- CITY GUIDE
- PODCAST
-
28°
Ο αχαρτογράφητος Πέτρος Ζούλιας
«Εκτός από τις τέσσερις σκηνοθεσίες συζητάω και για μία ακόμη δουλειά που θ’ ανέβει αργότερα στο ΗΒΗ.
![17824-39020.jpg 17824-39020.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2011/11/16/17824-39020.jpg)
Εκτός από τις τέσσερις σκηνοθεσίες συζητάω και για μία ακόμη δουλειά που θ’ ανέβει αργότερα στο ΗΒΗ. Ομολογώ πως μου πέρασε από το μυαλό πως για να έχω τόσες δουλειές μάλλον “πουλάω”, αλλά πραγματικά δεν με αφορά. Σ’ έναν τέτοιο θεατρικό πληθωρισμό σκηνών είναι λογικό κάποιοι σκηνοθέτες να κάνουν περισσότερες από μία δουλειές. Μακάρι να μπορούσαμε να επιβιώνουμε με μία μόνο. Όμως δεν φτάνει για να ζήσεις αξιοπρεπώς η αμοιβή μίας σκηνοθεσίας περισσότερο από 3-4 μήνες – και αφήνω στην άκρη το γεγονός πως συνήθως δεν πληρώνεσαι ποτέ στην ώρα σου. Πάντως προσπαθώ οι δουλειές που αναλαμβάνω να έχουν μια χρονική απόσταση μέχρι ν’ ανέβουν, ώστε να μπορώ να τις κάνω με τον τρόπο που θέλω. Όλα αυτά τα έργα είναι σταθμοί ενός συνεχούς ταξιδιού που με υποχρεώνει να βρίσκομαι σε συνεχή εγρήγορση – μελετάω, σκέφτομαι, ονειρεύομαι, περνάω βραδιές με ουίσκι και τσιγάρα να σκέφτομαι λύσεις.
Δεν είμαι άνθρωπος που ανήκει σε συντεχνίες ούτε άνθρωπος των κλισέ. Για τους ποιοτικούς θεωρούμαι εμπορικός σκηνοθέτης και το αντίθετο για τους εμπορικούς. Μάλλον είμαι ένας αχαρτογράφητος σκηνοθέτης, γεγονός που δημιουργεί προβλήματα στους δημοσιογράφους που δεν έχουν την κουλτούρα, δεν ξέρουν την ιστορία του θεάτρου και έχουν μάθει να δουλεύουν με κουτάκια – συνήθως αυτοί είναι της νεότερης γενιάς. Αυτή η “έλλειψη χάρτη” ξέρω πως μου εξασφαλίζει την καλλιτεχνική ελευθερία και με έχει βοηθήσει να μη γίνω ένας σκηνοθέτης μανιέρας. Το “ναι” σε μια συνεργασία το καθορίζουν μόνο δύο παράγοντες: το κείμενο και ο ηθοποιός. Πιστεύω πως το βλέμμα και η προσωπικότητα του ηθοποιού συνεισφέρουν στο αποτέλεσμα, στον τρόπο που θα δεις ένα έργο.
Άλλες φορές νιώθω πως αυτή η δουλειά δεν αμείβεται όσο θα έπρεπε και άλλες σκέφτομαι πως εγώ θα έπρεπε να πληρώνω γιατί παίζει το ρόλο της ψυχοθεραπείας, αφού κρατάει σε εγρήγορση το μυαλό και την ψυχή μου. »
Ο Πέτρος Ζούλιας μέσα από τα έργα
● Χάρολντ και Μωντ (Μουσούρη) «Μου έδωσε την ευκαιρία να βγάλω την παιδικότητά μου στην επιφάνεια. Ο Χάρολντ μού θυμίζει εμένα στην παιδική-εφηβική ηλικία μου. Δεν έκανα ποτέ απόπειρες αυτοκτονίας, έκανα όμως τα πάντα προκειμένου να τραβάω την προσοχή. Πολύ δράμα, μελαγχολία, πόζα και καπέλο – τα οποία και χρησιμοποίησα αργότερα προκειμένου να γοητεύσω, ομολογώ με επιτυχία. Αυτή την εμμονή με τη μελαγχολία τη θεωρώ ένα είδος ψυχικής αναπηρίας και ευτυχώς τελείωσα οριστικά μαζί της. Το μόνο που μου έμεινε είναι ο σεβασμός στη διαφορετικότητα – είμαι στρατευμένος στο να την αναδεικνύω και να την τιμώ με τα έργα που αναλαμβάνω
Δεν θέλω να πω πως είμαι άγιος. Κουβαλάω κι εγώ τις βρομιές μου. Ξέρω όμως πως θέλω με τις δουλειές μου να συμβάλω στη διάσωση των καλών στοιχείων, της καλής θεατρικής παράδοσης, να δουλεύω με παλιούς καλούς ηθοποιούς. Πιστεύω στα λόγια της Μωντ: “Πρέπει να χτίζουμε γέφυρες, φτάνει πια με τα τείχη”».
● Η θεία μου κι εγώ (Βασιλάκου) «Έχω ανοιχτούς λογαριασμούς τόσο με τον εαυτό μου όσο και με άλλους. Κι αυτό το έργο μού υπενθυμίζει την αξία της συμφιλίωσης έναντι της κριτικής στάσης απέναντι στους ανθρώπους, σε ό,τι δεν γνωρίζεις. Επιπλέον, ο τρόπος που αντιμετωπίζει το θάνατο με ξελαφρώνει».
● Κρητικοπούλα (Θέατρο Ολύμπια, από 12/11) «Με απασχολεί η έννοια της ελληνικότητας, η αξία της ελληνικής παράδοσης και η ιστορία, το έδειξα και με τον τρόπο που χειρίστηκα την “Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου”. Πιστεύω πως αυτό είδε ο πολύ διορατικός Μιχαηλίδης (σ.σ. καλλιτεχνικός διευθυντής της Λυρικής Σκηνής) και επέμενε για να δεχτώ τη σκηνοθεσία της οπερέτας του Σαμαρά. Είμαι ενθουσιασμένος που δουλεύω μ’ ένα έργο στο οποίο ακούγεται πεντοζάλης, υπάρχουν ντοπιολαλιές, ενώ το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον του έχει αναλογίες στο σήμερα. Το γεγονός πως έχει να ανέβει 80 χρόνια στη σκηνή, όπως καταλαβαίνεις, μου προσθέτει άγχος – αν και οι σολίστες της Λυρικής έχουν να το λένε πως είμαι ο λιγότερο αγχωτικός σκηνοθέτης με τον οποίο έχουν συνεργαστεί».
● Μ’ αγαπάς, δεν μ’ αγαπάς (Βασιλάκου, από Φεβρουάριο) «Αυτό το σπουδαίο βιβλίο της Φωτεινής Τσαλίκογλου με την αλληλογραφία της Καραπάνου με τη μητέρα της, τη Λυμπεράκη, είναι λογικό να με βάζει σε σκέψεις για τη σχέση μου με τον πατέρα μου και τα άλυτα θέματά μας».
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά μιλάει για τη νέα του παράσταση-πλατφόρμα
Και ακόμα: «Μήδεια» στο Παλλάς, «Ηρακλής μαινόμενος» στο Κηποθέατρο Παπάγου, Yamammoto Noh Theatre στο Σχολείον της Αθήνας, 3 δουλειές της bijoux de kant
Μισός αιώνας (και βάλε) Σταμάτης Φασουλής και ό,τι συμβαίνει στην επιθεώρηση θα έχει πάντα το στίγμα του
Ο μεγάλος σκηνοθέτης μάς μιλά για την Ορέστεια που παρουσιάζει στην Επίδαυρο
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιώργος Κουμεντάκης παρουσίασε το νέο, φιλόδοξο, πολυσυλλεκτικό και ευρείας απεύθυνσης πρόγραμμα
Καθώς η «Amalia Melancholia» έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, η συγγραφέας του βιβλίου «Ο κήπος της Αμαλίας» (εκδόσεις Πατάκη) γράφει για τη «βασίλισσα των φοινίκων»
Τι κάνουν ο βραβευμένος σεναριογράφος και η καταξιωμένη ηθοποιός στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής; Τους ζητήσαμε να αποκωδικοποιήσουν τις «Ετυμολογίες», αυτή τη διαφορετική παράσταση-«ημερίδα»
Ένας τετράποδος ντετέκτιβ αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία ενός άλλου σκύλου. Η βία και η μη απόδοση δικαιοσύνης βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας παράστασης του γνωστού σκηνοθέτη
Η «ψυχή» του studio αρχαίου δράματος γράφει για το Διεθνές Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος του Εθνικού Θεάτρου
Οι εκδηλώσεις της πρώτης εβδομάδας του θεσμού
Μιλήσαμε με τους βραβευμένους συγγραφείς Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και Βίβιαν Στεργίου για τις ηρωίδες που εμπνεύστηκαν από την «Εκάβη» και την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη
Η διακεκριμένη σκηνοθέτις μάς συστήνει τη νέα, υπαρξιακή και ιδιαίτερη για την ίδια, δουλειά της και μας προσκαλεί σε έναν κόσμο… ανάποδο
Ο ανερχόμενος δημιουργός μιλά για όσα του έχει προσφέρει η διεθνής προβολή και διαδρομή των παραστάσεών του
Και ακόμα:«Μιντάτι» από την Τζένη Αργυρίου, «Ιεροτελεστία της άνοιξης» από τον Ροζέρ Μπερνάτ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου σκηνοθετεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα του μεγάλου ποιητή στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου
Μιλήσαμε με τον ηθοποιό Χαλίλ Αλιζάντα και την σκηνοθέτρια Γιολάντα Μαρκοπούλου για τον ρόλο που παίζει η τεχνολογία στον μετασχηματισμό των οικογενειακών δεσμών των προσφύγων και μεταναστών
«Η αγαπημένη του κυρίου Λιν» με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, «50 χρόνια, μια νύχτα» από τον Μάνο Καρατζογιάννη, αφιέρωμα στον Λευτέρη Βογιατζή και άλλες παραστάσεις αυτή την εβδομάδα
Το αντιπολεμικό έργο του Ευριπίδη στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από τη ματιά του διακεκριμένου Ρώσου σκηνοθέτη Τιμοφέι Κουλιάμπιν
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.