Έπρεπε κι ευτυχώς συνέβη η επιστροφή του «Φάουστ» στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά ‒ μια παράσταση sold out που προκάλεσε κύματα ενθουσιασμού με την καθαρή-μοντέρνα οπτική της στο εμβληματικό κείμενο του Γκαίτε. «Δεν ήταν μόνο η εισπρακτική επιτυχία που μας “υποχρέωσε” να επιστρέψουμε με την παράσταση. Νιώσαμε πως δεν τη χορτάσαμε, πως υπήρχε και καλλιτεχνική ανάγκη. Μ’ ένα τόσο δυνατό κείμενο δεν μπορείς να πεις πως έχεις εξαντλήσει ό,τι ήταν να του δώσεις. Υπάρχουν κάποιες αλλαγές στη διανομή, αλλά έγιναν και αλλαγές σε σκηνές, που σ’ έναν περσινό θεατή της παράστασης μπορεί να μην είναι και τόσο αισθητές. Θέλαμε να εμβαθύνουμε περισσότερο στα κίνητρα των ηρώων ή σε κάποιες περιπτώσεις να πραγματοποιηθεί με καλύτερο τρόπο η μετάβαση από μια σκηνή στην άλλη.
Η υπόσχεση που έδωσα στο έργο είναι μια ερωτική υπόσχεση. Σαν αυτές που δίνεις στο σύντροφό σου πως θα τον εκπλήσσεις συνεχώς. Από την άλλη, εγώ δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάθε φθινόπωρο παίρνει αποφάσεις για τη ζωή του. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο “Φάουστ” και στη συνέχεια το “1984” που θα ανέβει τον Νοέμβριο με 4 ηθοποιούς από αυτή την παράσταση».
Λίγα λόγια για το έργο από την Κατερίνα Ευαγγελάτου
Θέλω να βυθιστώ στον ίλιγγο, στις απολαύσεις που χαρίζει η οδύνη,
στο μίσος που αγαπά, στην πυρκαγιά που δροσιά δίνει
Ο Φάουστ έχει κατακτήσει το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης, αλλά καθώς πλησιάζει το τέλος του βίου του αισθάνεται ότι δεν γνωρίζει τίποτα για την πραγματική ζωή. Αποζητά μία στιγμή που θα του φανερώσει το νόημα του Κόσμου, της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ένωσή του με τον Μεφιστοφελή τού ανοίγει την πόρτα στη σκοτεινότερη πλευρά του εαυτού του. Αυτό το δαιμόνιο Alter Ego θρέφει τον εθισμό του Φάουστ στην αέναη κίνηση μέσα από την άρνηση κάθε ορίου και κάθε περιορισμού στις απολαύσεις. Οι δυο τους, με νεανικό σφρίγος, ορμάνε στην εποχή της βίας όπως σε παραλήρημα μετά από τραύμα, αναζητώντας περισσότερο πόνο, περισσότερη ηδονή, περισσότερη δύναμη μέσα σε ένα σύμπαν απεγνωσμένων ανθρώπων και βουβών, αμέτοχων θεών».
Το ανσάμπλ της Κομεντί Φρανσέζ επιστρέφει στην Επίδαυρο με το νέο έργο του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ της Αβινιόν. Ποια είναι, λοιπόν, αυτή η Εκάβη που δεν είναι η Εκάβη;
Μιλήσαμε για τον ρόλο του ως Αργκάν στην περιοδεία της παράστασης «Ο κατά φαντασίαν ασθενής», το θέατρο και τη δύσκολη απόφαση που έχει πάρει μέχρι τώρα στην καριέρα του
Και ακόμα: «Μήδεια» στο Παλλάς, «Ηρακλής μαινόμενος» στο Κηποθέατρο Παπάγου, Yamammoto Noh Theatre στο Σχολείον της Αθήνας, 3 δουλειές της bijoux de kant
Καθώς η «Amalia Melancholia» έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, η συγγραφέας του βιβλίου «Ο κήπος της Αμαλίας» (εκδόσεις Πατάκη) γράφει για τη «βασίλισσα των φοινίκων»
Τι κάνουν ο βραβευμένος σεναριογράφος και η καταξιωμένη ηθοποιός στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής; Τους ζητήσαμε να αποκωδικοποιήσουν τις «Ετυμολογίες», αυτή τη διαφορετική παράσταση-«ημερίδα»
Ένας τετράποδος ντετέκτιβ αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία ενός άλλου σκύλου. Η βία και η μη απόδοση δικαιοσύνης βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας παράστασης του γνωστού σκηνοθέτη
36°
