❝ Έχω κατάθλιψη… η πόλη με σκοτώνει… έχω απολυθεί από τη δουλειά μου και είναι δύσκολο να βρω καινούργια γιατί η χώρα περνάει μία πρωτοφανή κρίση. Ευτυχώς η γυναίκα μου έπιασε δουλειά σαν γραμματέας και μπαίνουν κάποια λεφτά στο σπίτι. Αυτή έγινε τώρα ο άντρας του σπιτιού. Δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει αυτό. Εκτός των άλλων υποψιάζομαι ότι τα έχει φτιάξει με το αφεντικό της. Εγώ όλη μέρα μέσα στο σπίτι νιώθω σαν φυλακισμένος. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κάθε βράδυ που λέω τον πόνο μου στο θέατρο Ιλίσια ο κόσμος ξεκαρδίζεται στα γέλια. Τι μου έμαθε αυτός ο ρόλος; Πως γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Γιατί είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα περάσουν όλα αυτά. Δεν θα χαθώ. Θα αρχίσω να ονειρεύομαι ξανά.❞
Μελ στον «Φυλακισμένο της διπλανής πόρτας» του Νιλ Σάιμον (Ιλίσια, 210 7210.045)
Άννα Παναγιωτοπούλου
❝ Η Μωντ μού έμαθε: αγάπη – για τους ανθρώπους, τη φύση και τα πλάσματά της, τη ζωή. Αισιοδοξία – το ποτήρι είναι μισογεμάτο, ο ήλιος λάμπει και θα εξακολουθεί να λάμπει, όλα θα πάνε καλά! Πίστη, δύναμη κι ευγνωμοσύνη για τα όμορφα πράγματα, πείσμα να διεκδικούμε το καλύτερο που υπάρχει εκεί έξω. Χαρά – να γίνει σκοπός της κάθε μέρας και το αποτέλεσμα της κάθε πράξης. Ελευθερία – να μη φοβάσαι τη ζωή, να μην είσαι δεμένος με υλικά. Η Μωντ λέει: Οι άνθρωποι γελάμε. Οι άνθρωποι κλαίμε. Γι’ αυτό είμαστε άνθρωποι. Θα προσέθετα: ελεύθεροι άνθρωποι! ❞
Μωντ στο «Χάρολντ και Μωντ» του Κόλιν Χόγκινς (Θέατρο Μουσούρη, 210 3310.936)
Σπύρος Παπαδόπουλος
❝Πρωταγωνιστής του έργου είναι ένας τρελός τον οποίο υποδύομαι. Του αρέσει να μεταμφιέζεται και να παίζει ρόλους: τον παπά, τον καπετάνιο, το διαιτητή, το γιατρό κ.λπ. Μπαίνει λοιπόν στη Γενική Ασφάλεια μεταμφιεσμένος σ’ έναν ανώτατο ανακριτή για να “ανακρίνει” τους αστυνομικούς σχετικά με την εκπαραθύρωση ενός αναρχικού, που προσπαθούν να το “περάσουν” σαν αυτοκτονία! Το τι αποκαλύψεις γίνονται... δεν περιγράφεται! Τινάζει την Ασφάλεια στον αέρα! Όταν πλέον αποκαλύπτεται ότι είναι τρελός, το κακό έχει γίνει. Πρόκειται για έναν εκπληκτικό, σύνθετο ρόλο, υψηλών απαιτήσεων: από comedia dell’ arte, μέχρι ...ψυχολογικό δράμα! Σε κάθε παράσταση, χάνω μισό κιλό! Διότι ο τρελός παίζει σε υψηλές συχνότητες... Και μόνο τρελός δεν είναι!❞
«Ο τρελός» στην «Κωμωδία του τυχαίου θανάτου ενός Αναρχικού» του Ντάριο Φο (Θέατρο «Αλέκος Αλεξανδράκης», 210 8827.000)
Λήδα Πρωτοψάλτη
❝Στον Μποστ πρωταγωνιστής είναι η γλώσσα. Οι ρόλοι είναι τύποι, είναι καρικατούρες. Η Φαύστα είναι πολλοί ρόλοι μαζί – ο Μποστ είναι πολλά μαζί. Σατιρίζει τη μικροαστική κοινωνία, τον ψευτοκαθωσπρεπισμό. Ήταν γοητευτικό, αλλά και πολύ δύσκολο να τον προσεγγίσω. Το λάθος που κάνουν οι ηθοποιοί που ερμηνεύουν Μποστ είναι ότι κοροϊδεύουν αυτό που κάνουν. Όταν ο Μποστ έβλεπε κάποιον ηθοποιό να κάνει σαχλαμαρίτσες για να κάνει τον κόσμο να γελάσει, γινόταν θηρίο!❞
«Φαύστα», Θέατρο Στοά.
Κατερίνα Χέλμη
❝Στο έργο ζούμε την αντίθεση των συντηρητικών ιδεών με εκείνες του Διαφωτισμού στην πιο απόλυτη και καθαρή μορφή τους. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται στις αρχές του 18ου αιώνα στην ενετοκρατούμενη Ζάκυνθο. Η επίδραση του Διαφωτισμού είναι αισθητή ακόμα και στις απαρχές του. Το Εθνικό Θέατρο κάνει έναρξη με ένα ελληνικό έργο, συντηρώντας την παράδοση των αξιολογότερων μνημείων του ελληνικού λόγου και αξιοποιώντας τον καλύτερο σκηνοθέτη για τα έργα του παλιού νεοελληνικού ρεπερτορίου, τον Σπύρο Ευαγγελάτο❞
❝Ένα ερώτημα… Πώς μπορεί κανείς σήμερα να προστατευτεί από την τοξική εκχυδαϊσμένη καθημερινότητα; Από τα οποιαδήποτε δακρυγόνα; Υλικά, ηθικά πνευματικά (σημείωση: το μακιγιάζ στην παράστασή μας γίνεται με maalox). Αρκεί μία συναισθηματική σχέση με την εξωτερική πραγματικότητα χωρίς μία σχέση με τα μύχια του ίδιου μας του εαυτού; Με τις σιωπές μας; Δηλαδή τις ατέλειες, τις ρωγμές μας; Μπορεί αυτές ακριβώς να μας ωθούν να διανύσουμε μία απόσταση, με εσωτερική βάσανο ίσως, που όμως μας αποκαλύπτει μια άλλη πνευματική σύνθεση που επηρεάζει την εξωτερική πραγματικότητα όχι μόνο του παρόντος αλλά κυρίως του παρελθόντος – δηλαδή του μέλλοντός μας.❞
Σκηνοθέτης & πρωταγωνιστής της παράστασης «Καταιγίδα» του Αυγ. Στρίμπεργκ στο Θέατρο Άσκηση (από 18/11)
Χριστίνα Αλεξανιάν
❝Ξαναξύπνησαν συμπεριφορές και ακούσματα μιας άλλης εποχής που έχει εκπνεύσει. Η μεταπολεμική Ελλάδα της δεκαετίας του ’50 προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της έχοντας αισιοδοξία γι’ αυτό που έρχεται. Τα κορίτσια φοράνε φουρό, οι γειτονιές μυρίζουν γιασεμί και οι πρώτοι εργολάβοι κάνουν την εμφάνισή τους. Η παράσταση δίνει ένα αυθόρμητο γέλιο, που δύσκολα θα βρούμε στη σημερινή Ελλάδα. Κουβαλάει μνήμες ανθρώπων που αγάπησαν, μόχθησαν και κατάφεραν να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους. “Θα σε κάνω βασίλισσα” είπε ο κ. Τσιλιβίκης και η Ελένη έπεσε στην αγκαλιά του... και έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς... θα δούμε. ❞
«Θα σε κάνω Βασίλισσα» των Α. Σακελλάριου & Χ. Γιαννακόπουλου στο θέατρο Γκλόρια (210 3609.400)
Μαίρη Βιδάλη
❝Στο φετινό ρεπερτόριο του Διάχρονου θεάτρου συμπεριλαμβάνεται η κωμωδία “Μονομαχία γυναικών”. Μια κωμωδία σαν αυτή είναι δώρο χαράς όχι μόνο για τους θεατές αλλά και για μας. Η επιλογή αυτού του έργου του Ευγένιου Σκριμπ δεν έγινε τυχαία. Πάνω στη δική του δραματουργική φόρμα πάτησαν μεγάλοι συγγραφείς του ρεαλισμού όπως ο Ίψεν, που εστιάζουμε στη φετινή μας Σπουδή με τους “Βρικόλακες” και την “Κυρά της θάλασσας”. Η παράσταση “Μονομαχία γυναικών” δίνεται στην εποχή της με ανάλογο διάκοσμο, μουσική και κοστούμια. Πιστεύουμε ότι οι μινιμαλιστικές ή sui generis προσεγγίσεις είναι εύκολες (ποιος έχει μέτρο κριτικής για το αυθαίρετο;), οικονομικές αλλά σπανίως γνήσια καλλιτεχνικές. ❞
❝Είναι ένα σύγχρονο δικαστικό δράμα, όχι μόνο για τον καινοτόμο τρόπο που θα παρουσιάζεται ή για τη διαδραστική σχέση που θα αναπτύσσεται με τους θεατές –θα συμμετέχουν στο ρόλο του σώματος ενόρκων– αλλά και για το θέμα του. Το έργο δεν περιορίζεται σε μια στεγνή παράθεση επιχειρημάτων υπέρ ή κατά του κατηγορουμένου. Ασχολείται και εκθέτει ανάγλυφα το βαθύ και μόνιμο πρόβλημα της διαφθοράς στο χώρο της δικαιοσύνης – η Νομική μετουσιώνεται σε επιστήμη εξαπάτησης. Μετέρχεται διάφορα μέσα, όπως μαρτυρίες, επιστημονικά πορίσματα πραγματογνωμόνων, μέχρι και ερωτικά πάθη, αλλά και οτιδήποτε διαθέσιμο, προκειμένου να χειραγωγήσει τη γνώμη των ενόρκων, η οποία, αν και δεν έχει “παραθυράκια”, έχει ωστόσο συναίσθημα κι αυτό συνεπάγεται αστάθεια. Άρα, με κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να οδηγήσει στην επιθυμητή και αμετάκλητη στρεψοδικία, τη θριαμβευτική νίκη δηλαδή του συμφέροντος. ❞
«Αθώος ή ένοχος» στο Θέατρο Κάππα (από αρχές Νοεμβρίου)
Ναταλία Δραγούμη
❝Αυτό που μου έμαθε η Σοφία, η ηρωίδα μου, είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να λες ποτέ! Ότι δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να βάζουμε τη ζωή μας σε κουτάκια. Γιατί μια μέρα μπορεί να έρθει κάποιος και να ανατρέψει τα πάντα. Κάποιος που δεν περιμέναμε. Να ανατρέψει τις ισορροπίες μας, ό,τι γνωρίζαμε ως τώρα... Αυτό όμως που βασικά έμαθα είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τη δύναμη της αγάπης. Πολλές φορές μέσα στη καθημερινότητα της σχέσης κάνουμε το λάθος και νομίζουμε ότι φταίνε άλλα. Τελικά, αν υπάρχει αγάπη όλα τα αλλά... βολεύονται! ❞
«Το Μήλο» των Γιώργου Βάλαρη και Στέλιου Παπαδόπουλου (Θέατρο Αθηνά, 210 8237.330)
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
12°
