Θυμάσαι μια σκηνή στους «Αδιάφθορους» στην οποία ο Αλ Καπόνε, παρακολουθεί όπερα κλαίγοντας; Ο διάσημος ηθοποιός Ρόμπερτ ΝτεΝίρο, συγκινήθηκε με τους «Παλιάτσους» στην ταινία του 1987, εμείς θα μείνουμε αδιάφοροι; Μία από τις πιο σημαντικές όπερες στην ιστορία της διεθνούς λυρικής σκηνής, αποβιβάζεται στην Αθήνα από την «Όπερα της Βαλίτσας».
Η όπερα «Pagliacci», όπως είναι ο πρωτότυπος Ιταλικός τίτλος, είναι από τις πιο δημοφιλείς συνθέσεις της εποχής. Μέσα σε διάστημα 3 ημερών από την πρώτη παρουσίαση, η επιτυχία των Παλιάτσων ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Άφησε στον Λεονκάβαλο μια κληρονομιά που τον ακολούθησε σε όλη την πορεία της ζωής του, με αποτέλεσμα οι υπόλοιπες όπερες του να παραμένουν στην αφάνεια. Το έργο πλαισιώνεται από τον πρόλογο και δύο πράξεις, διαρκεί 65 λεπτά και ακόμα και σήμερα, κάνει τον γύρο του κόσμου σε μεγάλες διεθνείς σκηνές.
Ο Ρουτζέρο Λεονκάβαλο παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ιταλική σκηνή, τον έρωτα έξω από τα όρια του ρομαντικού. Η ιστορία των Παλιάτσων ξεκινά ως αντίδραση του Λεονκαβάλο στον Βάγκνερ και την ρομαντική ιταλική όπερα. Νέα δεδομένα εισάγονται στην τέχνη της εποχής, σε μια ιστορία που ακουμπάει τα όρια της πραγματικότητας. Μια σχέση στις συμβάσεις της καθημερινής ζωής, μια αιματοβαμμένη ερωτική ιστορία που εκτυλίσσεται στα τέλη της δεκαετίας του 1860 στο χωριό Μοντάλτο της Καλαβρίας, ανήμερα της εορτής της Κοίμησης της Θεοτόκου.
Το πιο σημαντικό έργο του, αφορά την τραγική ιστορία του Κάνιο, επικεφαλής του θιάσου της commedia dell’ arte. Ο ήρωας της όπερας είναι ο παλιάτσος Κάνιο, που πρέπει να κάνει το κοινό να γελάει, ενώ ο ίδιος βράζει μέσα του αφού έχει πληροφορηθεί την απιστία της γυναίκας του, η οποία υποδύεται την Κολομπίνα. «Ridi Pagliacco!», «Γέλα Παλιάτσο» τραγουδά ο άτυχος Κάνιο, που γελάει εξωτερικά ενώ εσωτερικά κλαίει λίγο πριν … έρθει η τραγική λύση του δράματος. Tα όρια μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας, θολώνουν επικίνδυνα.
Για την όπερα της Βαλίτσας, όλο και κάτι έχουμε ακούσει. Σκηνικά και κοστούμια που χωρούν (συμβολικά) σε μια βαλίτσα, απρόσμενοι χώροι και ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Πρόκειται για μια δράση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, που εγκαινιάστηκε το 2011 και σκοπό έχει να φέρει το λυρικό θέατρο κοντά στους ανθρώπους, και να γοητεύσει το νέο κοινό μυώντας τους στον λυρικό κόσμο της όπερας, που είτε λόγω απόστασης είτε λόγω ελλιπούς πληροφόρησης, δεν έχουν επιχειρήσει να δουν μια παράσταση όπερας.
Την παράσταση σκηνοθετεί ο Ισίδωρος Σιδέρης, με τα εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Κατρανίτσα και τον Φρίξο Μόρτζο στο πιάνο. Συμμετέχουν και καταξιωμένοι Μονωδοί της ΕΛΣ. Η εκδήλωση εντάσσεται στο πρόγραμμα «Ταξίδι προς το Κέντρο του Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νίαρχος» στο οποίο συμμετέχει η Δημοτική Βιβλιοθήκη Φιλοθέης Ψυχικού. Υλοποιείται με την αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νίαρχος σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή και Future Library και την υποστήριξη της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος καθώς και του Οργανισμού Κοινωνικής Αλληλεγγύης- Προστασίας Πολιτισμού και Αθλητισμού ΟΚΑΠΑ του Δήμου Φιλοθέης- Ψυχικού.
Είσοδος ελεύθερη, με δελτία προτεραιότητας, τα οποία θα διανέμονται μία ώρα πριν την έναρξη της παράστασης στην είσοδο του Θεάτρου. Η παράσταση παρουσιάζεται με υπέρτιτλους στα ελληνικά.
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
12°
