Πρωταγωνίστησε επί δύο σεζόν στην παράσταση «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω», βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Μαρτσέλο Ντ’ Όρτα με ξεκαρδιστικές σχολικές εκθέσεις πιτσιρικάδων, σε σκηνοθεσία του Β.Μ. Τώρα, η παράσταση μεταφέρεται στο Θεσσαλικό Θέατρο με δική του συν-σκηνοθεσία.
Πώς είναι μιά μέρα με τον Μαυρογεωργίου; Συνάντηση στο σπίτι ή στο θέατρο. Αγκαλιές, φιλιά, γέλια, μισή ώρα. Πρόβα 5 ώρες. Ποδηλατάδα Θησείο-Πετράλωνα, από μία μέχρι 3 ώρες. Συνάντηση με Γεωργία-Κατερίνα-Μαρία-Σεραφείμ-Θοδωρή. Αγκαλιές, φιλιά, γέλια, 45 λεπτά. Μεζέδες-τσίπουρα-μπίρες, μπούρου-μπούρου, 3ωράκι άνετα. Αγκαλιές, φιλιά, γέλια (ανάλογα το πόσα τσιπουράκια). Μετά δεν θυμάμαι.
Πες μου κάτι καλό για φέτος. Η Αθήνα που προσπαθεί ακόμα να σωθεί…;
Το «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω» με 40 λέξεις. «Όταν έρθει το τέλος του κόσμου, ο Θεός θα ξεχωρίσει τις κατσίκες από τους βοσκούς, ένας δεξιά και ένας αριστερά… Οι καλοί θα γελάνε και οι κακοί θα κλαίνε. Τα αβάφτιστα μωρά θα γίνουνε πεταλούδες. Εγώ, ελπίζω να τη βολέψω».
Aπό το Δη.Πε.Θε. Λάρισας, «Θέατρο του Μύλου» (Γεωργιάδου 53, Μύλος Παππά, 2410 621.209)
Ο «Pillowman» με δύο φράσεις. Είναι η εκπλήρωση ενός ονείρου, καθώς πρόκειται για το αγαπημένο μου έργο. Σε συν-σκηνοθεσία με τη Μαρία Φιλίνη. Η ιστορία μιλά για την ανάκριση ενός συγγραφέα που γράφει παραμύθια με μικρά παιδιά που βρίσκουν φρικιαστικό τέλος, ενώ κάποιος πραγματοποιεί τους εν λόγω φόνους.
Τα τρία έργα που αναφέρουμε έχουν σχέση με τα παιδιά ή τη χαμένη αθωότητα. Σημαίνει κάτι αυτό; Όσο προσπαθώ να αποδείξω στον εαυτό μου ότι είμαι ένας ενήλικας που αφήνει πίσω του την παιδική ηλικία, τόσο ανακαλύπτω ότι πίσω από όλους τους φόβους, τους δισταγμούς, αλλά και τις δυνάμεις μου κρύβονται τα φαντάσματα των εμπειριών ενός πιτσιρικά. Ο τρόπος με τον οποίο παρακολουθεί κανείς τον κόσμο να περιστρέφεται ανεξέλεγκτα τον τελευταίο καιρό μοιάζει με τον τρόπο που παρακολουθούσαμε ειδήσεις όταν ήμασταν πέντε χρονών.
Μία ατάκα που ακούστηκε σε μια βόλτα των τριών σας με τα ποδήλατα. «Τι λέτε; Πηδάμε πάνω από αυτό το σκουπιδόλοφο;»
«The Pillowman» του Μάρτιν ΜακΝτόνα. Σκηνοθεσία: Β. Μαυρογεωργίου. Θέατρο του Νέου Κόσμου - Κάτω Χώρος
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΥΡΠΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
«Η Τεράστια Έκρηξη», που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Β. Μ., συνεχίζεται και φέτος. Η «Έκρηξη» συμβαίνει όταν ο ήρωας αφήνει απότομα τη ζεστή αγκαλιά της οικογένειάς του και τα όνειρά του, και ανακαλύπτει τη σκληρή, διεφθαρμένη πραγματικότητα.
Εσύ, 9 ετών. Πώς ήσουν; Διάολος. Με πολύ παιχνίδι στη γειτονιά. Σούπερ ήρωάς μου ήταν ο Spiderman. Όργωνα με το ποδήλατο την παλιά μου γειτονιά στα χωράφια με τις μαργαρίτες, στη Νέα Σμύρνη.
Εσύ 29 ετών. Τι άλλαξε; Λιγότερο διάολος και πιο συνειδητοποιημένο παιχνίδι. Ο σούπερ ήρωας υπάρχει ακόμα, μόνο που τώρα είμαι εγώ! Όσο για το ποδήλατο, τώρα οργώνω με αυτό το κέντρο.
Η «Τεράστια έκρηξη» με δικά σου λόγια. Η συνειδητοποίηση, είτε ευχάριστη είτε δυσάρεστη! Για τον ήρωά μας, όμως, ευχάριστη. Έρωτας!
Τι ακολουθεί μετά την τεράστια έκρηξη; Να μαζέψω τα σπασμένα!
Από 21/10 και για 20 μόνο παραστάσεις, Θέατρον του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
16°
