβαση των θεών αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού;
«Δύο φορές βάρβαρη η Μήδεια, από καταγωγή και από έρωτα» γράφει στον πρόλογο της αξεπέραστης μετάφρασής του ο Γιώργος Χειμωνάς. Δύο όψεις έχει ο έρωτας: τη «βάρβαρη», τη βυθισμένη στον πόνο και στο σκοτάδι, αλλά και την ονειρική, την ηδονική, τη λουσμένη στο φως. Μέσα από το έργο του Ευριπίδη, αλλά και κείμενα της αρχαιοελληνικής γραμματείας (Σαπφώ, Πλάτων, Θεόφραστος κ.ά.), τραγουδώντας τη γιορτή και το πένθος του έρωτα, η παράσταση του Θεάτρου Τέχνης διερευνά τον τρόπο με τον οποίο το βαθύ, τρομακτικό σκοτάδι της άγριας πλευράς του έρωτα καταπίνει βάναυσα κάθε τι ωραίο και ευγενές, οδηγώντας την ψυχή στο απόλυτο κακό. Στην επιτακτική ανάγκη να προκαλέσει τον ίδιο ακριβώς πόνο που ένιωσε. Γιατί «δεν υπάρχει οργή πιο φοβερή και αθεράπευτη από αυτήν που γεννιέται ανάμεσα σε ανθρώπους που είχαν αγαπηθεί»...
Παίζουν: Μαρία Ναυπλιώτου, Χάρης Φραγκούλης, Αλεξάνδρα Καζάζου, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Θεοδώρα Τζήμου, Σύρμω Κεκέ, Ιωάννα Μαυρέα, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Γεράσιμος Γεννατάς, Δημήτρης Πασσάς και σπουδάστριες της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης. Συμμετέχουν τέσσερις μουσικοί. Συμπαραγωγή: Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.
[4- 5 Αυγούστου]
Άρης Μπινιάρης - Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου
Πέρσες
του Αισχύλου
Για πρώτη φορά στην Επίδαυρο, σε μια παραγωγή του ΘΟΚ με πλειάδα σπουδαίων Ελλαδιτών και Κυπρίων ηθοποιών, ο νεότατος Άρης Μπινιάρης, που έχει διακριθεί για τις εκρηκτικές παραστάσεις του τα τελευταία χρόνια, προτείνει μια ζωντανή σύνθεση ποιητικού λόγου, μουσικής και θεατρικής δράσης. Όχημα της παράστασης, που δομείται στη συνάντηση του ρυθμού και της λέξης, είναι η μουσικότητα. Όλοι οι βασικοί χαρακτήρες, όπως και ο χορός, ερμηνεύονται με τρόπο που αποκαλύπτει τη μουσική υφή του έργου. Η παράσταση ξεδιπλώνεται μέσα από τη δράση, τη λέξη, το τραγούδισμα και τον χορό, αναζητώντας μια θεμελιώδη απλότητα, που θα αναδείξει τις αδιάκοπες εσωτερικές δονήσεις του αρχαίου ελληνικού δράματος.
Το Φεστιβάλ Επιδαύρου τιμά τη μουσικοχορευτική παράδοση του Μοριά
Με αφετηρία τον επτάσημο ρυθμό του συρτού καλαματιανού (που απαντάται ήδη στον Αριστοφάνη) και τον αρχαίο τσακώνικο τελετουργικό χορό, το Φεστιβάλ Επιδαύρου θα ολοκληρώσει τον κύκλο των φετινών παραστάσεων με ένα τιμητικό-γιορταστικό αφιέρωμα στην πλούσια μουσικοχορευτική παράδοση του Μοριά, ως διαχρονική κιβωτό της ταυτότητας και της ιστορικής μνήμης. Η ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου μετατρέπεται στο μεγάλο αλώνι-χοροστάσι του Χρόνου, για να υποδεχτεί τους σύγχρονους συμποσιαστές, τραγουδιστές, οργανοπαίκτες και χορευτές απ’ όλη την Πελοπόννησο, σε μιαν ανοιχτή πρόσκληση για συμμετοχή στον κύκλο και την τελετουργία του ελληνικού παραδοσιακού γλεντιού.
Καλλιτεχνική - Μουσική επιμέλεια: Λάμπρος Λιάβας • Σκηνική επιμέλεια: Σοφία Σπυράτου • Σχεδιασμός φωτισμού: Λευτέρης Παυλόπουλος •Συνεργασία: Κέντρο Ελληνικής Μουσικής «Φοίβος Ανωγειανάκης», Λύκειον των Ελληνίδων Καλαμάτας.
[19 Αυγούστου]
ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
[Όλες οι παραστάσεις θα έχουν αγγλικούς υπέρτιτλους]
Δημήτρης Καραντζάς
Μήδεια
του Ευριπίδη
Η παράσταση επιχειρεί να ανασύρει και να τοποθετήσει το ζήτημα «Μήδεια» στο επίκεντρο. Τρεις άντρες βρίσκονται πάνω στη σκηνή προκειμένου να αναρωτηθούν, να επανεξετάσουν, να επιχειρήσουν να δώσουν απαντήσεις στον «θρύλο» της Μήδειας από αντρική σκοπιά. Σε ποια σημεία η Μήδεια «υποκρίνεται», σε ποια σημεία επιχειρηματολογεί επαρκώς, ποια μέρη του έργου είναι αμιγώς λογικά και δικαιολογημένα και πού σφάλλει; Πώς τρία πρόσωπα αντίθετου φύλου από αυτό του ρόλου μπορούν να δικαιολογήσουν και να αθωώσουν την πράξη της Μήδειας; Η παράσταση επανέρχεται στο έργο για να θέσει όλα αυτά τα ζητήματα σε έναν πάγκο ανατομικής μελέτης της ρυθμολογίας και της επιχειρηματολογίας του, σε μια «ψιθυριστή» παράσταση που προσπαθεί να αγγίξει το «σύμπτωμα» της Μήδειας υπό τους ήχους ζωντανής μουσικής.
Με αφετηρία τη Μνηστηροφονία από την ομηρική Οδύσσεια
Πέρα και πριν από οποιαδήποτε απόπειρα ερμηνείας, η Οδύσσεια είναι ένα τραγούδι επιστροφής, προερχόμενο από μια εποχή που τα μακρινά ταξίδια των ναυτικών γεννούσαν τραγούδια για την απουσία. Επιστρέφοντας στην Ιθάκη, έπειτα από είκοσι χρόνια, ο Οδυσσέας θα σκοτώσει 108 άνδρες που διεκδικούν τη γυναίκα και τον θρόνο του, ξεκληρίζοντας το νησί. Αυτό το μακελειό εγείρει τα ερωτήματα: Σε τι επιστρέφει ο Οδυσσέας; Ποιος θυμάται τον απόντα βασιλιά και ποιος είναι σήμερα αυτός ο άντρας; Και γιατί χρειάζεται να χυθεί τόσο αίμα; Η παράσταση επικεντρώνεται στη στιγμή της επιστροφής, για να μιλήσει ακριβώς για το ανέφικτο της επιστροφής. Ποτέ δεν μπορούμε να επιστρέψουμε σε καμιά πατρίδα, αφού ο χρόνος κινείται αμείλικτα μόνο προς τα μπρος και τίποτα δεν παραμένει όπως το έχει διαφυλάξει η μνήμη. Έτσι, ο Οδυσσέας επιστρέφει σε ένα «φάντασμα ονείρου». Ανοίγοντας τη δράση πέρα από τα όρια του θεατρικού χώρου, με όχημα τη σπουδαία μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη, και επενδύοντας στην αφήγηση και όχι στον ρεαλισμό, η παράσταση της Ιώς Βουλγαράκη και της ομάδας ΠΥΡ, που έχει συνιδρύσει με τον Αργύρη Ξάφη και τη Δέσποινα Κούρτη, επιχειρεί να φωτίσει την ψυχική μας σύνδεση με μια από τις πιο αιματηρές σκηνές της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.
Ένας κόσμος αντρικός, ωμός και βίαιος, κόσμος αλληλοεξόντωσης και ανθρωποφαγίας, όπου το δίκαιο ορίζεται από τον εκάστοτε ισχυρό. Στη χώρα των Κυκλώπων ο ξένος δεν περιθάλπεται, δεν φιλοξενείται, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης ή κατασπαράσσεται. Εκεί δεν μπορείς να είσαι ούτε καλός ούτε κακός. Εκεί μπορείς να είσαι μόνο φοβισμένος και απελπισμένος ή σκληρός και ανελέητος. Τα πρόσωπα του Ευριπίδη ακροβατούν ανάμεσα στην ελαφράδα, τη γελοιότητα, την πονηριά, τον καιροσκοπισμό, την ηθική παρακμή, την αγριότητα. Γελοιοποιούν και γελοιοποιούνται. Συντρίβουν και συντρίβονται. Η παράσταση, με αποκλειστικά γυναικεία διανομή, διερευνά αυτόν τον άκρως αντρικό κόσμο, μέσα από τη γυναικεία φύση. Μέσα από τον ψυχισμό, τα εκφραστικά μέσα, το σώμα της γυναίκας. Και αναζητά την ισορροπία ανάμεσα στο σοβαρό και το γελοίο, ανάμεσα στο σπλάτερ και την κωμωδία.
Για ακόμα μια φορά, ο αιρετικός ηθοποιός, ποιητής και σκηνοθέτης Olivier Py (Ολιβιέ Πυ) επιχειρεί να νοηματοδοτήσει το παρόν μέσα από την επανανάγνωση εμβληματικών έργων του παρελθόντος, εδώ του Προμηθέα Δεσμώτη και των Ικετίδων του Αισχύλου. Η παράσταση, σε μινιμαλιστική φόρμα, με μια διανομή τριών ηθοποιών, σε δική του μετάφραση και σπονδυλωτή σκηνοθεσία, έκανε πρεμιέρα πέρυσι το καλοκαίρι στο Φεστιβάλ της Αβινιόν. Στον Προμηθέα Δεσμώτη, έργο συγχρόνως μεταφυσικό και βαθιά πολιτικό, ένας τιτάνας βασανίζεται από τους θεούς εξαιτίας της αγάπης που τρέφει για την ανθρωπότητα. Μετατρέπεται έτσι σε αιώνιο σύμβολο ανυπακοής, ένας κατεξοχήν πολιτικός κρατούμενος. Ο Προμηθέας, κατά τον Πυ, μας «διδάσκει την έννοια της εξέγερσης». Αλλά και ζητήματα, μεταξύ αυτών τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, τον νόμο, τον σεβασμό για τον ξένο και για τη γυναίκα. Το έργο απηχεί την άποψη του Αισχύλου ότι ο νόμος δεν μπορεί να είναι η απάντηση για τα πάντα. Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, το θέατρο καθίσταται απαραίτητο ως χώρος που προσφέρεται για δημόσια συζήτηση και στοχασμό. Η παραδοσιακή έννοια της κάθαρσης, ως πράξη θεαματικής εκκαθάρισης, θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί: ο θυμός δεν πρέπει να επικρατήσει.
Γαλλικό κείμενο - Σκηνοθεσία: Olivier Py • Καλλιτεχνική συνεργασία - Κοστούμια: Pierre André Weitz • Παίζουν: Philippe Girard, Frédéric Le Sacripan, Mireille Herbstmeyer. Παραγωγή του Φεστιβάλ της Αβινιόν. Résidence FabricA Φεστιβάλ της Αβινιόν. Υποστήριξη: Spedidam. Περιοδεύουσα παράσταση. Πρώτη παρουσίαση: 6.07. 2016 στο πλαίσιο του 70ού Φεστιβάλ της Αβινιόν. Υπό την αιγίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου. Στα γαλλικά, με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
Ωδειον Ηρωδου του Αττικου
Εθνική Λυρική Σκηνή
Μαντάμα Μπαττερφλάι
του Τζάκομο Πουτσίνι
Διάσημη για τις υπέροχες άριες, την πρόδηλα μελωδική μουσική και τη δραματική θεατρικότητά της, η Μαντάμα Μπαττερφλάι συγκινεί διαχρονικά και αποτελεί ένα από τα κορυφαία αριστουργήματα του Τζάκομο Πουτσίνι. Η μεγαλειώδης παραγωγή, σε σκηνοθεσία του σπουδαίου Αργεντίνου σκηνοθέτη Ούγκο ντε Άνα, επιστρέφει για πέντε μοναδικές παραστάσεις στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού. Η υπόθεση της όπερας εκτυλίσσεται με πυρήνα τον μοιραίο έρωτα της δεκαπεντάχρονης γκέισας Τσο-Τσο-Σαν για τον Πίνκερτον, υποπλοίαρχο του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ύστερα από τρία χρόνια απουσίας, ο αξιωματικός επιστρέφει με την Αμερικανίδα σύζυγό του στην Ιαπωνία, μαθαίνοντας ότι έχει αποκτήσει γιο από τη Μπαττερφλάι. Εκείνη δέχεται να παραδώσει το παιδί στον Πίνκερτον, αλλά στη συνέχεια αυτοκτονεί. Η «γιαπωνέζικη τραγωδία» του Πουτσίνι, η οποία σκιαγραφεί αριστοτεχνικά τον χαρακτήρα της Τσο-Τσο-Σαν, φωτίζει μουσικά την αντιπαράθεση των δύο πολιτι- σμών, του ιαπωνικού και του δυτικού-αμερικανικού. Στις πέντε παραστάσεις της δημοφιλέστατης Μπαττερφλάι, το κοινό θα απολαύσει σπουδαίους μονωδούς όπως οι Τσέλια Κοστέα (Τσο-Τσο-Σαν), Ελένα Κασσιάν (Σουτζούκι), Στέφανο Σέκκο / Δημήτρη Πακσόγλου (Μ. Φ. Πίνκερτον), Διονύση Σούρμπη (Σάρπλες) κ.ά.
Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός • Σκηνοθεσία - Σκηνικά - Κοστούμια: Ούγκο ντε Άνα • Φωτισμοί: Βινίτσιο Κέλι • Σχεδιασμός προβολών: Σέρτζιο Μετάλλι - Ideogamma • Κινησιολογία: Λέντα Λογιοντίτσε • Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος. Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ. Στην ιταλική γλώσσα, με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
Εθνική Λυρική Σκηνή
Τροβατόρε / Τροβαδούρος
του Τζουζέππε Βέρντι
Η δεύτερη μεγάλη καλοκαιρινή παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, που ολοκληρώνει και την καλ- λιτεχνική περίοδο 2016-2017, είναι η δημοφιλέστατη όπερα Τροβατόρε, μία από τις σημαντικότερες του Τζουζέππε Βέρντι. Πρόκειται για το αρχετυπικό μελόδραμα του Ρομαντισμού, στο οποίο τα συναισθήματα εκφράζονται μέσα από μουσική μελωδική και ορμητική, άριες και ντουέτα γεμάτα πάθος, όπως επίσης διάσημα χορωδιακά, που δίκαια έχουν χαρίσει στην όπερα αυτή την αθανασία. Στον Τροβατόρε όλα διαδραματίζονται ανάμεσα στη φωτιά και στο φεγγαρόφωτο, ανάμεσα στη φλόγα του πάθους που καίει στα σωθικά και των τεσσάρων βασικών χαρακτήρων και στο ψυχρό φως του φεγγαριού, που φωτίζει ακραίες καταστάσεις. Κείμενο και μουσική μοιάζουν με σύνοψη των στερεοτύπων του είδους. Η υπόθεση, γεμάτη απρόσμενες ανατροπές, παρουσιάζει δύο αδέλφια, τα οποία δεν γνωρίζουν τη συγγένειά τους, ερωτευμένα με την ίδια γυναίκα. Πρόσωπο-κλειδί είναι μια Τσιγγάνα, που προκειμένου να εκδικηθεί για τον άδικο θάνατο της μητέρας της έριξε κατά λάθος στη φωτιά το δικό της παιδί. Η εντυπωσιακή παραγωγή, σε σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς του Στέφανο Πόντα, πρωτοπαρουσιάστηκε στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2012, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία. Ο Τροβατόρε είναι μια κατ’ εξοχήν «όπερα τραγουδιστών», καθώς απαιτεί κορυφαίους ερμηνευτές στους βασικούς ρόλους. Στην παραγωγή της ΕΛΣ συμμετέχουν μερικοί από τους σημαντικότερους ερμηνευτές παγκοσμίως, όπως οι Πιέρο Πρέττι / Βάλτερ Φρακκάρο (Μανρίκο), Τσέλια Κοστέα (Λεονόρα), Γελένα Μανίστινα (Ατσουτσένα), Δημήτρης Πλατανιάς / Δημήτρης Τηλιακός (Κόμης ντι Λούνα), Τάσος Αποστόλου (Φερράντο).
Μουσική διεύθυνση: Μίλτος Λογιάδης • Σκηνοθεσία - Σκηνικά - Κοστούμια - Φωτισμοί: Στέφανο Πόντα • Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος • Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ. Στην ιταλική γλώσσα, με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Θωρηκτό Ποτέμκιν
Σεργκέι Αϊζενστάιν, Ντμίτρι Σοστακόβιτς
Το Θωρηκτό Ποτέμκιν του Σεργκέι Αϊζενστάιν (1898-1948), αριστούργημα και ορόσημο στην ιστορία της Έβδομης Τέχνης, που θεωρείται ως το πληρέστερο δημιούργημα στην ιστορία του βωβού κινηματογράφου, θα προβληθεί στο Ηρώδειο, με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών να ερμηνεύει ζωντανά τη μουσική του Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Σ’ αυτή τη μουσική εκδοχή, αποσπάσματα από πέντε Συμφωνίες (4, 5, 8, 10 και 11) του Σοστακόβιτς «συμπορεύονται» με τη συγκλονιστική 65λεπτη κινηματογραφική αφήγηση από τον Αϊζενστάιν, υπό τη μουσική διεύθυνση του διακεκριμένου Γερμανού αρχιμουσικού Jens Troester (Γενς Τρέστερ). Το Θωρηκτό Ποτέμκιν αφηγείται την πρώτη αιματηρή εξέγερση στην τσαρική Ρωσία (1905), που προηγήθηκε της Οκτωβριανής Επανάστασης, από την οποία συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια. Το πρωτοποριακό μοντάζ (μοντάζ-ατραξιόν) μαζί με τη μουσική, κυρίως από την Ενδεκάτη Συμφωνία του Σοστακόβιτς, αποτέλεσαν μια μνημειώδη κινηματογραφική στιγμή, στην οποία έχουν αποτίσει φόρο τιμής πολλοί μεγάλοι σκηνοθέτες,από τον Κόππολα μέχρι τον Γούντυ Άλλεν.
Μουσική διεύθυνση: Γενς Τρέστερ.
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Μάρτα Άργκεριχ - Θεοδοσία Ντόκου
Έργα Πουλένκ, Σαιν-Σανς, Μιγιώ, Ραβέλ
Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Στέφανου Τσιαλή, παρουσιάζει στο Ωδείο Ηρώδου Αττκού μια μουσική βραδιά με τη Μάρτα Άργκεριχ, έναν ζωντανό μύθο του πιάνου και ηγετική προσωπικότητα των τεχνών του 20ού και του 21ου αιώνα. Η Άργκεριχ συμπράττει με την αγαπημένη της μαθήτρια και ταχύτατα ανερχόμενη Ελληνίδα πιανίστα Θεοδοσία Ντόκου, ερμηνεύοντας το Κοντσέρτο για δύο πιάνα του Φρανσίς Πουλένκ. Δασκάλα και μαθήτρια θα βρεθούν επίσης μαζί στη σκηνή για να ερμηνεύσουν το δημοφιλέστατο έργο του Καμίγ Σαιν-Σανς Το καρναβάλι των ζώων, με τη Γαλλίδα ηθοποιό και κόρη της Άργκεριχ, Ανν Ντυτουά, να αναλαμβάνει το εμβόλιμο αφηγηματικό μέρος (με ελληνικούς υπέρτιτλους). Το πρόγραμμα της βραδιάς περιλαμβάνει και τα εξίσου δημοφιλή έργα Το βόδι στη στέγη του Νταριούς Μιγιώ και Μπολερό του Μωρίς Ραβέλ.
Έργα Ρίμσκι-Κόρσακοφ, Τσαϊκόφσκι, Ραχμάνινοφ, Στραβίνσκι
Η Φιλαρμονική της Αγίας Πετρούπολης, υπό τη διεύθυνση του σπουδαίου Γιούρι Τεμιρκάνοφ, προσκαλεί το κοινό σε δύο ξεχωριστές βραδιές κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης. Στις 6 Ιουλίου θα παρουσιαστεί το έργο του Ρίμσκι-Κόρσακοφ Ο θρύλος της αόρατης πολιτείας του Κιτέζ και στη συνέχεια, με τον Ισπανό τσελίστα Πάμπλο Φερράντες (Pablo Ferrándes), που σε ηλικία μόλις 25 ετών έχει ήδη συνεργαστεί με τις μεγαλύτερες ορχήστρες παγκοσμίως, θα παρουσιαστεί το σπουδαίο έργο του Τσαϊκόφσκι για τσέλο και ορχήστρα, Παραλλαγές ροκοκό. Η βραδιά θα κλείσει με την τελευταία σύνθεση του Ραχμάνινοφ, Συμφωνικοί χοροί. Στις 7 Ιουλίου, ο Ρώσος πιανίστας Ντένις Ματσούεφ θα ερμηνεύσει το Κονσέρτο για πιάνο αρ. 3 του Ραχμάνινοφ, ενώ η Φιλαρμονική θα κλείσει με τη μουσική από το μπαλέτο Πετρούσκα του Στραβίνσκι.
Ο Βασίλης Βαρβαρέσος, πιανίστας με σημαντική διεθνή καριέρα, συμπράττει με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης σε μια μεγάλη συναυλία. Πρόκειται για έναν σημαντικό σταθμό στη παγκόσμια περιοδεία του που έχει σχεδιαστεί για τη διετία 2017-18 και περιλαμβάνει εμφανίσεις σε διεθνή φεστιβάλ (Κωνσταντινούπολη, Enescu Festival, Festival Les Musicales du Golfe, Festival de la Rochelle, Sommets Musicaux de Gstaad, Culturescapes Βασιλείας), συνεργασίες με διεθνείς ορχήστρες (Ορχήστρα της Νορμανδίας, Φιλαρμονική του Freiburg, Φιλαρμονική G. Enescu) και προετοιμασία της επόμενης δισκογραφικής δουλειάς του. Στη συναυλία στο Ηρώδειο, υπό τη διεύθυνση του Γεωργίου Βράνου, ο Β. Βαρβαρέσος και η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης θα ερμηνεύσουν τη Δωδεκανησιακή σουίτα αρ. 1 του Γιάννη Κωνσταντινίδη, το Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 2 σε ντο ελάσσονα, έργο 18 του Σ. Ραχμάνινοφ και τη
Συμφωνία αρ. 5 σε μι ελάσσονα, έργο 64 του Τσαϊκόφσκι.
Μουσική διεύθυνση: Γεώργιος Βράνος.
Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ
21 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής
Έργα Ελλήνων συνθετών
Για μια ακόμη χρονιά, η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής με μια μεγάλη συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Στις 21 Ιουνίου η βραδιά θα είναι αφιερωμένη σε έργα διακεκριμένων Ελλήνων συνθετών.
El Sistema Greece
Η Νεανική Ορχήστρα Sistema Europe (SEYO) αποτελείται από 190 νεαρούς μουσικούς, ηλικίας 10-20 ετών, και 30 δασκάλους μουσικής από 27 χώρες που εφαρμόζουν τα προγράμματα της Sistema με στόχο την «κοινωνική δράση μέσω της μουσικής». Τα μέλη της SEYO θα έρθουν φέτος στην Αθήνα για την ετήσια καλοκαιρινή συνάντησή τους, όπου και θα γιορτάσουν τη δύναμη της μουσικής και την ικανότητά της να γεφυρώνει λαούς, θρησκείες, πολιτισμούς μέσα από τη νεολαία, ιδίως στους σημερινούς δύσκολους καιρούς για την Ευρώπη. Το SEYO 2017 Summer Camp θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα από τις 19 Ιουλίου έως τις 2 Αυγούστου, με τη φιλοξενία του El Sistema Greece. Τη διοργάνωση του θεσμού έχει αναλάβει η Sistema Europe, ένα δίκτυο προγραμμάτων που εμπνέεται από το El Sistema, το οποίο ιδρύθηκε πριν από 42 χρόνια στη Βενεζουέλα από τον José Antonio Abreu. Το SEYO έχει φιλοξενηθεί στην Αυστρία (2013), την Τουρκία (2014) και την Ιταλία (2015). Νεαροί μουσικοί από διάφορες χώρες θα συμβιώσουν και θα κάνουν μαζί εντατικές πρόβες, υπό την καθοδήγηση εξαιρετικών δασκάλων και μουσικών διευθυντών, συμμετέχοντας σε συναυλίες και ανεπίσημες εμφανίσεις σε μεγάλες ευρωπαϊκές σκηνές.
Διευθύνουν οι μαέστροι: Μπρούνο Κάμπο και Σαμουέλ Μάτους (Γουατεμάλα), Ετιέν Αμπελέν (Ελβετία), Χουάν Κάρλος Ματζιοράνι,Φέλιξ Μπρισένιο και Ρον Νταίηβις Άλβαρεζ (Βενεζουέλα), Φαίδρα Γιαννέλου (Ελλάδα).
Βυζαντινή και Οθωμανική μουσική: συνάντηση δύο μουσικών πολιτισμών
Η βυζαντινή μουσική συναντά την οθωμανική σε μια μεγάλη συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Ο Βυζαντινός Χορός «Τρόπος» τραγουδά μαζί με σύνολο Τούρκων τραγουδιστών θρησκευτικής μουσικής, με γέφυρα δύο όργανα: τη λύρα που έπαιζαν οι Έλληνες της Πόλης και το νέι, το μουσικό όργανο των δερβίσηδων. Η συναυλία καλύπτει το ευρύ φάσμα της μουσικής της Ανατολής, που περιλαμβάνει το βυζαντινό μέλος και την οθωμανική μουσική και μας μεταφέρει στην Πόλη. Στη σκηνή θα βρίσκονται ο Kudsi Ergüner, περίφημος δεξιοτέχνης του νέι και πρεσβευτής της Ουνέσκο για την τέχνη, και ο δεξιοτέχνης της πολίτικης λύρας Σωκράτης Σινόπουλος. Ο Βυζαντινός Χορός «Τρόπος» - Κέντρο Μελετών Ψαλτικής Τέχνης ιδρύθηκε το 2005 από τον Κωνσταντίνο Αγγελίδη και τους συνεργάτες του, με σκοπό τη μελέτη και την προβολή της βυζαντινής μουσικής. Έχει πραγματοποιήσει πλήθος εμφανίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει ηχογραφήσει 13 ψηφιακούς δίσκους.
Εξήντα μουσικοί και τραγουδιστές και είκοσι χορευτές θα μεταφέρουν στη σκηνή του Ηρωδείου την ψυχή της Κρήτης, μέσα από τραγούδια που συνθέτουν το μουσικό πανόραμα του νησιού και συμπυκνώνουν συλλογική μνήμη και γνώση. Από την Κρήτη στο Ηρώδειο, μια μοναδική παράσταση-αφιέρωμα στον πλούτο και την ομορφιά της κρητικής μουσικής. Η παράσταση θα περιλάβει σκοπούς και τραγούδια αντιπροσωπευτικά των μουσικών ιδιωμάτων ολόκληρου του νησιού: ριζίτικα, ταμπαχανιώτικα με μπουλγαρί, καντάδες με βιολί και μαντολίνο, ασκομαντούρες και θιαμπόλια από τον Ψηλορείτη, αλλά και γνωστά τραγούδια από την κληρονομιά των κορυφαίων της κρητικής μουσικής. Θα αναδείξει, ακόμη, τη γυναικεία παρουσία στη μουσική παράδοση της Κρήτης, μέσα από νανουρίσματα, μαντινάδες της νύφης, αποσπάσματα από τον Ερωτόκριτο κ.ά. Λύρες και βιολιά από τα Χανιά μέχρι το Λασίθι θα πλημμυρίσουν για μια βραδιά τη σκηνή του ρωμαϊκού ωδείου με μια μουσική που παραμένει ζωντανή και εξακολουθεί να εμπνέει και να συγκινεί.
Η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας συμπληρώνει φέτος 20 χρόνια μελέτης και δημιουργίας στα μουσικά ηχοχρώματα της Μεσογείου και παρουσιάζει στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού μια μουσική παράσταση που δίνει το μήνυμα της ενότητας, της ειρήνης και της προσφοράς σε όλους όσους βιώνουν τη μετανάστευση και την προσφυγιά. Ένα σπαρακτικό μουσικό οδοιπορικό με τραγούδια για τον ξεριζωμό, από λαούς της νότιας Ευρώπης και της Μεσογείου που τον βίωσαν έντονα – Έλληνες, Ιταλούς, Πορτογάλους και Άραβες. Στην παράσταση η Εστουδιαντίνα, που αναβίωσε το 1998 έναν τύπο ορχήστρας του 19ου αιώνα δημιουργώντας και προτείνοντας νέες φόρμες στην ελληνική μουσική, συμπράττει επί σκηνής με σημαντικούς καλλιτέχνες: τον Γιώργο Νταλάρα, που συνεργάζεται με την ορχήστρα από το ξεκίνημά της, το μουσικό συγκρότημα Χαΐνηδες, τους Encardia, μουσική κολεκτίβα που μελετά τη μουσική της Κάτω Ιταλίας, τον τραγουδοποιό Λεωνίδα Μπαλάφα, την ερμηνεύτρια του παραδοσιακού και του ρεμπέτικου τραγουδιού Ασπασία Στρατηγού και την ανερχόμενη Μαρίνα Σάττι.
Πέρα από τα σύνορα: ταξίδι από την Ανατολή στη Δύση
Η Μαρία Φαραντούρη συναντάει τον Τζιχάν Τούρκογλου (Cihan Türkoglu)Τούρκο συνθέτη που ζει στην Ελλάδα, σ’ ένα πρωτότυπο έργο του, με στίχους της Αγαθής Δημητρούκα. Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά, μαζί με τραγούδια από την παράδοση της Μεσογείου, ελληνικά, τούρκικα, σεφαραδίτικα και αραβικά, διασκευασμένα από τον ίδιο συνθέτη. Στο μουσικό αυτό έργο συναντώνται παραδόσεις μουσικές από τη Μεσοποταμία μέχρι την Ευρώπη, σμίγοντας με μουσικούς κλάδους όπως η μεσαιωνική και η κλασική μουσική, η τζαζ, ο μινιμαλισμός. Σ’ αυτόν τον συγκερασμό ηχοχρωμάτων, και με τη Μαρία Φαραντούρη, συμπράττουν εκλεκτοί σολίστ διεθνούς φήμης από την Αρμενία, τη Γερμανία, την Ελλάδα και την Τουρκία. Στο δεύτερο μέρος, μαζί της στη σκηνή ανεβαίνει η διάσημη Καταλανή τραγουδίστρια Maria del Mar Bonet (Μαρία ντελ Μαρ Μπονέτ), με τραγούδια ισπανικά και καταλανικά, πλαισιωμένη από τους μουσικούς της.
Το Φεστιβάλ Αθηνών τιμά το ελληνικό τραγούδι και έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες, τον Θάνο Μικρούτσικο, με μια μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο. Ο συνθέτης θα παρουσιάσει τραγούδια του που αγαπήθηκαν και πέρασαν από γενιά σε γενιά όπως: «Εμπάργκο», «Η αγάπη είναι ζάλη», «Όλα από χέρι καμένα», «Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια», «Συγγνώμη για την άμυνα», «Volpe d’amore», «Στου αιώνα την παράγκα», «Θάλασσα στη σκάλα», «Άμλετ της Σελήνης» κ.ά. Ο Θάνος Μικρούτσικος ξεκίνησε τη δημόσια παρουσία του στη μουσική και στο τραγούδι το 1967. Με την έκδοση του πρώτου, μεγάλου του δίσκου, Πολιτικά τραγούδια (1975), καθιερώνεται ως μεγάλη δύναμη στο ελληνικό τραγούδι και συνεχίζει για 50 χρόνια μέχρι τον φετινό του δίσκο, Ομίχλη των καιρών. Αιχμή του δόρατος της τραγουδοποιίας είναι ο Σταυρός του Νότου, που κυκλοφόρησε το 1979 σπάζοντας το φράγμα των δύο εκατομμυρίων αντιτύπων, ρεκόρ για τη μελοποιημένη ποίηση σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
Τραγουδούν μαζί του: Γιάννης Κότσιρας, Μίλτος Πασχαλίδης, Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαΐδης, Μαριάννα Πολυχρονίδη • Συμμετέχουν σολίστ υπό τη διεύθυνση του Θύμιου Παπαδόπουλου.
Αφιέρωμα στον Μανώλη Ρασούλη
Όλα σε θυμίζουν...
Ο Μανώλης Ρασούλης υπήρξε στιχουργός, τραγουδοποιός, τραγουδιστής, συγγραφέας και δημοσιογράφος με δεκάδες αγαπημένα τραγούδια, εκατοντάδες άρθρα, ραδιοφωνικές εκπομπές, τηλεοπτικές συνεντεύξεις και αφιερώματα. Έχει χαρακτηριστεί από τους καλύτερους στιχουργούς των τελευταίων ετών – και οι στίχοι του μοιάζουν σήμερα επίκαιροι όσο ποτέ. Πολλά τραγούδια του έχουν ερμηνευθεί από σημαντικούς καλλιτέχνες και κάποια από αυτά διαμόρφωσαν μουσικά την εποχή τους – ο δίσκος Η εκδίκηση της γυφτιάς, με τον Νίκο Ξυδάκη, τον Νίκο Παπάζογλου κ.ά., άλλαξε κυριολεκτικά την πορεία του λαϊκού τραγουδιού στη χώρα μας. Η μουσική παράσταση στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού περιλαμβάνει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του, από τις συνεργασίες του με σημαντικούς συνθέτες και ερμηνευτές όπως ο Μάνος Λοΐζος, ο Νίκος Ξυδάκης, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Πέτρος Βαγιόπουλος, η Βάσω Αλλαγιάννη, ο Νίκος Παπάζογλου, η Χαρούλα Αλεξίου, η Ελένη Βιτάλη, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Ορφέας Περίδης, η Μελίνα Κανά και τόσοι άλλοι.
Μουσική εκδήλωση για την επέτειο των 180 χρόνων από την ίδρυση του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μια αναδρομή στην παράλληλη πορεία της πόλης της Αθήνας και του Πανεπιστημίου της. Τι «άκουσαν» τα Προπύλαια στα χρόνια αυτά; Μέσα από κείμενα εποχής, ήχους, μουσικές και τραγούδια αποτυπώνεται το ιστορικό και κοινωνικό κλίμα κάθε περιόδου από το 1837, όταν άνοιξε τις θύρες του το πρώτο Πανεπιστήμιο στην «οικία Κλεάνθους» στην Πλάκα, έως τις μέρες μας.
Έρευνα: Βαγγέλης Καραμανωλάκης (Ιστορικό Αρχείο ΕΚΠΑ), Λάμπρος Λιάβας (Τμήμα Μουσικών Σπουδών Φιλοσοφικής Σχολής ΕΚΠΑ) • Συμμετέχει η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ (διεύθυνση: Τάσος Συμεωνίδης) με τη σύμπραξη γνωστών τραγουδιστών και της Χορωδίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ (διεύθυνση: Νίκος Μαλλιάρας) • Σκηνική επιμέλεια: Σοφία Σπυράτου • Σχεδιασμός φωτισμών: Λευτέρης Παυλόπουλος.
Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής
Σουήνυ Τοντ, ο δαιμόνιος κουρέας της οδού Φλητ
Το μιούζικαλ, μεταφρασμένο στα ελληνικά
Στο τρίτο ετήσιο ραντεβού της με το μιούζικαλ, η Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής και ο Γιώργος Πέτρου εκπλήσσουν για άλλη μια φορά το αθηναϊκό κοινό, παρουσιάζοντας ένα έργο που οι κριτικοί χαρακτήρισαν ως το σπουδαιότερο καλλιτεχνικό επίτευγμα του Μπροντγουαίυ: Τo μουσικό θρίλερ Sweeney Todd (Σουήνυ Τοντ), σε μουσική και στίχους του μεγαλύτερου ζωντανού θρύλου του αμερικανικού μουσικού θεάτρου, Stephen Sondheim (Στήβεν Σοντχάημ) και κείμενο του Hugh Wheeler (Χιου Γουήλερ), το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1979, σαρώνοντας τα βραβεία Τόνυ. Το Σουήνυ Τοντ ανεβαίνει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών σε μια εντυπωσιακή παραγωγή, με 26μελή θίασο από δημοφιλείς ηθοποιούς και λυρικούς τραγουδιστές, καθώς και ένα 35μελές συμφωνικό σύνολο. Η δράση τοποθετείται στο ζοφερό, βικτωριανό Λονδίνο του 19ου αιώνα. Εκεί διαδραματίζεται μια τραγική ιστορία με ισχυρές δόσεις μαύρου χιούμορ, που αποτελεί μια παραβολή γύρω από τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης και της κοινωνίας.
Συμπαραγωγή: Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου και Καμεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής
Γιαν Τίρσεν
Solo in Concert
Ο Yann Tiersen (Γιαν Τίρσεν), κατεξοχήν λυρικός Ευρωπαίος συνθέτης, έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό το 2001 μέσω της υπέροχης μουσικής που έγραψε για την ταινία του Ζαν-Πιερ Ζενέ Αμελί. Ο Τίρσεν μετράει ήδη στο ενεργητικό του εννέα στούντιο άλμπουμ, αρκετές συμμετοχές, live άλμπουμ και τρία υπέροχα σάουντρακ (Amelie, Good bye, Lenin!, Tabarly). Ο τελευταίος του δίσκος, με τον τίτλο Eusa, αντλεί την έμπνευσή του από το μικρό νησί στις όχθες της Βρετάνης (Ιle d’Ouessant), όπου κατοικεί τα τελευταία χρόνια. Aγαπημένος του κοινού στην Ελλάδα, επισκέπτεται και πάλι τη χώρα για μια μοναδική παράσταση στο Ηρώδειο, κορωνίδα της περιοδείας του σε περίφημους χώρους όπως η Όπερα του Σύδνεϋ και το Barbican Center. Από την πρώτη του εμφάνιση στην Εθνική Λυρική Σκηνή ως σήμερα ο Γιαν Τίρσεν δεν παύει να μας συγκινεί.
Υπό την αιγίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου
Ιμανύ
Η Ιμανύ έγινε γνωστή στην Ελλάδα ήδη από το πρώτο της σινγκλ, το «You will never know», που τραγουδήθηκε πολύ, και άλλες επιτυχίες της που αγαπήθηκαν. Η ίδια δηλώνει ότι η επαφή που έχει με το ελληνικό κοινό είναι μοναδική και η Ελλάδα από τους αγαπημένους της προορισμούς. Η Ιμανύ έρχεται αυτό το καλοκαίρι στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, καλεσμένη από το Φεστιβάλ Αθηνών, για μια μοναδική συναυλία, στην οποία θα τραγουδήσει παλιές, αλλά και νέες επιτυχίες της από τον τελευταίο της δίσκο, The Wrong Kind of War, που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες. Μέσα από στίχους τραγουδιών όπως το «Clap your Hands», η φωνή της φτάνει σ’εμάς σαν κραυγή για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα. Το κοινό θα απολαύσει την εξωτική, νοσταλγική, ρομαντική, ευαίσθητη, αλλά και δυναμική φωνή της κάτω από την Ακρόπολη.
Το έργο της Μαρίας Ζαβάκου για τον ψηφιακό εκφοβισμό και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα γενιά ανεβαίνει στη σκηνή σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου
11°
