Αν μαθαίνουμε κάτι από τα έργα του Οστρόφσκι είναι ο αντικατοπτρισμός μιας σαθρότητας, κοινωνικής, συναισθηματικής και πολιτικής, που επικρατούσε σε μια χώρα όπου άνθιζε η εμπορική τάξη, στη Ρωσία.
Ποιοι θα ήταν σήμερα οι ήρωες του συγγραφέα; Μπορείτε να κοιτάξετε γύρω σας τα χάμερ να ανηφορίζουν τη Σκουφά, τα τζίμι τσου σε νωχελικά πόδια εικοσιπέντε ετών, και θα το καταλάβετε. Η μεσαία τάξη, αρπαγμένη από τα μαλλιά της, πασχίζει να μη βουλιάξει στο σαπιοκάραβο της εικόνας της. Προσπαθεί υπερχρεωμένη να πείσει ότι αυτή και μόνο αυτή είναι η ανώτερη τάξη. Ακόμα και όταν δανειστές και τράπεζες καραδοκούν και οι κατασχέτες βρίσκονται στο κατώφλι, δεν αποφασίζει να εγκαταλείψει την εικόνα της, να συνετιστεί και να αποπειραθεί να κάνει ένα νέο, πιο νοικοκυρεμένο ξεκίνημα. Αυτά που συμβαίνουν σε μια κοινωνία της ψευδούς αφθονίας σήμερα, αυτά συνέβαιναν και πριν από εκατόν πενήντα χρόνια. Στο έργο του «Σε στενό οικογενειακό κύκλο», ο Οστρόφσκι περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την απληστία και το νεοπλουτισμό που διαπερνούν και τραυματίζουν ανεπανόρθωτα τη ραχοκοκαλιά μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ο άνθρωπος και οι αξεπέραστες επιθυμίες του γίνονται αντικείμενο σχολιασμού και χλεύης.
Στην ιστορία μας ο πλούσιος και αυτάρεσκος έμπορος Μπαλσόφ σχεδιάζει να κηρύξει εικονική πτώχευση για να ξεφύγει από τους δανειστές του και στήνει μια απάτη με τον έμπιστο υπάλληλό του σε συνεργασία με τον παγαπόντη δικηγόρο τους. Όλα αλλάζουν όταν ο υπάλληλός του επωφελείται της κατάστασης και διεκδικεί τα πάντα. Καταπατά τους όρους της συμφωνίας, παντρεύεται την κόρη του αφεντικού, αποκτά περιουσία και αρνείται να σώσει τον πεθερό του από τα δεσμά της φυλακής.
Στην παράσταση που έχει σκηνοθετήσει ο Νίκος Μαστοράκης περιγράφονται όλα τα κωμικά και τραγικά στοιχεία μιας ψεύτικης κατασκευής, μιας οικογένειας και μιας τάξης ανθρώπων που δεν μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια από το ψέμα και χάνουν ολοκληρωτικά τους εαυτούς τους. Καρτούν προσωπικότητες σε μια ατέλειωτη σύγκρουση με τη ζοφερή τους πραγματικότητα, που αναδεικνύεται από τις πινελιές μαύρου χιούμορ των πρωταγωνιστών.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
14°
