Γιατί ο Γιώργος Καμίνης θα διαβάσει Γιώργο Σεφέρη

Ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, διαβάζει Σεφέρη το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου, στις 12:30μμ  στο «Κοντέινερ» απέναντι από τον Ηλεκτρικό Σταθμό του Θησείου. Μια συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με τον Δήμο Αθηναίων στην οποία θα παραβρεθεί ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Στάθης Λιβαθινός.

Αποσπάσματα από την ελληνική λογοτεχνία θα διαβάσουν επίσης οι ηθοποιοί: Ανθή Ευστρατιάδου, Μαρία Κίτσου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Νίκος Χατζόπουλος, και Γιώργος Χριστοδούλου. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό, δελτία εισόδου θα διανέμονται αυθημερόν στον χώρο δράσης. Mέγιστος χρόνος παραμονής μέσα στο Κοντέινερ, 20 λεπτά.

Η δράση θα επαναληφθεί την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου, ενώ στις 27 & 28/12, 12-3μμ, το «Κοντέινερ» θα κάνει την τελευταία του στάση για φέτος στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, στην οδό Ακαδημίας.

Ο δήμαρχος Αθηναίων εξηγεί γιατί επέλεξε τον Σεφέρη: «Γιατί η τέχνη δεν μιμείται. Η τέχνη δημιουργεί. Τον κόσμο. Κι αν ο κόσμος μας, οι καθημερινές μας, σκοτεινιάζουν άθελά μας, μες στα δύσκολα και τα πολλά, ένα ποίημα, ένα Σάββατο, μια βόλτα στο Θησείο μπορούν να μας φωτίσουν.

Κι αυτό αφορά όλους. Κι είναι σπουδαίο το θέατρο, η τέχνη να βγαίνει στον δρόμο. Να συναντά αυτή το κοινό, κι όχι μόνο τ’ ανάποδο. Ακούγοντας τον Στάθη Λιβαθινό, Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, να μιλάει για το "μαζί", για ένα θέατρο ούτε για λίγους, ούτε για πάρα πολλούς, ένα θέατρο ανοιχτό για όλους, χωρίς δεύτερη σκέψη είπα "Ναι"!

Και κάπως έτσι, με ένα «Κοντέινερ» είπαμε θα φτάσουμε το θέατρο στις γειτονιές της Αθήνας. Και το κάναμε. Μετά την Ομόνοια και την Κυψέλη, πάμε στο Θησείο. Διαβάζουμε για την Αθήνα, στις γωνιές της, στους ανθρώπους της.

Από τις "Μέρες" του εξομολογητικού Σεφέρη −που διάλεξα να διαβάσω− το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα προσωπικού ημερολογίου Έλληνα λογοτέχνη, πλούσιο σε σκέψεις, αφορισμούς και συμβουλές για τη ζωή και την τέχνη, κρατάω καλά πως το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη τη ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε έπρεπε να υπάρχει».