250 παραστάσεις θα κάνουν πρεμιέρα μέχρι τέλη Οκτωβρίου και υπολογίζεται πως μέχρι τέλος σεζόν θα διπλασιαστούν. Το θέατρο ίσως είναι ο μοναδικός χώρος στην Ελλάδα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως παράδειγμα Τρόικα, ΔΝΤ και κυβέρνηση για ν’ αποδείξουν πως τα νέα μέτρα φέρνουν ανάπτυξη.
Έφτασε η ώρα της πρεμιέρας για το μεγάλο στοίχημα του Εθνικού Θεάτρου. Το ομηρικό έπος μεταφέρεται στη σκηνή από το μεγάλο φορμαλιστή σκηνοθέτη, σε μια συμπαραγωγή με το Piccolo Teatro του Μιλάνου. Ο Σταύρος Ζαλμάς (Οδυσσέας) και η Μαρία Ναυπλιώτου (Πηνελόπη/Καλυψώ/Κίρκη) μίλησαν για την εμπειρία του ανεβάσματος.
Νιώθω πολύ υπεύθυνος που παίζω στην «Οδύσσεια» – είναι μια τεράστια παραγωγή για τη μικρή μας Ελλάδα, που σου δημιουργεί ευθύνη. Τα έργα του Robert Wilson είναι διεθνή γεγονότα, σαν έργα τέχνης, αναπαράγονται συνεχώς. Ο ίδιος είναι μια φυσιογνωμία μοναδική, και κανείς από εμάς τους ηθοποιούς δεν είχε δουλέψει με τέτοιο τρόπο ξανά, αν και μπορώ να πω ότι εντοπίζω κοινά στοιχεία με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου με τον οποίο δούλεψα χρόνια.
Η «Οδύσσεια» είναι το εθνικό μας παραμύθι, και ο λόγος που υπάρχει στη ζωή μας έντονα είναι ότι μεταφέρεται ακόμη από στόμα σε στόμα. Ο Wilson έχει σκηνοθετήσει τα παραμύθια όλων των χωρών, είναι κάθε τρεις μέρες σε ένα αεροπλάνο. Ήρθε η ώρα να δούμε την οπτική του και στο δικό μας!
Μια μαγευτική εμπειρία. Ο τρόπος που δουλεύει ο Wilson με γοητεύει και με συγκινεί. Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερή που είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω και να δουλέψω μαζί του. Θεωρώ πολύ μεγάλη πρόκληση το πώς μέσα από την αυστηρή φόρμα προετοιμασίας που ακολουθούμε, έρχεται ο λόγος σε πρώτο πλάνο. Ο Wilson είναι ένας σκηνοθέτης που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, αλλά ενώ σου ζητάει κάτι πολύ ακριβές και συγκεκριμένο, αυτά που σου λέει τροφοδοτούν συνεχώς τη δημιουργική σου φαντασία για να προχωρήσεις και να εξελίξεις τους ρόλους σου.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
11°
