«Είχα να συναντηθώ με τον Σαίξπηρ από πολύ μικρή, και δύο χρόνια τώρα παιδεύομαι μαζί του. Ανέκαθεν ένιωθα πως στις αναγνώσεις του Σέξπιρ υπάρχει πάντοτε κάτι που μας διαφεύγει. Αυτά το σημείο διαφυγής ήθελα να ανακαλύψω, όπως και ποιο είναι το σημείο συγκέντρωσης.
Ο Ριχάρδος Β’ έχει κατά την γνώμη μου τις λιγότερες θεατρικές καμπύλες, λιγότερες αφηγήσεις γεγονότων, λιγότερες περιγραφές προσώπων. Το έργο είναι ένας καθαρός δανεισμός του κήπου των Ελαιών. Εκεί όπου ο Θεάνθρωπος, σ’ ένα περιβάλλον απόλυτης μοναξιάς κοιτάζει αυτό που έρχεται, το Πάθος. Στον Ριχάρδο Β’ δεν έχουμε παρελθόν με κατεύθυνση μέλλοντος αλλά το παρόν ενός βασιλιά λίγο πριν την πτώση του. Εδώ δεν υπάρχουν τα καρυκεύματα που κάνουν ένα κείμενο πιο εύπεπτο. Δεν υπάρχει πλήθος προσώπων ούτε εναλλαγές πολλών σκηνών. Ο Σαίξπηρ δεν στέκεται σε αφηγήσεις γεγονότων αλλά συνθηκών, πίσω απ’ το πρόσωπο περιγράφει την κατάσταση, το ψυχικό τοπίο. Με ενδιαφέρει αυτή η ψυχική τοπιογραφία του ανθρώπου την στιγμή που απεκδίεται τον τίτλο και την ιδιότητα του, έχοντας πλήρη επίγνωση αυτού που έρχεται, ασχέτως της οξυμένης έκφρασης του θυμικού που αγωνίζεται να μη δεχθεί το τέλος. Είναι ένας άνθρωπος βαθιάς και ουσιαστικής εξομολόγησης. Ο Ριχάρδος κινείται από το κέλυφος προς τα μέσα, από τον τίτλο στον εαυτό, από την θολότητα της όρασης στην διαύγεια της τύφλωσης, λίγο πριν το τέλος.
Στο έργο ο Σέξπιρ ασχολείται όμως και με τα εσωτερικά τοπία και των υπόλοιπων ηρώων. Τα διανύσματα δεν πηγαίνουν μόνο στον Ριχάρδο, αλλά και προς τους άλλους. Στην παράσταση ακούμε ουσιαστικά τα όσα διακυβεύονται εσωτερικά, όσα κινδυνεύουν να καταρριφτούν, σαν ν' ακούμε όσα σκέφτονται.
Το κάτω, η σφαίρα και ο κόσμος είναι συνυφασμένα. Όλοι φτιαγμένοι από χώμα. Κι ο βασιλιάς είναι φτιαγμένος από αυτή την ύλη. Αυτή του η ενδοκειμενική παραδοχή με οδήγησε στο σκηνογραφικό σύμπαν της παράστασης. Υπάρχουν έντονες ονειρικές αναφορές, η αποτύπωση ενός ψυχικού τοπίου αν αυτό είναι εφικτό».
Καθώς η «Amalia Melancholia» έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, η συγγραφέας του βιβλίου «Ο κήπος της Αμαλίας» (εκδόσεις Πατάκη) γράφει για τη «βασίλισσα των φοινίκων»
Τι κάνουν ο βραβευμένος σεναριογράφος και η καταξιωμένη ηθοποιός στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής; Τους ζητήσαμε να αποκωδικοποιήσουν τις «Ετυμολογίες», αυτή τη διαφορετική παράσταση-«ημερίδα»
Ένας τετράποδος ντετέκτιβ αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία ενός άλλου σκύλου. Η βία και η μη απόδοση δικαιοσύνης βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας παράστασης του γνωστού σκηνοθέτη
Μιλήσαμε με τους βραβευμένους συγγραφείς Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και Βίβιαν Στεργίου για τις ηρωίδες που εμπνεύστηκαν από την «Εκάβη» και την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη
Μιλήσαμε με τον ηθοποιό Χαλίλ Αλιζάντα και την σκηνοθέτρια Γιολάντα Μαρκοπούλου για τον ρόλο που παίζει η τεχνολογία στον μετασχηματισμό των οικογενειακών δεσμών των προσφύγων και μεταναστών
«Η αγαπημένη του κυρίου Λιν» με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, «50 χρόνια, μια νύχτα» από τον Μάνο Καρατζογιάννη, αφιέρωμα στον Λευτέρη Βογιατζή και άλλες παραστάσεις αυτή την εβδομάδα
«Τραβιάτα», «Κάρμεν» και «Σαρλότ» από την ΕΛΣ, «Τι οφείλουμε στη Δημοκρατία» από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και το Φεστιβάλ Αθηνών, οι «Κουταλιανοί» στο Μέγαρο κ.ά.
31°
