Στο «Road Trip3» της Βιολέττας Γύρα
Το θέατρο γκαζώνει. Το έργο παίζεται μέσα σε αυτοκίνητα που κινούνται στην πόλη. Δέστε τις ζώνες σας.
![107628-239510.jpg 107628-239510.jpg](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2015/09/15/107628-239510.jpg)
Ιδιαίτερη σχέση είχα από μικρή με το αυτοκίνητο. Ο πατέρας μου συμμετείχε και σε ράλι – μου το έδινε να οδηγήσω. Με σημάδεψε επίσης ένα αυτοκινητικό ατύχημα που είχα λόγω ολισθηρότητας του δρόμου – είδα όλη μου τη ζωή σε τρέιλερ. Ήταν λίγο αφού είχα αποφοιτήσει από το Εθνικό Θέατρο. Δυόμισι εβδομάδες μετά πούλησα το αυτοκίνητο και βρέθηκα με open ticket στην Αμερική. Ξεκίνησα στο Actors Studio το μεταπτυχιακό μου για να μείνω τελικά Αμερική δέκα χρόνια. Μερικές από τις εικόνες που κρατάω είναι να ταξιδεύω οδικώς, μόνη μου, Νέα Υόρκη-Μόντρεαλ.
>> Στην Ελλάδα, χρόνια μετά, αρρωσταίνω μια μέρα και ως κλασική Ελληνίδα ζητάω περίθαλψη στο πατρικό σπίτι. Είναι μεσημέρι, εγώ ξαπλωμένη στον καναπέ, κι όταν έρχεται η μητέρα να ρωτήσει πώς είμαι, θυμάμαι να απαντώ: “Μαμά, θα κάνω ένα έργο που θα λέγεται Road Trip, θα συμβαίνει σε 4 αυτοκίνητα, οι οδηγοί θα είναι 4 διαφορετικοί χαρακτήρες. Το κοινό δεν θα είναι παθητικό, αλλά θα παρεμβαίνει στις ιστορίες των οδηγών…” Ανέπτυξα όλο το κόνσεπτ! Επισημαίνω πως πιο πριν είχα ακούσει όλο το soundtrack της διαδρομής. Ο ένας οδηγός θα άκουγε Τσιτσάνη και θα ήταν ταξιτζής, η άλλη οδηγός κλασική μουσική και θα ήταν διανοούμενη. Η μητέρα μου νόμιζε πως παραληρούσα από τον πυρετό κι εγώ είχα βρει το project της ζωής μου.
>> Στο πρώτο Road Trip χρησιμοποιήσαμε δικά μας αυτοκίνητα και δύο της Mini Cooper, χορηγία. Βάση των απαντήσεων που έλαβα μέσω ερωτηματολογίων για το κοινό μπήκα στην περιπέτεια του δεύτερου RT αναζητώντας περισσότερες χορηγίες, που είχαν να κάνουν με: αυτοκίνητα, βενζίνη, ξενοδοχεία για τη μεταφορά του project στην επαρχία, διατροφή κ.λπ. Με τόσο περιορισμένες θέσεις είναι ευνόητο πως το στοίχημα δεν βγαίνει διαφορετικά. Τέσσερα αυτοκίνητα με τέσσερις επιβάτες-θεατές συν ο ηθοποιός-οδηγός, με δύο διαδρομές την ημέρα, κάνεις το λογαριασμό και βγάζεις το κόστος – φέτος έχουμε κι ένα αυτοκίνητο της Chevrolet που χωράει επτά άτομα μέσα, εκτός των αυτοκινήτων που μας παραχώρησε η SSangYong. Είναι δύο μόνο διαδρομές την ημέρα, γιατί απαιτείται μεγάλη προσοχή από τον ηθοποιό – πρέπει να οδηγεί και ταυτόχρονα να υποδύεται. Ο κάθε ρόλος κουβαλάει πίσω μια ολόκληρη ζωή. Φτιάχνουμε κανονικά βιογραφικά, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι ερώτηση θα δεχτείς από τους συνεπιβάτες-κοινό. Άρα πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα.
>> Κινούμαστε γύρω από την Ακρόπολη. Όλα συμβαίνουν τώρα και σήμερα. Ο πρώτος οδηγός έχει την ευθύνη, όλα τα αυτοκίνητα πάνε κομβόι και αν τυχόν αυτό σπάσει έχουν οριστεί σημεία στάσεων και συναντήσεων. Έχουμε μετρήσει πόσο κρατούν τα φανάρια, τι ώρα περνούν τα σκουπιδιάρικα, προσπαθούμε να προβλέψουμε το κάθε τι που μπορεί να συμβεί, αλλά ο δρόμος πάντα φέρνει και απρόοπτα. Το θέμα είναι πώς θα εντάξουν οι οδηγοί τη χρονοκαθυστέρηση μέσα στο χρόνο της παράστασης.
>> Η σεναριακή δομή του Road Trip 3 είναι διαφορετική σε σχέση με τα άλλα δύο. Εδώ παίζω με δίπολα: μαζί-μόνος, παρουσία-απουσία, θάνατος-ζωή. Στους οδηγούς δημιουργείται ένα δίλημμα και ζητούν από το κοινό να τους βοηθήσει προκειμένου να πάρουν την απόφαση. Υπάρχει όμως και ένας πέμπτος ρόλος που δρα σαν το φύλακα-άγγελο/διάβολο και τους συναντά στη διαδρομή. Οι θεατές κάνουν μια διαδρομή 12 λεπτών σ’ ένα αυτοκίνητο και μετά αλλάζουν αδηγό. Αφού περάσουν και από τους 4 οδηγούς –προσπαθούμε αυτή η αλλαγή να γίνεται μέσα σε ρεαλιστικές συνθήκες– μια συνολική σκηνή οδηγεί στο φινάλε. Το θεατρικό και το πραγματικό εδώ ταυτίζονται. Σ’ αυτή την παράσταση έχουμε και ένα μηχανάκι που μας παραχώρησε η Kymco, όπου ο Δημήτρης Λιόλιος θα το οδηγεί, και εκτός του ρόλου του θα ελέγχει ταυτόχρονα το δρόμο ώστε να ειδοποιήσει αν κάτι πάει στραβά και να πάω εγώ με το αυτοκίνητο της παραγωγής. Tα logistics είναι απίστευτα: από τη χαρτογράφηση κάθε πόλης, μέχρι τα τηλεφωνήματα που πρέπει να χτυπήσουν στη σωστή ώρα.
>> Κάθε μέρα της “παράστασης” κάτι γίνεται. Στη Θεσσαλονίκη ένας θεατής τραγουδούσε σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής ό,τι γούσταρε· στο Road Trip 2 μία από τους οδηγούς άνοιγε το παράθυρο και φώναζε “είμαι έγκυος!”, μέχρι που μια μέρα βγήκαν δύο στο μπαλκόνι και φώναξαν “ακόμη να γεννήσεις;”. Οι ηθοποιοί την ώρα που οδηγούν έχουν τύχει γνωστούς τους. Οι τελευταίοι τούς κορνάρουν ή τους απευθύνονται με το πραγματικό όνομά τους ενώ εκείνοι υποδύονται ένα ρόλο.
>> Όλες οι ηλικίες έχουν περάσει από το Road. Μια γιαγιά είχε έρθει στο τέλος κλαίγοντας να με ευχαριστήσει για την εμπειρία. Μια κυρία, μια άλλη φορά, έκλεισε όλα τα αυτοκίνητα για να γιορτάσει με τις 15 φίλες της τα γενέθλιά της!
>> Παρολίγο να ματαιωθεί αυτό το Road Trip εξαιτίας όλων αυτών που έγιναν το καλοκαίρι, αλλά είπα στον εαυτό μου “the show must go on”. Ειδικά αυτή την περίοδο δεν πρέπει να σταματάμε! Είμαι βέβαιη πως θα πάμε καλά και η επιτυχία θα επαναληφθεί. Απ’ όσο γνωρίζω δεν υπάρχει κάτι ανάλογο στον κόσμο, παρά μόνο δίνονται κανονικές παραστάσεις μέσα σ’ ένα λεωφορείο ή βαγόνια. Την άνοιξη θα το ανεβάσω στο Μόναχο με Γερμανούς ηθοποιούς, ήδη έχει μεταφραστεί, και ευελπιστώ να επιστρέψει πάλι τον Μάιο στην Αθήνα. Αμέσως μετά γκαζώνουμε για Θεσσαλονίκη (8-11/10) και Βόλο (14-17/10)...
Info: 22/9 - 4/10. Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Βιολέττα Γύρα. Κείμενα: Γιάννης Ζευγώλης, Γιάννης Ράγκος. Παίζουν: Κύνθια Βουκουβαλίδου, Αστέρης Κρικώνης, Δημήτρης Λιόλιος, Θοδωρής Σμέρος, Έλενα Τυρέα. €12, Απαραίτητη η έγκαιρη κράτηση (15 θεατές ανά παράσταση): 6949679113. Η A.V. είναι χορηγός επικοινωνίας.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Όσα πρέπει να ξέρετε για τη διανομή των δωρεάν εισιτηρίων, τη μέρα και την ώρα
Κι αν τα σκυλιά αναλάμβαναν δράση; Καταιγιστική πλοκή και ευαίσθητη ματιά
Το ανσάμπλ της Κομεντί Φρανσέζ επιστρέφει στην Επίδαυρο με το νέο έργο του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ της Αβινιόν. Ποια είναι, λοιπόν, αυτή η Εκάβη που δεν είναι η Εκάβη;
Και ακόμα: «Τα σκυλιά» και «Ετυμολογίες» στο Φεστιβάλ Αθηνών, «Θεόφιλος sold» από την Όλια Λαζαρίδου και το πολυταξιδεμένο «Lemon»
Το Θεσσαλικό Θέατρο εμπιστεύεται τα ηνία του θεσμού στο νέο αίμα του ελληνικού θεάτρου
Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος παρουσιάζει την αριστοφανική κωμωδία σε σκηνοθεσία - απόδοση του Γιάννη Κακλέα
Είδαμε τη «Μήδεια» του Σάιμον Στόουν στο θέατρο Παλλάς, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου
Εντυπώσεις από την παράσταση σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, με τους Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο Γιώργο Χρυσοστόμου και άλλους εξαιρετικούς ηθοποιούς
Οι μοναδικές λυρικές βραδιές και το ντοκιμαντέρ που θα προβληθεί
Μιλήσαμε για τον ρόλο του ως Αργκάν στην περιοδεία της παράστασης «Ο κατά φαντασίαν ασθενής», το θέατρο και τη δύσκολη απόφαση που έχει πάρει μέχρι τώρα στην καριέρα του
Σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα και με τον Μάνο Βακούση στον πρωταγωνιστικό ρόλο, το ΚΘΒΕ «κατηφορίζει» στην Επίδαυρο
Μισός αιώνας (και βάλε) Σταμάτης Φασουλής και ό,τι συμβαίνει στην επιθεώρηση θα έχει πάντα το στίγμα του
Ο μεγάλος σκηνοθέτης μάς μιλά για την Ορέστεια που παρουσιάζει στην Επίδαυρο
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά μιλάει για τη νέα του παράσταση-πλατφόρμα
Και ακόμα: «Μήδεια» στο Παλλάς, «Ηρακλής μαινόμενος» στο Κηποθέατρο Παπάγου, Yamammoto Noh Theatre στο Σχολείον της Αθήνας, 3 δουλειές της bijoux de kant
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιώργος Κουμεντάκης παρουσίασε το νέο, φιλόδοξο, πολυσυλλεκτικό και ευρείας απεύθυνσης πρόγραμμα
Καθώς η «Amalia Melancholia» έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, η συγγραφέας του βιβλίου «Ο κήπος της Αμαλίας» (εκδόσεις Πατάκη) γράφει για τη «βασίλισσα των φοινίκων»
Τι κάνουν ο βραβευμένος σεναριογράφος και η καταξιωμένη ηθοποιός στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής; Τους ζητήσαμε να αποκωδικοποιήσουν τις «Ετυμολογίες», αυτή τη διαφορετική παράσταση-«ημερίδα»
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.