Ο Άρης Σερβετάλης γίνεται ο Ριχάρδος Β΄
Η Έφη Μπίρμπα προσπαθεί να ανακαλύψει τα ψυχικά τοπία στον Σέξπιρ, δίνοντας για μια ακόμα φορά μια ιδιοσυγκρασιακή, ενδιαφέρουσα παράσταση
«Είχα να συναντηθώ με τον Σαίξπηρ από πολύ μικρή, και δύο χρόνια τώρα παιδεύομαι μαζί του. Ανέκαθεν ένιωθα πως στις αναγνώσεις του Σέξπιρ υπάρχει πάντοτε κάτι που μας διαφεύγει. Αυτά το σημείο διαφυγής ήθελα να ανακαλύψω, όπως και ποιο είναι το σημείο συγκέντρωσης.
Ο Ριχάρδος Β’ έχει κατά την γνώμη μου τις λιγότερες θεατρικές καμπύλες, λιγότερες αφηγήσεις γεγονότων, λιγότερες περιγραφές προσώπων. Το έργο είναι ένας καθαρός δανεισμός του κήπου των Ελαιών. Εκεί όπου ο Θεάνθρωπος, σ’ ένα περιβάλλον απόλυτης μοναξιάς κοιτάζει αυτό που έρχεται, το Πάθος. Στον Ριχάρδο Β’ δεν έχουμε παρελθόν με κατεύθυνση μέλλοντος αλλά το παρόν ενός βασιλιά λίγο πριν την πτώση του. Εδώ δεν υπάρχουν τα καρυκεύματα που κάνουν ένα κείμενο πιο εύπεπτο. Δεν υπάρχει πλήθος προσώπων ούτε εναλλαγές πολλών σκηνών. Ο Σαίξπηρ δεν στέκεται σε αφηγήσεις γεγονότων αλλά συνθηκών, πίσω απ’ το πρόσωπο περιγράφει την κατάσταση, το ψυχικό τοπίο. Με ενδιαφέρει αυτή η ψυχική τοπιογραφία του ανθρώπου την στιγμή που απεκδίεται τον τίτλο και την ιδιότητα του, έχοντας πλήρη επίγνωση αυτού που έρχεται, ασχέτως της οξυμένης έκφρασης του θυμικού που αγωνίζεται να μη δεχθεί το τέλος. Είναι ένας άνθρωπος βαθιάς και ουσιαστικής εξομολόγησης. Ο Ριχάρδος κινείται από το κέλυφος προς τα μέσα, από τον τίτλο στον εαυτό, από την θολότητα της όρασης στην διαύγεια της τύφλωσης, λίγο πριν το τέλος.
Στο έργο ο Σέξπιρ ασχολείται όμως και με τα εσωτερικά τοπία και των υπόλοιπων ηρώων. Τα διανύσματα δεν πηγαίνουν μόνο στον Ριχάρδο, αλλά και προς τους άλλους. Στην παράσταση ακούμε ουσιαστικά τα όσα διακυβεύονται εσωτερικά, όσα κινδυνεύουν να καταρριφτούν, σαν ν' ακούμε όσα σκέφτονται.
Το κάτω, η σφαίρα και ο κόσμος είναι συνυφασμένα. Όλοι φτιαγμένοι από χώμα. Κι ο βασιλιάς είναι φτιαγμένος από αυτή την ύλη. Αυτή του η ενδοκειμενική παραδοχή με οδήγησε στο σκηνογραφικό σύμπαν της παράστασης. Υπάρχουν έντονες ονειρικές αναφορές, η αποτύπωση ενός ψυχικού τοπίου αν αυτό είναι εφικτό».
Info: Πρωταγωνιστούν: Νίκος Καμόντος, Ερμής Μαλκότσης, Άρης Σερβετάλης, Ιωάννα Τουμπακάρη, Αχιλλέας Χαρίσκος. Από 25/11, Θέατρο Ροές, Ιάκχου 16, Γκάζι, 2103474312
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το ανεκτίμητο έργο του συγγραφέα που διακωμωδούσε τις αδυναμίες των ανθρώπων
Το βραβείο θα δίνεται ανά διετία σε γυναίκες δημιουργούς με σημαντική προσφορά στο θέατρο
Η ηθοποιός μας μιλά για την συμμετοχή της στην παράσταση «Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της» του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού
Η Έρι Κύργια επανασυνθέτει τον μύθο του Φρανκενστάιν, μεταφέροντάς τον στην εποχή που ξεκίνησε η Τεχνητή Νοημοσύνη
Αγάπη, έρωτας, τρυφερότητα, στερεότυπα, δεύτερες ευκαιρίες: αυτά είναι τα χαρακτηριστικά των έργων που προτείνουμε
Η θεατρική παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 25 Ιανουαρίου
Το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, ως ελάχιστη προσφορά στην πολυσχιδή δημιουργό θα απονέμει ανά διετία το Βραβείο
Μια ματιά στη θεατρική παράσταση που παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη
Μια συζήτηση με τον αρχιμουσικό που σκηνοθετεί την παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο Κάλλας
Η πρώτη παράσταση του έργου του Μπέκετ πραγματοποιήθηκε 5 Ιανουαρίου 1953
Οι παραγωγές του έχουν παρουσιαστεί σε όλα τα Φεστιβάλ της χώρας όπως στο Θέατρο Επιδαύρου και στο Ηρώδειο
Η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης ανεβάζουν την πρώτη θεατρική παράσταση για τον μεγάλο μουσικό
Μιλήσαμε με τον Μίλτο Σωτηριάδη, διευθυντή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, για τη διαμόρφωση του χώρου και τον προγραμματισμό της σεζόν
Μεγάλοι σκηνοθέτες, σπουδαία κείμενα και καθηλωτικές ερμηνείες
Ερμηνεύουν η Λυδία Κονιόρδου και ο Μιχάλης Σαράντης- Μαζί τους η Τάνια Τσανακλίδου
Ποια θεατρικά μπορείτε να δείτε τις μέρες των γιορτών στην Αθήνα
Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη του «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» στο θέατρο Αργώ
Ο γνωστός Ιταλός σκηνοθέτης αναλαμβάνει για πρώτη φορά να σκηνοθετήσει Έλληνες ηθοποιούς, προσεγγίζοντας τον «Γυάλινο κόσμο» μέσα από μια δική του, «πειραγμένη», και γι’ αυτό καλοδεχούμενη, οπτική
Ποια ήταν η σκηνοθέτρια που το όνομά της συνδέθηκε με τις ταινίες προπαγάνδας της φασιστικής Γερμανίας του Χίτλερ
Είδαμε την πρόβα της νέας παραγωγής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής: Μποέμ του Τζάκομο Πουτσίνι και ήταν όλα πιο αληθινά
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.