“Drunk enough to say I love you?” η ερώτηση-τίτλος του πολιτικού έργου της Κάριλ Τσέρτσιλ που ανεβαίνει στο θέατρο «Από Μηχανής». Η A.V. παρακολούθησε πρόβα.
Η σκηνή άδεια μ’ ένα μακρύ χαμηλό τραπέζι και κυβάκια σκορπισμένα στο πάτωμα. Ο Γκάι (Γιώργος Ντούσσης) ορκίζεται στον Σαμ πως θα μαρτυρήσει στην οικογένειά του τη σχέση τους. Ο Γκάι θαυμάζει τον Σαμ, είναι έτοιμος να του παραδοθεί. Ο Σαμ (Ένκε Φεζολλάρι) είναι σίγουρος για τον εαυτό του, η αλαζονεία του ξεχειλίζει. Ο Γκάι θα έκανε τα πάντα για τον Σαμ. Ο Σαμ τα κάνει έτσι κι αλλιώς. Ο Σαμ είναι η Αμερική. Ο Γκάι (μπορεί να) είναι μια οποιαδήποτε σύμμαχος χώρα. Σε μια ε-ξαι-ρε-τι-κή σκηνή (σκηνοθεσία Κατερίνα Μπερδέκα) τα χείλη των δυο ανδρών, κάθε φορά που πλησιάζονται, λοξοδρομούν για να ψελλίσουν ερωτόλογα. Ο Σαμ «μεθάει» τον Γκάι παραθέτοντάς του εμπειρίες, προσφέροντάς του μια ερωτική σχέση με παιχνίδια χειραγώγησης, επεμβάσεων, ανατροπών, τον καυλώνει προσφέροντάς του συμμετοχή στην εξουσία.
«Με αποσπασματικό λόγο αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικό», όπως λέει η σκηνοθέτιδα, η Τσέριλ μάς τοποθετεί θεατές στην εξέλιξη μιας ομοφυλόφιλης σχέσης –χρησιμοποιώντας το κλισέ του κυρίαρχου και του υποταγμένου–, προκειμένου να κάνει μια δριμεία κριτική σε 50 χρόνια αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής. Στις δύο σκηνές που παρακολούθησα, (πρόλαβα) να σημειώσω πως θίγονται: ο ρόλος που έπαιξε η Αμερική στη δημιουργία του ελληνικού εμφυλίου, οι μηχανισμοί ανατροπής εχθρικών κυβερνήσεων –«στη Χιλή που οι μητέρες είναι υπερπροστατευτικές, έλεγαν στο ραδιόφωνο “οι Ρώσοι θα σας αρπάξουν τα παιδιά μέσα από την αγκαλιά”»–, ο ρόλος στη δημιουργία της δικτατορίας στην Ελλάδα, δολοφονίες πολιτικών… Σε 8 κεφάλαια και μία ώρα οι δύο άνδρες «παλεύουν» τους όρους της σχέσης τους, ενώ η σεξουαλική ηδονή γίνεται ταυτόσημη με τα μεγαλύτερα εγκλήματα της Αμερικής στον κόσμο.
Ακούγεται δύσκολο έργο. Προσωπικά ένιωσα ανατριχίλα με όσα άκουγα – άρα, μου πέρασε το μήνυμα. 10 ημέρες πριν την πρεμιέρα οι συντελεστές έδειξαν να έχουν καταφέρει να τιθασεύσουν αυτό το πυκνό κείμενο. Τις αντιρρήσεις για τα ρούχα, τις εξέφρασα. Ήταν και οι μόνες για το δεκάλεπτο που είδα. Μακάρι να είναι άψογη όλη η παράσταση. Αξίζει στο έργο να συμβεί, όπως και να το δει κόσμος, ενώ δεν μπορώ να μην εκφράσω, από τώρα, την περιέργειά μου: πώς θα το υποδεχτεί η ορθόδοξη αριστερά;
1 Ψαρόσουπα. Κουκλοθέατρο, όπου τα ψάρια θέλουν να καταστρέψουν τα σχέδια 3 μαγείρων που εκμεταλλευόμενοι το φαινόμενο του θερμοκηπίου σχεδιάζουν να μεταμορφώσουν έναν κόλπο σε τεράστια ψαρόσουπα. Άκης Δαβής-Αλκμήνη, 210 3428.650
2 Μυστήριο στο Τούνδρα Εξπρές. Ένας σκίουρος ντεντέκτιβ και η βοηθός του πυγολαμπίδα, που προσπαθούν να διαλευκάνουν ένα έγκλημα σ’ ένα αληθινό βαγόνι. Το τρένο στο Ρουφ, 210 5298.922
3 Ο τυχερός στρατιώτης. Η ιστορία ενός τυχερού στρατιώτη, που επιστρέφοντας στο χωριό του μετά από 10 χρόνια και με τη βοήθεια μαγικών αντικειμένων γίνεται τσάρος (τυχερός αλλά και άτυχος), δοσμένη από επτά αφηγητές. Πόρτα, 210 7711.333
4 Παραμύθι χωρίς όνομα. Η αλληγορική ιστορία της Π. Δέλτα για το γιο ενός βασιλιά που αποφασίζει, ενάντια στον πατέρα του, να βοηθήσει τους ανθρώπους της χώρας του. Κοτοπούλη, 210 5288.170
5 Γιαπωνέζικοι κήποι, μια ιστορία πάνω σ’ ένα μαγικό χαλί. Θεατρική αφήγηση, μουσική, χορός, θεατρικό παιχνίδι και νέες τεχνολογίες για την ιστορία του μικρού Σίρο, που κατασκεύασε κήπους. Ακαδήμεια, 210 5125.600
6 Ένα σπίτι παραμύθια. Επτά παραμύθια με μορφή τραγουδιών σε μουσική Στ. Κραουνάκη και στίχους Λ. Νικολακοπούλου. Αθηναΐς, 210 3480.080
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
12°
