Πέρασαν κιόλας είκοσι χρόνια; Γνωστός μας από το Θέατρο του Πειραιά, ο Τάκης Βουτέρης και η Αννίτα Δεκαβάλλα μετακομίζουν στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Θεμιστοκλέους, και φτιάχνουν το «Θέατρο των Εξαρχείων», εκεί όπου όλα αυτά τα χρόνια έχουν συνυπάρξει αρμονικά το κλασικό θέατρο με τη σύγχρονη δραματουργία της Ευρώπης και της Αμερικής, καθώς και σύγχρονα έργα σε πρώτη παρουσίαση. Διπλή γιορτή φέτος για το θέατρο, καθώς ο εμπνευστής και μόνιμος σκηνοθέτης του Τάκης Βουτέρης γιορτάζει τα 50 του χρόνια στο θέατρο, ανεβάζοντας δύο νεοελληνικά έργα σε μία παράσταση με τον κοινό τίτλο «Νύχτες εξόδου».
Ειδικά για τον Τάκη Βουτέρη, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης έγραψε το έργο «Οι δύσκολες νύχτες του κυρίου Θωμά». Ήρωας ένας συνταξιούχος καθηγητής, ο Θωμάς, που περνά τις νύχτες στην κρεβατοκάμαρά του, συνομιλώντας με τη νεκρή γυναίκα του σαν να είναι παρούσα. Της μιλά για τις μέρες του, τις περιπέτειες και τις έγνοιες του, τα μελλοντικά του σχέδια, τους εφιάλτες και τα όνειρά του. Συγκίνηση και αισιοδοξία, αγάπη για τη ζωή και τους ανθρώπους ξεχειλίζουν από την πένα του Καμπανέλλη, καθώς ο ήρωας μοιράζεται με το κοινό τη ζωή του, αλλά και την οδύνη της απώλειας της συντρόφου του. Στο μονόλογο αυτό ο Τάκης Βουτέρης, με μοναδική μαεστρία και ευαισθησία, αντικρίζει μέσα από τα μάτια ενός αποσυρμένου από την αγορά εργασίας ανθρώπου το παρόν και το μέλλον. Στον αντίποδα αυτής της συναισθηματικής διάθεσης, ο δεύτερος μονόλογος του ηθοποιού γράφτηκε από τον Γιώργο Μανιώτη και έχει τίτλο «Έξοδος». Εδώ ο ηθοποιός μεταμορφώνεται σε ένα στρατηγό, ο οποίος μιλά στους νεοσύλλεκτους που ετοιμάζονται για την πρώτη τους έξοδο μετά την ορκωμοσία τους. Μέσα από τις παραινέσεις και την κριτική του, άθελά του, ξεγυμνώνεται και παρασύρεται σε μια αποτίμηση της δικής του ζωής και πορείας. Μιας πορείας ασήμαντης αλλά και τραγικής μαζί, ανθρώπινης αλλά και αναγνωρίσιμης.
Επίκεντρο και των δύο έργων ο άνθρωπος με τις αγωνίες και τα πάθη του, ένας ύμνος στη ζωή και τη συνέχειά της από δύο από τους σημαντικότερους συγγραφείς του νεοελληνικού θεάτρου, που με την απαράμιλλη τέχνη τους κάνουν τη σκηνή να πλημμυρίζει από ένα πλήθος προσώπων και να ζωντανεύει με συγκλονιστικές εικόνες.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
13°
