Είναι κωμικές, είναι τρυφερές, μιλούν για τη φιλία και έχουν γυναίκες στους πρώτους ρόλους. Δύο παραστάσεις που κάνουν πρεμιέρα τις επόμενες ημέρες.
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
Σε μια επαρχιακή κωμόπολη μια ομάδα γυναικών αποφασίζει να αγοράσει έναν καναπέ για την αίθουσα αναμονής ενός νοσοκομείου, στη μνήμη του συζύγου μιας εξ αυτών. Χρήματα μπορούν να εξασφαλίσουν από την πώληση του ετήσιου ημερολογίου τους, όμως πώς θα πουλήσει το ημερολόγιο; Και τότε αποφασίζουν να φωτογραφηθούν γυμνές. Μόνο που οι κυρίες είναι μεσήλικες, δεν είναι καλλονές και έχουν τις κοινωνικές και προσωπικές αγκυλώσεις της κοινωνικής καταγωγής του περίγυρου και της ηλικίας τους.
«Η συγκεκριμένη ιστορία, “Τα κορίτσια ημερολογίου”, αφορά την πορεία μιας ομάδας γυναικών προς την αποδοχή του εαυτού τους» λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, «και τη συνεπαγόμενη απελευθέρωση της κάθε μιας ξεχωριστά από τα δεσμά όπου την έχουν εγκλωβίσει το στενότερο ή ευρύτερο περιβάλλον της, ακόμα και ο ίδιος της ο εαυτός. Είναι συνεπώς μια ιστορία θριάμβου με την οποία μπορεί να ταυτιστεί ο καθένας μας, κι εκεί έγκειται πιστεύω η μεγάλη επιτυχία του έργου».
ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ
Το «Αταίριαστο ζευγάρι» μας φέρνει στο νου την ταινία με τον Τζακ Λέμον και τον Γουόλτερ Ματάου, από το δεξιοτέχνη της σύγχρονης ρεαλιστικής θεατρικής κομεντί Νιλ Σάιμον. Στις πρόβες της θηλυκής εκδοχής του έργου στο θέατρο Αθηνά, η Υρώ Μανέ και η Καίτη Κωνσταντίνου ετοιμάζονται για τη θεατρική τους σκηνική συμβίωση.
Η συγκατοίκησή τους είναι η ένωση της μοναξιάς τους, ένα μοίρασμα της ίδιας στέγης, με τις ηρωίδες να παίζουν trivial pursuit με φίλες, να κουτσομπολεύουν, να πίνουν Viagra για να πηδήξουν από τα παράθυρα (που δεν ανοίγουν από τη βρόμα), να φλερτάρουν με Ισπανούς γείτονες που τα κάνουν “Hola!”… για να ανακαλύψουν ότι δύο μοναξιές μπορεί να μη φέρνουν την άνοιξη, όμως σίγουρα διώχνουν το χειμώνα. Κωμικές ηθοποιοί της νέας γενιάς με περγαμηνές, η Υρώ Μανέ και η Καίτη Κωνσταντίνου δίνουν τη δική τους διάσταση σε ένα έργο που υμνεί το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και τη συντροφικότητα μέσω μιας τρυφερής και συνάμα αστείας ματιάς πάνω στη φιλία, τον έρωτα, τις σχέσεις αντρών και γυναικών μ
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
15°
