Τι ακριβώς, έχει να μου πει ένα ψάρι; Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει το όνειρο που είδε ένας σολομός και πως είναι δυνατόν να συναντήσει κανείς μέσα στο βυθό εμβληματικές προσωπικότητες της ιστορίας, όπως τον Φρόϋντ και την Μαρία-Τερέζα;
Σε όλα αυτά τα ερωτήματα μπορείτε να βρείτε μία εξαιρετικά ιδιοφυή και ενδιαφέρουσα απάντηση, αν παρακολουθήσετε την παράσταση το “Όνειρο του Σολωμού” στο Bios κάποιο από τα επόμενα Δευτερότριτα.
Ο σολωμός είναι ένα ψάρι μεσαίου μεγέθους που ανήκει στην οικογένεια των σολομονιδών. Γεννιέται σε γλυκά νερά και στη συνέχεια μετακινείται στον ωκεανό. Όταν ενηλικιωθεί σταματά να τρώει και επιστρέφει πίσω στα ρυάκια και λίμνες όπου γεννήθηκε για να αναπαραχθεί. Τα περισσότερα ψάρια πεθαίνουν μετά την αναπαραγωγή, ενώ λίγα επιστρέφουν στον ωκεανό. Μέσα από αυτό το παράδοξο ταξίδι λοιπόν, γνωρίζουμε τον Διονυσάκι που συναντά ένα σωρό ενδιαφέροντα πλάσματα στην πορεία του προς την εκπλήρωση του “σκοπού της ζωής του”, ώστε να αρχίσει να αμφιβάλλει για το αν είναι πράγματι αυτή η αποστολή του.
Το έργο κινείται σε δύο άξονες: την προσωπικότητα και του Διονύσιου Σολωμού, πως ενηλικιώνεται και βρίσκει την ταυτότητά του, αυτή του ποιητή και τον κύκλο της ζωής ενός ψαριού, ειδικά αυτή του σολωμού που έχει αυτό το παράδοξο. Και, είτε το πιστεύετε, είτε όχι, οι αναλογίες ανάμεσα στις δύο ιστορίες είναι πολλές!
Πέρα λοιπόν, από το ότι ακούγονται στίχοι του κατά τη διάρκεια της παράστασης, η ποίηση του Σολωμού και συγκεκριμένα ο “Ύμνος εις την Ελευθερία” στάθηκε στην πραγματικότητα η αφορμή για αυτό το έργο. Η Φένια (Φένια Σχοινά) και η Μαριάννα (Μαριάννα Λιανού) συμμετείχαν σε ένα διαγωνισμό για νέους συγγραφείς, στον οποίο έπρεπε να επιλέξουν ένα στίχο από τον “Ύμνο εις την ελευθερία” και να δημιουργήσουν ένα μονόπρακτο. Μία μέρα, μετά από μία βόλτα στην ψαραγορά και έχοντας στον πάγκο της κουζίνας ένα σολωμό, θυμήθηκαν ένα στίχο του ποιητή -«Μου φάνηκε όπως μέσα σε όνειρο να μου κόβεται το μπράτσο»- και συνειρμικά σκέφτηκαν τον μπαλτά του ψαροπώλη και έτσι προτίμησαν να γράψουν για ένα ψαράκι που θα διαπνέεται, όμως από το σύμπαν και το έργο του εθνικού μας ποιητή.
Σε κείμενο Μαριάννας Λιανού και σκηνοθεσία Μαρίας Νικητοπούλου και Μάριου Ράμμου η παράσταση μας ταξιδεύει σε... βαθιά νερά και υδρόβιες περιπέτειες και μας εισάγει σε έναν ονειρικό κόσμο, που θα μπορούσε, ωστόσο, να είναι πέρα για πέρα αληθινός.
Όπως και τα περισσότερα θεατρικά πράγματα σ' αυτή τη χώρα, η ιστορία του Διονύση είναι ένα no budget story. “Παρατήρησα όμως ότι όσο το κυνηγούσα, τόσο περισσότερο οι άλλοι κοντοστέκονταν να ακούσουν” και έτσι σιγά-σιγά το project πλαισιώθηκε από πολύτιμους συνεργάτες όπως τον Κλείτο Κυριακίδη, που δημιούργησε τα υπέροχα βίντεο που προβάλλονται κατά τη διάρκεια της παράστασης, τον Σπύρο Λιβάνη που παίζει live επί σκηνής και την υπέροχη Nalyssa Green που κάνει την πλανεύτρα μέδουσα σε ένα από τα βίντεο.
Η ιστορία ενηλικίωσης ενός ψαριού και το ταξίδι του προς τον προορισμό του, ίσως να είναι απλώς μια σουρεαλιστική ιστορία, ίσως όμως, να έχει να μας πει πολλά και για εμάς τους ίδιους. Όπως λέε και ο Διονύσης, προς το τέλος της πορείας του: “Γρήγορος σαν αστραπή γύρισε στον εαυτό του και τον γνώρισε”.
Σύλληψη: ομάδα 9 παρά (Φένια Σχοινά - Λιανού Μαριάννα)
Κείμενο: Μαριάννα Λιανού
Σκηνοθεσία: ομάδα 9 παρά, Μαρια Νικητοπούλου, Μάριος Ράμμος
Σκηνογραφία: Μάριος Ράμμος
Μουσική επιμέλεια - live επί σκηνής: Σπύρος Λιβάνης
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
18°
