Σε ένα φεστιβάλ υψηλής ποιότητας που συγκεντρώνει την ελληνική και διεθνή αφρόκρεμα, οι επιλογές είναι δύσκολες, επικίνδυνες, υποκειμενικές. Δύσκολο να εξαιρεθεί ο Wajdi Mouawad και οι «Γυναίκες» του, ο Kolyada με τον «Άμλετ», η «Στέψη της Ποππαίας» του Μοντεβέρντι και ο «Ονιέγκιν» του Τσαϊκόφσκι, η Sylvie Guillem. Επικίνδυνο να μην αναφερθούν οι θεατρικοί μονόλογοι με εξαιρετικούς συντελεστές, η «Μέδουσα» του Θωμά Μοσχόπουλου, οι εικαστικές εκθέσεις, οι ομάδες του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου και χορού.
1 Krzysztof Warlikowski
(A)pollonia
Γυναίκες-θύματα από την αρχαία τραγωδία έως τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ιφιγένεια, η Άλκηστη, η πολωνοεβραία Απολόνια Μαχζύνσκα. Τα αποσπάσματα από κείμενα του Ευριπίδη, του Αισχύλου, της Hanna Krall μπλέκονται με εικόνες, ήχους, βίντεο και δημιουργούν ένα θεατρικό σύμπαν που εξερευνά τις έννοιες της θυσίας, της εκδίκησης, της συγχώρεσης.
Η ομάδα του “American Beauty” και των Όσκαρ κατεβαίνει στην Επίδαυρο με Σέξπιρ. Οι φιλοφρονήσεις ανάμεσα στο σκηνοθέτη Sam Mendes και τον πρωταγωνιστή Kevin Spacey είναι εύγλωττες. «Ο Kevin έχει γεννηθεί για να παίξει αυτό το ρόλο». «Ο Sam είναι ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες που είχα την ευτυχία να δουλέψω».
Η Μνουσκίν έκανε πάλι το θαύμα της. Ένα ταξίδι στην παιδική ηλικία του θεατή και του βωβού κινηματογράφου, μια διαδρομή στην ουτοπία και στη θεατρική γιορτή. Η αναζήτηση της ισορροπίας ανάμεσα στην τρέλα και την ελπίδα, αλλά και ανάμεσα στο χιούμορ και τη συγκίνηση, όπως λέει η ίδια. Όσοι είδαν την παράσταση στο Παρίσι μιλάνε για συγκλονιστική εμπειρία.
10-12/6, 15-19/6
4 Αφιερώματα με αφορμή δύο γεννήσεις και δύο θανάτους
Αφιέρωμα στο μουσικό-φιλόσοφο Ιάννη Ξενάκη από τρία μουσικά σύνολα. Στον πρόδρομο του μοντερνισμού Γκούσταβ Μάλερ από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και τη Φιλαρμονική της Σκάλας του Μιλάνου. Στον Ούγγρο ρομαντικό Φραντς Λιστ από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Στον Οδυσσέα Ελύτη με το «Μονόγραμμα» μελο-ποιημένο από τον Γιώργο Κουρουπό και με ένα κομμάτι του Μότσαρτ, αγαπημένο του ποιητή.
On the Concept of the Face, regarding the Son of God
Η αναζήτηση του Ιησού μπροστά σε μια τεράστια αναγεννησιακή εικόνα του. Τα παράδοξα της θρησκείας και της θεατρικής πράξης από τον ανατρεπτικό σκηνοθέτη που είχαμε γνωρίσει πριν δύο χρόνια με την τριλογία του Δάντη.
Πειραιώς 260, 22-25/6
6 The Forsythe Company
Yes we can’t
Ο Αμερικανός χορογράφος William Forsythe συναντάει το σκοτεινό κόσμο του Μπέκετ. Μέσα σε μια φρενίτιδα από επαναλαμβανόμενες κινήσεις και κραυγές, η χορογραφία-περφόρμανς ερμηνεύει την κοινωνική αποδιοργάνωση, την ανασφάλεια, την απομόνωση.
Πειραιώς 260, 3-5/7
7 Robert Wilson - Berliner Ensemble
Lulu
Ερωτισμός στα όρια της πορνείας, κοινωνική υποκρισία στα όρια της παρακμής. Η Λούλου του Βέντεκιντ, μια τραγωδία και μερικά τέρατα. Ο Ουίλσον ανοίγει το «κουτί της Πανδώρας» με μια παράσταση που μόλις πριν λίγες μέρες έκανε πρεμιέρα στο Βερολίνο. Τη μουσική υπογράφει ο Lou Reed ως Άλαν Μπεργκ του 21ου αιώνα.
Ο χώρος και η ημερομηνία θα ανακοινωθούν.
8 Απλό Θέατρο «Μήδεια» του Ευριπίδη
Το πασίγνωστο έργο σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα, με σπουδαίους συνεργάτες. Σε μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά.
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 22-23/7
9 Πολεοδομές
Πέντε απρόβλεπτοι χώροι στην πόλη μετα-μορφώνονται σε θεατρικούς τόπους από πέντε πειραματικές ομάδες. Θεατρικά γεγονότα ως πολεοδομικοί σχεδιασμοί ή μάλλον ως ψυχο-γεωγραφικές περιπλανήσεις.
Σε διάφορους χώρους, 3-20/7
10 Εθνικό Θέατρο
«Ηρακλής μαινόμενος» του Ευριπίδη
Η απόλυτη τραγωδία ενός μυθικού ήρωα, που έχει παιχτεί ελάχιστα. Η τρέλα, η προδοσία, ο θάνατος, στην εκδοχή του Μιχαήλ Μαρμαρινού, ο οποίος επισημαίνει πως «η Ελπίδα δεν βρίσκεται στην Ιστορία. Βρίσκεται στην Αφήγηση».
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 5-6/8
Τις φετινές αφίσες του Φεστιβάλ Αθηνών υπογράφει η Έφη Χαλικοπούλου (και την εταιρική ταυτότητα η Χρύσα Λαμπρακοπούλου) από την ΑΣΚΤ.
Η τελευταία φιλοτέχνησε και το εξώφυλλο του προηγούμενου τεύχους της ATHENS VOICE, στο πλαίσιο του σχεδιασμού της εφημερίδας από το Εργαστήρι Γραφικών Τεχνών Τυπογραφίας και Τέχνης του Βιβλίου της σχολής Καλών Τεχνών.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
11°
