«Πρόκειται για τη συνύπαρξηδύο θιάσων που, με αφορμή ένα κορυφαίο κείμενο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, προσπαθεί να γίνει παράσταση» είπε προλογίζοντας την συνάντηση για την περίφημη συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου και του ξακουστού Θεάτρου Βαχτάνγκοφ της Μόσχας (θα παρουσιάσουν από κοινού τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή στην Επίδαυρο στις 29 και 30 Ιουλίου) ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Ε.Θ. Στάθης Λιβαθινός.
Ο σκηνοθέτης, που συνομιλούσε με τον Τούμινας στα ρώσικα (ο ίδιος έχει πραγματοποιήσει σπουδές στην Μόσχα), μίλησε για την πορεία του θεάτρου Βαχτάνγκοφ εκθειάζοντας την εποχή Τούμινας: «Τα τελευταία 8 χρόνια είναι χρόνια που γράφουν ιστορία στη Μόσχα, όχι μόνο γιατί είναι πια ένα θέατρο πολυβραβευμένο στη Ρωσία και στην Ευρώπη αλλά και γιατί ο Τούμινας σφράγισε αυτό το θέατρο με την υπογραφή του παραστάσεις οι οποίες είμαι βέβαιος ότι θα μείνουν στην ιστορία του σύγχρονου και ευρωπαϊκού θεάτρου. Πρόκειται για ένα θέατρο που θα μπορούσα να το ονομάσω «θέατρο του σκηνοθέτη» με την έννοια ότι είναι θέατρο του ηθοποιού. Παραστάσεις στις οποίες μπορεί κανείς να θαυμάσει τη δουλειά των ηθοποιών, την πολυμορφία τους και το εξαιρετικό τους στυλ». Ταυτόχρονα υπογράμμισε πως, όσο κι αν έψαξε, δεν βρήκε να έχει γίνει κάποια ανάλογη συνεργασία του Εθνικού στο παρελθόν. «Νομίζω πως εγώ, και όλοι μας, έχουμε πολλά να μάθουμε από τον Ρίμας».
Τον λόγο πήρε τότε ο Ρίμας Τούμινας, που μίλησε για τον θίασο (την Λουντμίλα Μαξάκοβα-Ιοκάστη, μόνιμη συνεργάτη του θεάτρου Βαχτάγκοφ που την χαρακτήρισε ηθοποιό του λαού, και τον πρωταγωνιστή του Βίκτορα Ντομπρονράβοφ, λαμπρό παράδειγμα ηθοποιού της νέας γενιάς).
Αναφερόμενος στο ξακουστό θέατρο Βαχτάνγκοφ, εξήγησε ότι είναι θέατρο ρεπερτορίου, τονίζοντας πως μπορεί να είναι ένα φορέας κρατικός, αλλά τους παρέχεται απόλυτη ελευθερία. Κι αυτά σε μια εξελισσόμενη μικρή αυτοκρατορία, αφού το θέατρο επεκτείνεται αγοράζοντας κι άλλα κτίρια και ανοίγοντας καινούριες σκηνές. Αυτή τη στιγμή ήδη απασχολεί περίπου 120 ηθοποιούς.
Όταν ο Δήμαρχος της Μόσχας και ο Υπουργός Πολιτισμού χρησιμοποίησαν σαν παράδειγμα το θέατρο Βαχτάγκοφ για να αναφέρουν στον Πούτιν ότι τα καλλιτεχνικά πράγματα βαίνουν καλώς στη Μόσχα, εκείνος απάντησε με μια λέξη: «Λαμπρά...». «Αυτό βέβαια είναι λίγο επικίνδυνο, να ακούς από τον Πούτιν αυτή την κουβέντα…» παραδέχτηκε ο Λιθουανός Τούμινας, που ανέλαβε το θέατρο Βαχτάνκοφ για ένα χρόνο και έχει κάτσει οκτώ. «Τη μία μέρα είσαι υπέροχος, την άλλη μπορεί να μην είσαι καν εκεί… Οι Ρώσοι είναι άνθρωποι με πυγμή, αγαπούν πολύ αλλά και μισούν πολύ».
Ο ίδιος εξήγησε ότι χρειάστηκε να κάνει πολλές διοικητικές αλλαγές όταν ανέλαβε τον οργανισμό, να διώξει πολλούς εργαζομένους. «Πάντα πίστευα ότι οι παραστάσεις δεν πρέπει να ανεβαίνουν για να ανέβουν, αλλά για να παίζουν οι ηθοποιοί. Η τάση στο θέατρο σήμερα είναι να είναι όλα περίπου αληθινά, περίπου μίμηση. Δεν θέλω να παρασυρθούμε από αυτό. Πρέπει να αντισταθούμε και να παλέψουμε, έτσι ώστε να συνεχίσει να υπάρχει σεβασμός στους ιερούς συγγραφείς. Εμείς προσπαθούμε να τους δώσουμε καινούρια φωνή, στηριζόμαστε στη σύγχρονη σκέψη, στο πώς σκέφτεται ο άνθρωπος σήμερα. Παίζουμε με καρδιά δεμένη, από μίσος, αγάπη, ζήλια, αλλά πνεύμα ελεύθερο».
«Καταλαβαίνω ότι για εσάς ο Ρίμας είναι σκηνοθέτης. Για εμάς είναι δάσκαλος» σχολίασε ο Ντομπρονράβοφ, ο οποίος έχει διδαχθεί αρχαία τραγωδία στην δραματική σχολή. «Είναι μεγάλη ευθύνη ο Οιδίποδας» συνέχισε «αλλά το παιδί ακόμα γεννιέται, έχουμε ακόμη 8 μέρες, και το καλό είναι ότι γεννιέται με αγάπη».
«Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για τον Οιδίποδα» παρενέβη ο Τούμινας. «Έχω μια αίσθηση σαν να βρέθηκα ξανά στα παιδικά μου χρόνια ∙μπροστά στο μεγαλείο της Επιδαύρου νιώθεις ένα παιδί που θέλει να μάθει. Γύρω από το θέατρο της Επιδαύρου, στα δέντρα, στις πέτρες, υπάρχουν άγγελοι που αγαπούν όσους είναι ειλικρινείς ανθρώποι και θα μας βοηθήσουν».
Από την συνάντηση αυτή, έμεινε να αιωρείται στον αέρα και στο μυαλό μας η παρακάτω φράση του Τούμινας: «Ξέρετε τι; Νομίζω πως με μια φράση μπορεί να συνοψιστεί η Ρωσική λογοτεχνία: Όλοι θέλουν να ζήσουν αλλιώς, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται».
INFO
29, 30 Ιουλίου, Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου
22 Σεπτεμβρίου, Ηρώδειο
Δίγλωσση παράσταση στα ρωσικά και στα ελληνικά. Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους
Εισιτήρια από €5. Εκπτώσεις για φοιτητές, καλλιτέχνες, παιδιά, άνω των 65, μικρά και μεγάλα γκρουπ. Περισσότερες πληροφορίες στο: http://tickets.greekfestival.gr/more-info/
Online αγορά εισιτηρίων: στο www.greekfestival.gr μέσω πιστωτικής κάρτας και στο viva.gr. Όχι κρατήσεις.
Τηλεφωνική αγορά εισιτηρίων:Γίνεται με χρέωση πιστωτικής κάρτας.Τηλεφωνικό Κέντρο: 2103272000
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου: Δευτ.-Πέμ. 9.00-19.00, Παρ.- Σάβ. 9.00-21.00 (Σε ημέρες παραστάσεων, μία ώρα πριν από την προβλεπόμενη έναρξή τους, τα Εκδοτήρια των συγκεκριμένων θεάτρων εξυπηρετούν μόνο την παράσταση της ημέρας).
Λοιποί χώροι
Εκδοτήρια εισιτηρίων λειτουργούν σε όλους τους χώρους των εκδηλώσεων και ανοίγουν δύο ώρες πριν την ώρα έναρξης των παραστάσεων.
Εξυπηρετούν μόνο την παράσταση της ημέρας.
Εισιτήρια μπορείτε να προμηθευτείτε και από τα καταστήματα Public, Reload και Βιβλιοπωλείο Ευριπίδης.
TO ΕΡΓΟ
Τα ανάκτορα της Θήβας έχουν γεμίσει από ικέτες που ζητούν από τον βασιλιά Οιδίποδα να βοηθήσει το λαό. Ο λοιμός, που αποδεκατίζει την πόλη, έχει ανησυχήσει και τον ίδιο το βασιλιά, που έχει ζητήσει χρησμό από το μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός του Απόλλωνα προβλέπει πως η πόλη θα σωθεί μόλις βρεθεί ο υπαίτιος για το θάνατο του βασιλιά Λάιου και αποβληθεί από την πόλη. Ο Οιδίποδας ξεκινά την έρευνα, που όσο πιο βαθιά πηγαίνει τόσο πιο κοντά τον φέρνει στην αλήθεια. Ο ίδιος που έσωσε τη Θήβα από τη μάστιγα της Σφίγγας, ο ίδιος τώρα την μολύνει με τις πράξεις του. Ένας παλιός χρησμός επαληθεύτηκε. Όσο κι αν προσπάθησε να αποφύγει το πεπρωμένο του, κάθε πράξη του τον οδήγησε προς αυτό. Τώρα, ο μόνος δρόμος που μένει είναι αυτός της εξορίας.
Ο Οιδίποδας Τύραννος του Σοφοκλή, το εμβληματικότερο, ίσως, δράμα της αρχαίας γραμματείας, ανήκει στο Θηβαϊκό κύκλο. Σύμφωνα με τις πηγές διδάχθηκε για πρώτη φορά το 425 π.Χ. , εν μέσω του Πελοποννησιακού πολέμου και του λοιμού που είχε αποδεκατίσει το λαό της Αθήνας. Στο επίκεντρο της προβληματικής του έργου τίθεται το άτομο σε σχέση με την προσωπική του ελευθερία, την εξουσία, την κοινωνία και τη θεϊκή βούληση.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
11°
