Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών έχει μειώσει την απόσταση Αθήνα-Λονδίνο σε μερικές στάσεις με το μετρό. Ανοίγεις την πόρτα του ΜΜΑ κι έχεις βρεθεί μπροστά στη σκηνή του Εθνικού θεάτρου του Λονδίνου, αφού οι παραγωγές του προβάλλονται εδώ σε ζωντανή μετάδοση (National Theatre Live). Κι όπως συμβαίνει στο Λονδίνο, έτσι και στο Μέγαρο γίνεται το αδιαχώρητο. Τσεκαρισμένο πως ακόμα και οι θεατές που δεν ξέρουν αγγλικά –συνήθως οι παραστάσεις συνοδεύονται από αγγλικούς υπότιτλους– παραληρούν δίπλα στους αγγλομαθείς. Τι μεγαλύτερη απόδειξη, πως εδώ μιλάμε για Θέατρο (με «θ» κεφαλαίο). Σημειώστε την επόμενη μετάδοση: 1/12, 21.00, «Collaborators» του John Hodge. Με Μπουλγκάνοφ και Στάλιν σε εναγκαλισμό, στα όρια της ασφυξίας για τον πρώτο, στη Μόσχα του 1938.
Μη χάσεις τον Πίτερ Μπρουκ
Φωτό: Pascal Victor
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, παρά να παραθέσουμε ονόματα. Σκηνοθεσία: Πίτερ Μπρουκ. Μουσική: Βόλφγκαν Αμαντέους Μότσαρτ (σε διασκευή από τον Φρανκ Κράβιτς). Συναντώνται στην μουσική παράσταση «Ένας μαγικός αυλός», ελεύθερη απόδοση της ομώνυμης όπερας.
«Αυτός είναι ένας Μαγικός Αυλός όχι όπως θα τον περιμένατε. Η βαριά πανοπλία των σκηνικών, ο σκοτεινός συμβολισμός, το εντυπωσιακό θέαμα απουσιάζουν. Στη θέση τους το κοινό θα συναντήσει έναν αιώνια νέο Μότσαρτ παρέα με νέους και ταλαντούχους τραγουδιστές, ηθοποιούς και μουσικούς, έτοιμους –όπως και ο συνθέτης– να αυτοσχεδιάσουν, να ανατρέψουν, να εξερευνήσουν καινούργια χρώματα, να μεταμφιέσουν τις φόρμες. Σας προτείνουμε έναν ανάλαφρο, λίγο αυθαίρετο, κεφάτο, ζωηρό Αυλό με ερμηνευτές άμεσους και οικείους, που απελευθερώνουν την τρυφερότητα και το βάθος της μουσικής» δηλώνει ο σκηνοθέτης. Ήδη κουνάμε τα πόδια μας στο ρυθμό του. Σημειώστε: στην παραγωγή αυτής της σημαντικής διεθνούς παράστασης συμμετέχει και μια ελληνική ομάδα, η Αττική Πολιτιστική Εταιρία.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
12°
