Την ίδια στιγμή που κινήματα ανθίζουν για την επανακατοίκηση της Αθήνας αλλά και η οργή εκτονώνεται πάνω στο σώμα της πόλης με βία και καταστροφή, η δυναμική ομάδα χορού εξιστορεί τη δική της ιστορία για την πόλη. Μια αφήγηση που εκφράζει το συλλογικό βίωμα, όπου «τα μάρμαρα, ταυτίζονται με την πέτρα». Το γλωσσάρι της ομάδας για την Αθήνα του 2012 υποτιτλίζει μοναδικά τη χορογραφία που θα δει το κοινό στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών με την εικαστική δυναμική του φωτογράφου Τάσου Βρεττού και της επιμελήτριας Νάντιας Αργυροπούλου, που λειτουργεί στην παράσταση ως σύμβουλος εικαστικών και θεωρητικής υποστήριξης.
Ανάσα
Αυτός είναι ο κατεξοχήν ήχος της πόλης.
Bία
Δεν εννοούμε μόνο την προφανή, τη σωματική και στατιστικά καταγεγραμμένη, αλλά και αυτή που προκύπτει από ελλείψεις και σιωπές.
Η πόλη επικοινωνεί με μια γλώσσα σύνθετη και αμετάφραστη, καθώς τη χαρακτηρίζει κυρίως η επιθυμία. Τη συνθέτουν τοπία, κτίρια, άνθρωποι, χρόνοι, τα υλικά και τα άυλα, και είναι μάλλον ενεργειακής τάξης.
Δημοκρατία & Δίκτυα
Η πόλη είναι το μικροπεριβάλλον στο οποίο η δημοκρατία και τα δίκτυα που τη συγκροτούν δοκιμάζονται σκληρά.
Φυτά, τριβόλια και παράσιτα. Το στοιχείο που επιφέρει «σταδιακή αποσύνθεση και διάλυση, τροποποιώντας τα ισχύοντα δεδομένα» (λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη).
Ησυχία
Την πόλη χαρακτηρίζει το αντίθετο αυτής, δηλαδή η αν-ησυχία.
Θέαμα
Η θέα και το αθέατο όρισαν τη δημιουργία αυτής της πόλης. Το θέαμα της ενέπνευσε έτσι ή αλλιώς, και τα τωρινά θεάματά της συμπίπτουν συχνά με τα δράματά της.
Τα διάκενα και οι ελλείψεις είναι η πόλη όσο και τα υπόλοιπα.
Μάρμαρα
Στην πόλη αυτή ταυτίζονται με τις πέτρες.
Νέκρα
Θεωρείται μεγάλο αμάρτημα σε μια πόλη που υποφέρει από χρόνια βουλιμία σε ό,τι αφορά δραστηριότητες και δράσεις.
Ξένος
Η πολύπαθη λέξη ξαναπροσδιορίζεται καθημερινά εδώ.
Όνειρο
Σε θέση εντελώς διαφορετική από αυτή του θαύματος, χαρακτηρίζει το δημόσιο διάλογο για την πόλη.
Πολεοδόμηση
Ανοιχτού κώδικα (open source urbanism). Η πόλη συμπληρώνεται με χιλιάδες παρεμβάσεις, κυρίως από κάτω προς τα επάνω, και αυτό της εξασφαλίζει διάρκεια. Στην «Era povera» έγινε ένα κινητικό δικτύωμα και για κάποιον παράξενο λόγο, στις πρόβες, το ονομάζαμε μεταξύ μας «πείνα».
Ρήτορας
Ένας ή πολλοί, αδιάφορο. Το ίδιο πάντως.
*Σπασμωδική & Συγκρουσιακή
Η πόλη συμβαίνει.
Ταραχή
Η στιγμή της πόλης όπου το ξάφνιασμα, η απορία και η συνειδητοποίηση γίνονται από ατομικά, συλλογικά.
Υφή
Η εντύπωση της Αθήνας είναι απτική ίσως περισσότερο και από οπτική.
Φαντασιακό
Φαντασιακές δραστηριότητες απόδρασης από την πόλη εκφράζονται μέσα από καταγωγικές παραπομπές, στα μπλογκ, τις στήλες, στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Η Ζάκυνθος, η Κρήτη, η Μακεδονία. Τελευταίως και η Κορέα, το Πακιστάν, η Αίγυπτος κ.λπ., αλλά κυρίως σε ό,τι αφορά «αυθεντικές κουζίνες».
Χροιά
«Η χροιά είναι το περίσσευμα της μνήμης» λέει ο εικαστικός Ανδρέας Κασάπης, που έφτιαξε το περιβάλλον της παράστασης. «Η χροιά έχει βάση την πρωτογενή εμπειρία αλλά ποτέ δεν μπορούμε να τη συλλάβουμε στο σύνολό της». Έτσι καταλαβαίνουμε την πόλη.
Ψίχουλα
Τα ψάχνουμε ως άλλοι Κοντορεβιθούληδες στα σημάδια της πόλης.
Ωχ
Έτσι ξαναγυρίζουμε στην Ανάσα του Α (δες παραπάνω).
Info
Era poVera
Χορογραφία: Πατρίσια Απέργη/ Μουσική σύνθεση: Δημοσθένης Γρίβας/
Ο γνωστός Ιταλός σκηνοθέτης αναλαμβάνει για πρώτη φορά να σκηνοθετήσει Έλληνες ηθοποιούς, προσεγγίζοντας τον «Γυάλινο κόσμο» μέσα από μια δική του, «πειραγμένη», και γι’ αυτό καλοδεχούμενη, οπτική
7°
