Εδώ και λίγες εβδομάδες, δύο βιντεάκια έχουν ανέβει στο youtube που μεταδίδονται από στόμα σε στόμα (από msg σε msg). Δύο τραγούδια, μία κοπέλα και οι φίλοι της. Τρυφερά και αστεία, πολύ αστεία, φτιαγμένα τόσο αυθόρμητα που θέλεις να μπεις κι εσύ στην παρέα τους στο επόμενο γύρισμα. Όπως καταλαβαίνουμε θα υπάρξουν κι άλλα τέτοια βίντεο.
Η νεαρή που ερμηνεύει και έχει γράψει και τους στίχους είναι η ηθοποιός Φωτεινή Αθερίδου, κόρη του Θοδωρή Αθερίδη, αλλά με ένα πολύ ανεξάρτητο, προσωπικά δικό της ταμπεραμέντο και χιούμορ. Η Φωτεινή παίζει φέτος μαζί με τον πατέρα της στη σύγχρονη ελληνική –και εντελώς Αθηναϊκή– κωμωδία «Δοξαπατρή» που ανεβαίνει στο Μικρό Παλλάς.
Πέρα από τα προφανή, ζητήσαμε να μάθουμε και μερικά πράγματα περισσότερα από τη νεαρή ηθοποιό.
Ποια είναι η Φωτεινή Αθερίδου; Ζητάμε βιογραφικό και άλλες χρήσιμες ή όχι πληροφορίες.
Αποφοίτησα από το Θέατρο Τέχνης το 2012. Το πρώτο πράγμα που έκανα μετά, ήταν το «Supernova» – δύο έργα μαζί ενωμένα σε μια παράσταση. Tο ένα το είχα γράψει εγώ και το άλλο ο Βασίλης Μαυρογεωργίου. Mε τον Βασίλη και τα παιδιά που παίζαμε σε αυτή την παράσταση, παίξαμε και την επόμενη χρονιά στο Κακογιάννη στο «Γκιγιόμ Γλυκειά μου» σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη. Ήταν πολύ ωραία αρχή, ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπούσα και που ένιωθα σαν το σπίτι μου. Μετά ήμουν στο «Συρανό» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, στο «Με τα δόντια» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου, στο «Χάνσελ και Γκρέτελ, το μυστικό του σοκολατόδεντρου» σε σκηνοθεσία Σταύρου Στάγγου και τώρα στο Μικρό Παλλάς. Επίσης είμαι Σκορπιός, είμαι κουφή από το αριστερό αφτί, και πίνω 5, 6 κόκα κόλες zero τη μέρα!
Μιλήστε μας για τα δύο τραγούδια-βίντεο που βλέπουμε στο youtube σε στίχους δικούς σας και μουσική του Στάμου Σέμση. Πώς προέκυψαν; Θα κυκλοφορήσουν και σε άλλη μορφή; Τα βίντεο πώς γυρίστηκαν;
Είχα φάει ένα κόλλημα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και κότσαρα στο Facebook συνέχεια διάφορα τραγουδάκια που έγραφα έτσι σαν καθημερινό συνήθειο και για να περνάει η ώρα στο σπίτι. Τον Στάμο δεν τον ήξερα προσωπικά, μας έφερε σε επαφή ένας κοινός φίλος. Είναι ένας απίστευτος μουσικός κι ένας χαλαρός άνθρωπος, ο οποίος ενδιαφέρθηκε να συνεργαστεί μαζί μου κι είμαι πολύ τυχερή για αυτό. Είπαμε «πάμε να κάνουμε την πλάκα μας» κι αυτό κάνουμε βασικά. Χαλαρά και στο στούντιό του, γράφει μουσική για όσο περισσότερα τραγούδια, φέρνουμε φίλους που γουστάρουν να τα τραγουδήσουν, τα γυρίζουμε με μια κάμερα εκεί στον καναπέ του και τα ανεβάζουμε youtube. Δεν ξέρουμε που θέλουμε να πάμε, ούτε και θέλουμε να αλλάξει η αρχική μας πρόθεση. Θέλουμε να είμαστε εμείς, να κάνουμε αυτό που λαχταράει η βλακεία που έχουμε στον εγκέφαλο, κι από εκεί και πέρα αν αυτό βρει κι ανταπόκριση ακόμα καλύτερα! Εννοείται θα υπάρξουν κι άλλα, ακόμα δεν αρχίσαμε… μουχαχα.
Τραγουδίστρια, στιχουργός, ηθοποιός, κιθαρίστας ή ντράμερ;
Αχ, μακάρι να ήμουν ντράμερ!! Πάρα πολύ σέξι είναι αυτό. Αλλά όχι, ηθοποιός είμαι μάλλον, γενικά θα θελα να μπορώ να είμαι κι ό,τι μου ’ρθει…
Ποια δουλειά του μπαμπά σας αγαπάτε περισσότερο;
Έχω τεράστια αδυναμία σε πάρα πολλά έργα που έχει γράψει όπως το «Μια μέλισσα τον Αύγουστο», το «Από έρωτα», το «Από μακριά. Αλλά σίγουρα αυτό που παίζουμε τώρα στο Μικρό Παλλάς το αγαπώ ακόμα παραπάνω γιατί το είδα κι από μέσα το «Δοξαπατρή».
Πώς προέκυψε η ηθοποιία; Είναι γονίδιο ή μπήκατε από μικρή στα βάσανα;
Γονίδιο δεν ξέρω αν είναι. Ξέρω ότι είχα πολλούς λόγους από μικρή να θαυμάζω τους γονείς μου κι όσο κι αν στην εφηβεία μου προσπαθούσα να διαφοροποιηθώ, κατάλαβα ότι τζάμπα το κάνω, πως χάνω το χρόνο μου για να αποδείξω ότι είμαι η κοπέλα που πάει κόντρα στην οικογένειά της και δεν παρασύρεται. Πόσο ψέμα. Παρασύρθηκα, τους ζήλεψα για την ευτυχία που είχαν κάνοντας αυτή τη δουλειά και ήθελα απλά κι εγώ. Κι είμαι περήφανη για αυτό, γιατί γενικά είμαι πολύ αντιδραστικός χαρακτήρας. Πώς και δεν έφτιαξα μια ολόκληρη ζωή κάνοντας κάτι που δεν αγαπώ, ούτε κι εγώ ξέρω. Φτηνά τη γλίτωσα.
Τι συμβαίνει στο έργο «Δοξαπατρή»;
Δυο οικογένειες είναι. Εφτά άνθρωποι, σε δύο διαμερίσματα της ίδιας πολυκατοικίας στο Κολωνάκι. Ο καθένας με το πρόβλημά του, με τα θέματά του, με αλήθειες που καλείται να αντιμετωπίσει. Είναι ένα πολύ ανθρώπινο έργο, γι’αυτό μ αρέσει. Έχει μια γνησιότητα, και μια αλήθεια τρομερά αφοπλιστική. Βλέπεις τον εαυτό σου. Οι θεατές ταυτίζονται με όλους τους ρόλους, δεν υπάρχει καλός και κακός σ’ αυτό το έργο, σωστός και λάθος. Υπάρχει μόνο ό,τι και στη ζωή: ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί.
Ποια η σχέση σας με την οδό Δοξαπατρή που υπάρχει στην περιοχή του Λυκαβηττού;
Μια φορά πέρασα καταλάθος, όταν χάσαμε τον προσανατολισμό μας με το μηχανάκι του Ελευθερίου ενώ προσπαθούσαμε να πάμε στη Δεξαμενή για τη φωτογράφηση της παράστασης.
Τι άλλο σχεδιάζετε να κάνετε μέσα στους επόμενους μήνες;
Έχω γράψει ένα έργο το οποίο θα ανεβάσω με φίλους, κατά πάσα πιθανότητα δεύτερη σεζόν.
Το «Δοξαπατρή» παίζεται στο Μικρό Παλλάς (Αμερικής 2, στοά Σπυρομήλιου)
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Κείμενο – σκηνοθεσία: Θοδωρής Αθερίδης
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Κοστούμια: Άγις Παναγιώτου
Σχεδιασμός φωτισμών: Χρήστος Τζιόγκας
Μουσική επιμέλεια: Θοδωρής Αθερίδης
Video παράστασης: Θοδωρής Αθερίδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Αγνή Χιώτη
Βοηθός σκηνογράφου: Γιώργος Θεοδοσίου
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ: Θοδωρής Αθερίδης, Πέμη Ζούνη, Ρένια Λουιζίδου, Λευτέρης Ελευθερίου, Ευαγγελία Συριοπούλου, Φωτεινή Αθερίδου και ο Γιόσι (Γιάννης Πάτσης)
Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων:
Τετάρτη & Κυριακή: 20:00
Πέμπτη & Παρασκευή: 21:00
Σάββατο: 18:00
Σάββατο: 21:00
Κρατήσεις – αγορά εισιτηρίων: Στο τηλέφωνο 2111000365 & στο www.ticket365.gr
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
16°
