Οι Rotleess Roots φτιάχνουν στη Στέγη μια σχεδία και χορογραφούν το άγνωστο μέλλον της Ευρώπης. Η Λίντα Καπετανέα μάς επιβιβάζει, λίγο πριν ξεκινήσει...
Οι Rotleess Roots φτιάχνουν στη Στέγη μια σχεδία και χορογραφούν το άγνωστο μέλλον της Ευρώπης. Η Λίντα Καπετανέα μάς επιβιβάζει, λίγο πριν ξεκινήσει…
Στο κέντρο της καινούργιας παράστασης των Rootless Roots είναι η έννοια της Ευρώπης και ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ένα θέμα που το δουλεύουν τα τελευταία δύο χρόνια. Όπως κάνουν πάντοτε με τις δουλειές τους έχει προηγηθεί ενδελεχής έρευνα που αφορά στην καταγωγή του μύθου, αλλά και στο όνομα της «Ευρώπης» ‒ απο πού προήλθε, ετυμολογικά και σημειολογικά. Σχετίζοντας τη λέξη με τη σημασία της, ψάχνοντας συνδέσεις με την πραγματικότητα που περιγράφει, θέλησαν να διερευνήσουν την έννοια της ευρωπαϊκής ταυτότητας, τις ευρωπαϊκές αξίες. Στην πορεία προέκυψε και ο τίτλος της παράστασης. «Το Europium είναι το χημικό στοιχείο ευρώπιο (EU63), ένα στοιχείο ασταθές, που όταν βγει στο περιβάλλον μεταβάλλεται και αλλοιώνεται».
Κατά τη διάρκεια των προβών, ερευνώντας γεγονότα τα οποία συνέβησαν, προστέθηκε και ένα τρίτο στοιχείο το οποίο αξιοποιήθηκε στην παράσταση, η Σχεδία της Μέδουσας, μια πραγματική ιστορία που αφορά στο ναυάγιο της Μέδουσας, όταν ένα πλοίο προσάραξε σε ύφαλο ανοιχτά των ακτών της Δυτικής Αφρικής εξαιτίας λανθασμένων χειρισμών του κυβερνήτη του. Στις 5 Ιουλίου του 1816, 147 άτομα επιβιβάστηκαν από το πλοίο σε μια αυτοσχέδια σχεδία· σχεδόν όλοι πέθαναν στις 13 μέρες που μεσολάβησαν μέχρι τον εντοπισμό τους• είχαν προβεί σε κανιβαλισμό.
Είναι πολλοί οι συσχετισμοί με το παρόν που μπορεί να κάνει κανείς, αλλά από μόνη της η σχεδία που παραδέρνει στη θάλασσα έχει σαφείς παραπομπές. «Με τη σχεδία θέλαμε να μιλήσουμε για τους πρόσφυγες με έναν έμμεσο τρόπο. Είναι κάτι που μας απασχολεί, που το βλέπουμε συνέχεια στις ειδήσεις, έπρεπε να το αποκωδικοποιήσουμε λίγο διαφορετικά. Για μένα προσωπικά η σχεδία συμβολίζει την ίδια την Ευρώπη που πλέει σε αχαρτογράφητα νερά, πάνω σε κάτι που δεν έχει στέρεα βάση. Υπάρχει ένας καπετάνιος, ή πολλοί, που δεν ξέρω ακριβώς αν γνωρίζουν τι κάνουν. Όποιος όμως δεν διαβάσει την περιγραφή της παράστασης θα αντιληφθεί τη σχεδία σαν αναφορά στους πρόσφυγες – το κείμενο, το οποίο λέει ένας από τους χορευτές, είναι τόσο ειρωνικό που δεν αφήνει περιθώρια. Μας απασχολεί πολύ το θέμα της ευρωπαϊκής ταυτότητας, αλλά είπαμε από την αρχή με τον Josef ότι το θέμα είναι τόσο μεγάλο που μας ξεπερνά, δεν γίνεται να ολοκληρωθεί σε μια παράσταση. Όσο για τη σχεδία, είναι ένα γεγονός που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Και σήμερα υπάρχει κανιβαλισμός με διαφορετικό τρόπο, αλλά υπάρχει και ελπίδα, μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες, από μας εξαρτάται και από τους κυβερνήτες…»
Info: Europium. Σύλ.-Σκην.: Λίντα Καπετανέα - Jozef Fruček. Ερμηνεύουν: Μanuel Ronda, Jacob Ingram Dodd, Κωνσταντίνα Ευθυμιάδου, Paul Blackman, Λίντα Καπετανέα. Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Λεωφ Συγγρού 107-109, 2109005800, 29/10 - 1/11 20.30. 30/10, Συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές μετά την παράσταση.
Παίζοντας με τους RootlessRoot
Το Fighting Monkey είναι μια τεχνική που μας βοηθάει να καταλάβουμε ποιοι είμαστε και πώς μπορούμε να εξελιχθούμε ως άνθρωποι μέσα στο σύγχρονο γεμάτο άγχος και δυσκολίες περιβάλλον που καλούμαστε να ζήσουμε. Είναι μια μορφή εκπαίδευσης μέσα από το παιχνίδι και ασκήσεις σε ζευγάρια που μας μαθαίνει να είμαστε δημιουργικοί σε ό,τι κάνουμε και ικανοί να στεκόμαστε απέναντι στις δυσκολίες που συναντάμε.
«Τα σεμινάρια Fighting Monkey στηρίζονται σε παιχνίδια και σε partening και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς το αντιλαμβάνονται οι έφηβοι (13 -17 ετών). Είναι η πρώτη φορά που απευθυνόμαστε αποκλειστικά σε εφήβους. Μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα να δούμε πώς αντιλαμβάνονται το σώμα τους και τη σχέση τους με τον εαυτό τους, πώς μπορούν να είναι δημιουργικοί κάτω από ένα “καλό” άγχος. Επίσης, πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση ανάλογα με το αν χάνουν ή αν κερδίζουν. Γιατί δεν μπορείς μόνο να κερδίζεις στη ζωή, πρέπει και να χάσεις. Μας ενδιαφέρει η όλη διαδικασία ανάμεσα στα δύο».
Ακούγεται σαν αυτό που έχουμε ανάγκη, με βάση αυτό που ζούμε τώρα… Ακριβώς, το ζητούμενο είναι να καταφέρουμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και να βρούμε έναν τρόπο να συνεχίσουμε ενεργοποιώντας τη δύναμή μας και ανακαλύπτοντας ποιοι είμαστε.
Info: 31/10, 7, 14 & 21/11 (€36 και για τις 4 συναντήσεις)
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
Ο ράπερ μιλάει για την απόφασή του να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει ξανακάνει, το θεατρικό σανίδι, στο ψυχολογικό θρίλερ που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Αγοράς
Η παράσταση του Γιάννη Χουβαρδά αποτελεί το τελευταίο μέρος της σκηνοθετικής του τετραλογίας, με την οποία ολοκληρώνει την προσωπική του διερεύνηση πάνω στη σχέση θεάτρου και κινηματογράφου
12°
