Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης μιλάει στην A.V. για την παράσταση που ανεβάζει στο Φεστιβάλ Αθηνών
O Ευριπίδης Λασκαρίδης και η ομάδα του δημιούργησαν για το Φεστιβάλ Αθηνών την παράσταση «Ώσμωση». Στην A.V. εξηγεί τις λεπτομέρειες που τη διακρίνουν.
Για η παράσταση δεν ενδείκνυται για ανήλικους; Να περιμένουμε σκληρές ή σοκαριστικές σκηνές; Εξαρτάται τι θεωρεί κανείς σκληρό ή σοκαριστηκό, μην περιμένεις πάντως σεξ επί σκηνής... χιούμορ ναι, σεξ όχι. Ετοιμάζουμε μια μη συμβατική παράσταση όπου το ταμπού μεταμορφώνετε σε θέαμα και σε απλή θεατρική φόρμα, εν τέλη το ξεχνάς. Εμείς απλά προειδοποιούμε για να μην φέρουμε σε δύσκολη θέση τους μικρούς θεατές ή μάλλον... τη μαμά τους.
Τι σημαίνει στην πράξη η "ελεύθερη ανάγνωση καθημερινών γεγονοτών''; Με ποιο τρόπο δουλέψατε σκηνοθετικά; Υπάρχει το μικρό, το ασήμαντο, ακόμη και το γελοίο, που μας ξεγλιστρά στην καθημερινότητά σαν δεδομένο ή δευτερεύων. Εμείς αυτό το επανεξετάζουμε σαν εξωγήινοι, σαν να μην έχουμε ξανακούσει μία τετριμμένη συζήτηση, σαν να μην έχουμε ξανακούσει ένα pop τραγούδι ή σαν να μην έχουμε ξαναπιάσει ένα πλαστικό ποτήρι. Δεν φοβόμαστε να δούμε ότι μια ρουτίνα που συμβαίνει καθημερινά, εδώ και χρόνια στο κέντρο της Αθήνας -και είναι μέρος της ιστορίας αυτού του τόπου- είναι απλώς μια χορογραφημένη σχέση που φωτίζει ένα κρυμμένο κομμάτι της κουλτούρας μας -δεν θα αποκαλύψω για ποια ρουτίνα μιλάω. Στην πρόβα διαλέξαμε ακομπλεξάριστα όλα εκείνα τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η τέχνη του θεάματος για να σαγηνεψει, να συγκινήσει ή να διασκεδάσει τον θεατή. Πλάθουμε έναν ανορθόδοξο κόσμο με χιούμορ και ποιητικές πινελιές και σας καλούμε να τον αποκρυπτογραφήσετε.
Υπάρχει κείμενο; Υπάρχει άφθονος πειραματισμός: Κείμενο... ναι, μπορεί κανείς να πει ότι υπάρχει... όχι όπως το φαντάζεσαι αλλά ναι, υπάρχει! Πειραματισμός, υπάρχει... αλλά όχι άφθονος, θα θέλαμε κι άλλο μα δεν προλαβαίνουμε ως την πρεμιέρα.
Πώς θα περιγράφατε το ύφος της παράστασης με τρεις λέξεις; "Θέαμα αντί θέαμα."
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
16°
