Θεατρο - Οπερα

10 λόγοι για τους οποίους πρέπει να φύγει ο Γιώργος Λούκος

10 χρόνια στο τιμόνι του Φεστιβάλ Αθηνών είναι αρκετά;

4741-35213.jpg
Δημήτρης Μαστρογιαννίτης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
117391-262000.jpg

Απάντησε στα δημοσιεύματα που τον φέρουν κακοδιαχειριστή πως όλα αυτά για τα οποία κατηγορείται έχουν να κάνουν με τις προηγούμενες διοικήσεις και πως όταν ενημερώθηκε ‒πολύ πριν όλα αυτά δουν το φως της δημοσιότητας‒ άσκησε αγωγές. Κάποιοι επιμένουν να δημιουργούν θόρυβο ζητώντας, χωρίς να το λένε ανοιχτά, την απομάκρυνσή του. Μήπως γιατί…

1. Άλλαξε τη φυσιογνωμία του Φεστιβάλ και από Φεστιβάλ των ατζέντηδων έγινε Φεστιβάλ της πρωτοπορίας. Άρα συνέβαλε στην κρίση αφού έχασαν τα κέρδη τους γραφεία που είχαν το Φεστιβάλ μαγαζάκι τους.

2. Έφερε παραστάσεις που δεν είχαν ενδιαφέρον για τις κοσμικές σελίδες, αλλά για τις σελίδες του πολιτιστικού ρεπορτάζ, αναγκάζοντας τους κοσμικούς να φύγουν για διακοπές μια ώρα νωρίτερα.

3. Πρόσθεσε στους χώρους του Φεστιβάλ ένα βιομηχανικό χώρο που δεν είχε τίποτα το γκλάμορους, παρά μόνο αγαπήθηκε από ένα τελείως καινούργιο ανήσυχο κοινό που είναι ή νιώθει νέο.

4. Αρνήθηκε την ελληνική παράδοση, που με τόσο κόπο και εκλογές χτίστηκε, και θέλει έναν καλλιτεχνικό διευθυντή να κάνει χάρες στους φίλους των πολιτικών.

5. Μας υποχρέωσε να δούμε καλλιτέχνες όπως η Αριάν Μνουσκίν, η Πίνα Μπάους, ο Οστερμάγιερ, ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι, οι Rimini Protokoll και πολλούς άλλους ενώ ήμασταν ήσυχοι και ευχαριστημένοι με την ντόπια παραγωγή και την εσωστρέφειά μας.

6. Εμπιστεύτηκε σε νέους δημιουργούς την πρώτη τους σκηνοθετική απόπειρα, ενώ παραχώρησε ακόμη και τον ιερό χώρο της Επιδαύρου, αψηφώντας την αρχή που έθεσαν οι ιεροφάντες του χώρου πως με τα αρχαία κείμενα ασχολούνται μόνο όσοι είναι συμμαθητές τους ή έχουν συνεργαστεί μαζί τους τουλάχιστον επί 20 χρόνια.

7. Έδωσε το χώρο της Επιδαύρου για να ανέβουν σύγχρονα έργα (π.χ. «Ευτυχισμένες ημέρες» με τη Φιόνα Σο) κάτι που έκανε τον Σοφοκλή, τον Ευριπίδη και τον Αισχύλο να γυρνούν στον τάφο τους (πάντα σύμφωνα με τους ιεροφάντες).

8. Άνοιξε το δρόμο ώστε η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών να κάνει ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα∙ να είναι αυτονόητες οι επιλογές του Χουβαρδά όταν ανέλαβε το Εθνικό∙ να αναλάβουν οι Τσινικόρης και Αζάς την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού ανεβάζοντας την πίεση σε σοβαρούς στυλοβάτες του θεατρικού καθεστώτος.

9. Διευκόλυνε τους Έλληνες «αντιγραφείς» σκηνοθέτες, που πλέον δεν χρειαζόταν να ξενιτευτούν για να δουν τον… καινούργιο τρόπο που θα σκηνοθετήσουν.

10. Άλλαξε τη ματιά μας βλέποντας παραστάσεις οι οποίες έγιναν μέτρο σύγκρισης και δεν μπορούμε χρόνια τώρα να ξεχάσουμε. Eνδεικτικά, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε…


2015: «Mies Julie», Baxter Theatre Center

2014: «Όλος ο ουρανός πάνω στη γη (Το σύνδρομο της Γουέντυ)», Ανχέλικα Λίντελ - Atra Bilis Teatro

2013: «Δανιήλ Χαρμς, The Old Woman», Robert Wilson - Mikhail Baryshnikov - Willem Dafoe

2012: «Δεσποινίς Ζυλί», Schaubuehne Berlin - Κέιτι Μίτσελ

2011: «Ριχάρδος Γ», Σαμ Μεντες

2011: «Ναυαγοί της τρελής ελπίδας (Αυγές)», Θεάτρο του Ήλιου/ Αριάν Μνουσκίν

2010 «Nefés», Χοροθέατρο του Βούπερταλ-Pina Baus

2009: «Radio Muezzin», Stefan Kaegi - Rimini Protokoll

2008: Αφιέρωμα στον Μωρίς Μπεζάρ, Μπαλέτο του Τόκυο - Συλβί Γκιλλέμ - Laurent Hilaire, Manuel Legris

 2007: Συναυλία Fairuz

(Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν την αποπομπή του κ. Λούκου από τον υπουργό Πολιτισμού)

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Κράτα με: Ο Βασίλης Μυριανθόπουλος σκηνοθέτησε θέλοντας να ακουστεί το κείμενο
Κράτα με: Ο Βασίλης Μυριανθόπουλος σκηνοθέτησε θέλοντας να ακουστεί το κείμενο

Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει

Κερδίστε 15 διπλές προσκλήσεις για τον Δον Κάρλος στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Κερδίστε 15 διπλές προσκλήσεις για τον Δον Κάρλος στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.