Είναι η ταυτότητα του φετινού Φεστιβάλ και σύμφωνα με τα λόγια του καλλιτεχνικού διευθυντή του, Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου: «Πιστεύω ότι επιλέχθηκαν οι πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις, που ταυτόχρονα συγκροτούν έναν ενιαίο άξονα, και θα δούμε φέτος ένα πρόγραμμα σε μεγάλο βαθμό νεανικό, εναλλακτικό και πολιτικό, με την έννοια ότι αφουγκράζεται την Ελλάδα και τον κόσμο του 2016». 72 παραστάσεις με ελληνικό και διεθνή προσανατολισμό δημιουργούν μικρά σύμπαντα μέσα στο πρόγραμμα. Τσεκάρετε αυτές που δεν πρέπει να χάσετε στις επόμενες σελίδες και διαβάστε τι μας είπαν 25 δημιουργοί για τα έργα τους.
Βλέμμα στην Ιστορία
«Έντονο είναι το στίγμα μιας θεατρικής επαναδιαπραγμάτευσης της σύγχρονης Ιστορίας, τόσο με αμιγώς ποιητικούς όρους όσο και με αφετηρία το θέατρο ντοκουμένο». - Δήμητρα Κονδυλάκη, Σύμβουλος Σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου
«Ο Ανούιγ, εμπνευσμένος από τον Σοφοκλή, μιλάει για έναν κόσμο όπου οι νόμοι είναι πάνω από τους ανθρώπους. Η Αντιγόνη, καταπιεσμένο παιδί αυτού του άρρωστου συστήματος, εναντιώνεται προκειμένου να βρει νόημα στην ύπαρξή της. Με ιντρίγκαρε η ιδέα να φωτιστεί η αντίθεση της παρορμητικής της νεότητας απέναντι στη “γερασμένη” και απομακρυσμένη από κάθε τι φυσικό ωριμότητα των υπόλοιπων ηρώων. Οι ηθοποιοί της παράστασης είναι άνθρωποι που εκτιμώ και θαυμάζω και μεταξύ μας υπάρχει γόνιμο έδαφος ώστε να συνδιαμορφώσουμε και να συμπορευτούμε. Το κοινό θα δει πολιτική και κοινωνική αναλογία με τη σημερινή κατάσταση, απροσδόκητο χιούμορ, περίεργα τραγούδια, ειρωνεία, έντονες συγκρούσεις, χαρμολύπη. Νιώθω μεγάλη χαρά και τιμή που συμμετέχουμε στο Φεστιβάλ και θα συνομιλήσουμε καλλιτεχνικά μέσα από τη δική μας πρόταση». - Ελένη Ευθυμίου
«Ανυπομονώ να δω τη lecture performance της Lola Arias, βασισμένη σε αφηγήσεις βετεράνων που πολέμησαν στα νησιά Φώκλαντ. Το θέμα της παράστασης είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Δεν ξέρω πόσο γνωστό είναι στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά στην Αργεντινή το σε ποιον ανήκουν τα Φώκλαντ είναι ακόμα μια ανοιχτή πληγή και αντικείμενο διαμάχης με τη Βρετανία. Η Arias είναι μια πολύ ιδιαίτερη καλλιτέχνιδα που γαλουχήθηκε με την παράδοση του αργεντίνικου θεάτρου, αλλά ταυτόχρονα έχει περάσει πολύ χρόνο δουλεύοντας στην Ευρώπη και αυτό έχει δημιουργήσει έναν ενδιαφέροντα συνδυασμό από αισθητικές προσεγγίσεις. Η δουλειά της είναι μια μείξη θεάτρου-ντοκουμέντου και συνεργασίας με κανονικούς ηθοποιούς, κάτι που σπανίως κάνουν οι σκηνοθέτες. Έχει εξαιρετική αίσθηση το πώς να δουλεύει με τη μνήμη των ανθρώπων στη σκηνή και πώς να τους κάνει να διηγούνται την ιστορία τους». - Matthias von Hartz, Σύμβουλος Διεθνών Παραγωγών
ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΒΡΙΑΝΟΣ
Η τάξη μας
[17 & 18.6 / Πειραιώς 260 Η]
Μπορεί ο καθένας να λέει την Ιστορία όπως τον βολεύει; 10 Ιουλίου 1941: Όλοι οι Εβραίοι κάτοικοι του Γιεντβάμπνε οδηγούνται σε ένα στάβλο και εκεί δολοφονούνται. Η επίσημη αφήγηση της ιστορίας αποδίδει το έγκλημα στους Γερμανούς κατακτητές, αλλά αποδείχτηκε πως έγινε από τους καθολικούς Πολωνούς με τους οποίους συναντιούνταν καθημερινά και ζούσαν μαζί για αιώνες. Το Γιεντβάμπνε είναι το νέο είδος ολοκαυτώματος: η δολοφονία γείτονα από γείτονα, και αυτό κατέγραψε στο έργο του ο Tadeusz Slobodzianek. Στην παράσταση παίρνουν μέρος 10 ηθοποιοί. Δεν υπάρχουν πρώτοι και δεύτεροι ρόλοι, όλοι μαζί μπαίνουν στη σκηνή, όλοι μαζί λένε την ιστορία, ζωντανεύουν τα περιστατικά, αλληλοσυμπληρώνονται και αποχωρούν πάλι όλοι μαζί στο τέλος της. Δεν είναι μια παράσταση για σολίστες, αλλά για ορχήστρα. - Γιάννης Καλαβριανός
Με αφορμή τα έργα των ποιητών, του τυφλού άραβα Αμπού αλ’ αλά αλ Μααρί (10oς & 11ος αι.) και της Βαλιάντα μπιν αλ Μουστακφί από την αραβική Ανδαλουσία (11ος αι.), η παράσταση αποκαλύπτει πως ό,τι ονομάζουμε ευρωπαϊκή ταυτότητα είναι δομημένο σε αμέτρητα ψεύδη.
ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ - DENNIS REID - Γιούλα Μπούνταλη
Ruined
[10 & 11.7 / Πειραιώς 260 Δ]
Οι ηθοποιοί έχουν όλοι καταγωγή από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, και αφηγούνται ιστορίες ανθρώπων που αγωνίζονται να ζήσουν σε συνθήκες αγριότητας μέσα από το θεατρικό έργο της Λυν Νόττατζ.
MILO RAU
Dark Ages
[25 & 26.7 / Θέατρο REX]
Η πρόσφατη ιστορία των πολέμων στην ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις των ανθρώπων που βίωσαν τα γεγονότα. Οι συγκλονιστικές βιογραφίες τους εμπλέκονται με ιστορικά γεγονότα και ερωτήματα.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ
8 Οκτωβρίου 1838 - Ο λόγος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα προς τα Ελληνόπουλα
[15&16.7, Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου]
Ο ιστορικός λόγος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη εμπνέει το συνθέτη και την ομάδα του για μια μουσική παράσταση σε άμεσο διάλογο με το παρελθόν.
ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ - ΑΛΕΞΗΣ ΡΙΓΛΗΣ
Top Girls
[23 & 24.7 / Πειραιώς 260 Η]
Δύο αντιμαχόμενες τάξεις, η άρχουσα και η εργατική, μέσα από τη σύγκρουση δύο γυναικών στο έργο-φεμινιστικό μανιφέστο της Κάριλ Τσέρτσιλ, όπου φέρνει επί σκηνής 7 ηθοποιούς σε16 ρόλους.
DETACH
The Dark Manifesto
[27 & 28.7 / Πειραιώς 260 Η]
Το τέλος των μανιφέστων στον 21ο αιώνα μέσα από κείμενα, εικόνες, ήχους και λόγια, όπως τα κατέγραψαν ο Γιώργος Βαλαής (Blitz), ο Voltnoi Brege (The Erasers) και οι Μάκης Κεντεποζίδης, Στέφανος Κωνσταντινίδης, Θάλεια Ιωαννίδου (drog_A_tek).
ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Τα παραβάν
[30 & 31.7 / Πειραιώς 260 Δ]
Το εμβληματικό έργο του Ζαν Ζενέ γράφτηκε κατά τη διάρκεια της «επιχείρησης διατήρησης της τάξης στην Αλγερία» και προκάλεσε δυσφορία στους συντηρητικούς και τους προοδευτικούς κύκλους της εποχής.
Νέα ματιά σε παλιά κείμενα
Το παρελθόν εμπνέει νέους δημιουργούς που ξανακοιτάζουν κλασικά και αρχαία έργα
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΚΡΗΤΗΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΚΗΣ & ΟΜΑΔΑ ΙΔΕΑ
Αριστοφανιάδα
[11.7 / Ωδείο Ηρώδου Αττικού]
«Επιλέξαμε να τοποθετήσουμε τον Αριστοφάνη στον Άδη σε μια απελπισμένη και ταυτόχρονα ξεκαρδιστική προσπάθεια να κερδίσει ξανά το σφρίγος του και εντέλει την ίδια τη ζωή του. Αυτή η ιδέα μάς κινητοποιεί γιατί διαθέτει αναλογίες με το σήμερα, όπου όλοι βρισκόμαστε σε μια παρ’ ολίγον νεκρότητα και πρέπει να αγωνιστούμε για να την ανατρέψουμε. Είμαστε και οι τρεις συνδημιουργοί των έργων μας, αφού από την πρώτη στιγμή που σμίξαμε αισθανθήκαμε σαν “μια ψυχή χωρισμένη στα τρία”. Μας γοητεύουν οι συνθέσεις και η δημιουργική διακειμενικότητα και θέλουμε να επαναφέρουμε το θέατρο σε μια λαϊκή βάση. Ιδανικά, θα θέλαμε το κοινό να έρθει με όποια διάθεση κουβαλάει και να γεμίσει με χιλιάδες συναισθήματα. Είμαστε πολύ περήφανοι και είναι τιμή μας που η ομάδα μας, η ΙΔΕΑ, θα συμμετέχει για πρώτη φορά με ένα δικό της έργο στο Ηρώδειο». - Ομάδα ΙΔΕΑ (Κώστας Γάκης – Κων/νος Μπιμπής - Αθηνά Μουστάκα)
ΘΕ.ΑΜ.Α. (Θέατρο Ατόμων με Αναπηρία)
Πέρσες
[13 & 14.7 / Εθνικό Θέατρο, Νέα Σκηνή]
«Το αντιπολεμικό κι αντιρατσιστικό περιεχόμενο των “Περσών” υπήρξε σημείο αναφοράς για να φέρουμε στη σκηνή το θέμα της αποδοχής. Ο Αισχύλος στον απολογισμό ενός πολέμου (ναυμαχία της Σαλαμίνας) προτείνει να σεβαστούμε το αίσθημα του ηττημένου εχθρού και με αυτό τον τρόπο πείθει ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός του καλού και του κακού, του εγώ και του εσύ… Προσωπικά με ιντρίγκαρε ο τρόπος που θα αναδείκνυα την εξελικτική πορεία της ανησυχίας για κάτι κακό στην επιβεβαίωσή της: ένα φοβερό μάθημα από τον αρχαίο συγγραφέα για τη διαχείριση της επαφής μας με ό,τι κακό. Εμείς προσπαθούμε να προσεγγίσουμε την κλασική εκδοχή μέσα από μια οπτική που ρίχνει άπλετο φως στις προβληματικές του σήμερα. Η παρουσία μας στο Φεστιβάλ αποτελεί πρόκληση κι ευκαιρία να δείξουμε τι σημαίνει ισότιμη διεκδίκηση κι αναγνώριση του να είσαι επαγγελματίας ηθοποιός ΑμεΑ». -Βασίλης Οικονόμου, σκηνοθέτης
ΟΜΑΔΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑTONAλ ΣΟΦΙΑ ΜΑΡΑΘΑΚΗ
La dispute
[15 & 16.7 / Πειραιώς 260 Η]
«Είναι ένα έργο σπουδαίο (σ.σ. η παράσταση βασίζεται στη «Φιλονικία» του Μαριβό), που εδώ και πολλά χρόνια με απασχολεί. Επειδή πραγματεύεται πανανθρώπινα θέματα, αλλά κυρίως επειδή μας υπενθυμίζει την αλλοτριωτική δύναμη της κοινωνίας του θεάματος, που πλέον θεωρούμε κάτι αυτονόητο. Το θεωρώ κλασικό αλλά και επίκαιρο. Είναι ένα μονόπρακτο πολύ καλογραμμένο κι απίστευτα συμπυκνωμένο. Με φοβίζει πολύ η ενδεχόμενη αποτυχία ανάγνωσης του έργου. Η ενδεχόμενη αδυναμία της σκηνοθεσίας να υπηρετήσει τα πολλαπλά νοήματα κι επίπεδα ενός τέτοιου κειμένου. Με ιντρίγκαρε ιδιαιτέρως το μεταθεατρικό στοιχείο. Το ότι ο ηθοποιός καλείται να είναι παράλληλα ρόλος και θεατής». - Σοφία Μαραθάκη
ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΝΤΑΖΑΡΑΣ
Μητρόπολη
[22 & 23.7, Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου]
«Η “Μητρόπολη” είναι ένας “νέος τόπος” έκπτωτων αγγέλων, εξόριστων ανθρώπων από τα ίδια τα γεγονότα (σ.σ. στο έργο συναντιούνται αγγελιοφόροι των ελληνικών τραγωδιών). Είναι αυτοί που δεν μπορούν να πάνε ούτε μπροστά ούτε πίσω και κατέληξαν να ανήκουν στο πουθενά... Ο λόγος τους έχει ειπωθεί και ταυτόχρονα δεν τους ανήκει πια ο λόγος. Αυτός ο Λόγος είναι “εγκλωβισμένος” στη σιωπή και στη μνήμη. Θέλουμε να σπάσουμε καθε είδους σιωπή, να μην επιτρέψουμε να σβηστεί η ιστορία από τη μνήμη. Η διανομή έγινε με κριτήριο τον κοινό παλμό και βρασμό που μας διακατέχει. Είμαστε φίλοι και απόλυτοι επαγγελματίες. Θέλουμε και οφείλουμε να πάρουμε θέση απέναντι στα γεγονότα. Καλούμαστε να υπερασπιστούμε την “ορμή” μας αλλά και να την τιθασεύσουμε, να την αρθρώσουμε και να τη μεταδώσουμε». -Αργύρης Πανταζάρας
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΥΡΟΜΑΤΑΚΗΣ
η ριμάδα η ζωή
[29 & 30.7, Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου]
«Είναι ένας μονόλογος σε ποιητική και μάλλον καινούργια φόρμα. Ένας ταραγμένος άνθρωπος προσπαθεί να μιλήσει για αυτά που έχει πάθει στη ζωή του, μήπως καταλάβει κάτι. Μήπως και μπορέσει να μην κάνει τα ίδια λάθη. Δανείζεται τα λόγια άλλων, που έχουν ζήσει σε παρόμοιες ταραγμένες εποχές, όπως και η δική μας. Το αρχικό κίνητρο για μένα ήταν η ρίμα και η γραφή του Γιώργου Κοροπούλη. Κανείς δεν αρνείται ότι ο κόσμος αλλάζει κι αυτό ο καθένας το εκφράζει με άλλη γλώσσα. Το θέμα είναι να βρούμε τα λόγια για να πούμε αυτό που μας συνέβη, να ξεφύγουμε από το κατηγορητήριο και να βρούμε τη νέα συνθήκη. Αυτό αναζητά και ο ήρωας». -Μανώλης Μαυροματάκης
ΤΜΗΜΑ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
Ποδάγρας Ή Οιδίπους Τύραννος
[5.7, Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου]
Το έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σατιρίζει ήθη των βασιλέων της εποχής του συγγραφέα του Πάρσυ Σέλλεϋ (1821), αλλά αποκαλύπτεται εξαιρετικά επίκαιρο, καθώς γράφτηκε σε περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης και ακραίας φτώχειας.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΣΕΛΑΜΣΗΣ
Λεόντιος και Λένα
[28 & 31.7 / Εθνικό Θέατρο, Κτίριο Τσίλλερ]
Το θεατρικό έργο του Μπύχνερ θεωρείται από τις σημαντικότερες κλασικές κωμωδίες του γερμανικού ρομαντισμού. Ο συνθέτης το παρουσιάζει ως ολοκληρωμένη όπερα, σε εξ ολοκλήρου νέο και πιο ομοιογενές ποιητικό κείμενο-λιμπρέτο του Γιάννη Αστερή.
Σαίξπηρ for ever
Παραστάσεις (και όχι μόνο) για τα 400 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου βάρδου.
Φωτό: Dmitrij Matvejev
ΟΣΚΑΡΑΣ ΚΟΡΣΟΥΝΟΒΑΣ
Άμλετ
[25 & 26.6/ Πειραιώς 260 Δ]
Ο Κορσουνόβας έχει ασχοληθεί πολύ με τα κλασικά κείμενα. Συγκεκριμένα για τον “Άμλετ” έχει πει ότι για τους σκηνοθέτες είναι σαν το γάμο: ένα μεγάλο βήμα που πρέπει να κάνεις την κατάλληλη στιγμή. Ο “Άμλετ” του από μια άποψη είναι μια παράσταση για το θέατρο, με έναν τρόπο όχι αυτοαναφορικό αλλά ειλικρινά βαθύ. Θέτει συνεχώς την ερώτηση “τι είναι το θέατρο” – ένα μεγάλο μέρος της παράστασης διαδραματίζεται σε ένα καμαρίνι. Όπως σε όλες του τις παραστάσεις, έτσι κι εδώ ο Κορσουνόβας έχει μια πολύ ξεκάθαρη άποψη για το τι θέλει να παρουσιάσει. Ο ίδιος θεωρεί ότι ο “Άμλετ” είναι η τραγωδία της εποχής μας, όπου η συζήτηση έχει μετατοπιστεί από τη ριζική αλλαγή σε μια ανασφάλεια της αυταπάτης. -Matthias von Hartz, Σύμβουλος Διεθνών Παραγωγών
Φωτό: Luca Del Pia
ROMEO CASTELLUCCI
Iούλιος Καίσαρας, Σπαράγματα
[17-20.6 / Εθνικό Θέατρο, Αίθουσα Εκδηλώσεων]
Ο Καστελούτσι είναι ένας καλλιτέχνης με πολύ δυνατή προσωπική αισθητική. Θα αναγνώριζες ένα έργο του κι αν δεν ήξερες ότι το έχει σκηνοθετήσει. Κανένας, ακόμα κι αν προσπαθούσε, δεν μπορεί να τον μιμηθεί. Είναι ξεχωριστός και οι δουλειές του είναι τόσο δυνατές οπτικά, που περιμένω τη στιγμή που θα με “χτυπήσουν” συναισθηματικά. Το συγκεκριμένο έργο είναι ένα ασυνήθιστο δείγμα δουλειάς του. Δεν είναι φτιαγμένο για μεγάλη σκηνή και κινείται ανάμεσα σε installation και performance. Είναι ένα δύσκολο έργο, στατικό, όπου δεν γίνονται πολλά πράγματα πάνω στη σκηνή. Αλλά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, και κυρίως επειδή είναι κάτι στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει. -Matthias von Hartz, Σύμβουλος Διεθνών Παραγωγών
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ ΚΟΛΥΜΒΗΤΕΣ
[14.6 / Πειραιώς 260, Κήπος]
Στη γιορτή έναρξης παρουσιάζουν και τραγούδια σε στίχους του Σαίξπηρ.
ΙΟΛΗ ΑΝΔΡΕΑΔΗ
Young Lear
[17 & 18.7 / Πειραιώς 260 Ε]
Ενώ ο βασιλιάς Ληρ βρίσκεται στο χειρουργείο τα παιδιά του στο θάλαμο αναμονής ανταλλάσσουν λόγια βαριά.
Μακβέθ
Βασιλιάς Ληρ
Τρικυμία
SHAKESPEARE IN THE CITY
3 ταινίες στον κήπο της Πειραιώς 260
[7, 13, 20/7 / Πειραιώς 260]
Σε συνεργασία με το Athens Open Air Film Festival 2016 θα προβληθούν οι ταινίες: «Μάκβεθ» του Ρομάν Πολάνσκι, «Βασιλιάς Ληρ» του Πήτερ Μπρουκ, «Τρικυμία» του Ντέρεκ Τζάρμαν.
INFO: Εισιτήρια από €5. Εκπτώσεις για φοιτητές, καλλιτέχνες, παιδιά, άνω των 65, μικρά και μεγάλα γκρουπ. Περισσότερες πληροφορίες στο: tickets.greekfestival.gr/more-info
Online αγορά εισιτηρίων: στο www.greekfestival.gr μέσω πιστωτικής κάρτας και στο viva.gr. Όχι κρατήσεις. Τηλεφωνική αγορά εισιτηρίων: Γίνεται με χρέωση πιστωτικής κάρτας. Τηλεφωνικό Κέντρο: 2103272000
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου: Δευτ.-Πέμ. 9.00-19.00, Παρ.- Σάβ. 9.00-21.00 (Σε ημέρες παραστάσεων, μία ώρα πριν από την προβλεπόμενη έναρξή τους, τα Εκδοτήρια των συγκεκριμένων θεάτρων εξυπηρετούν μόνο την παράσταση της ημέρας).
Λοιποί χώροι
Εκδοτήρια εισιτηρίων λειτουργούν σε όλους τους χώρους των εκδηλώσεων και ανοίγουν δύο ώρες πριν την ώρα έναρξης των παραστάσεων.
Εξυπηρετούν μόνο την παράσταση της ημέρας.
Εισιτήρια μπορείτε να προμηθευτείτε και από τα καταστήματα Public, Reload και Βιβλιοπωλείο Ευριπίδης.
Το έργο της Μαρίας Ζαβάκου για τον ψηφιακό εκφοβισμό και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η νέα γενιά ανεβαίνει στη σκηνή σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου
12°
