Το Rēs Ratio Network είναι ένα δίκτυο καλλιτεχνών που δημιουργήθηκε το 2014, ώστε να ελκύσει δημιουργούς με κοινή αφετηρία την έρευνα στην παραγωγή έργων παραστασιακής τέχνης και σκηνικής γραφής. Με βασικό πυρήνα τους Άρη Σερβετάλη, Έφη Μπίρμπα, Μιχαήλα Πλιαπλιά και Νίκο Ηλία και με σημείο εκκίνησης το έργο «Σωσίας» (Θέατρο Ροές, 2014-15), το Rēs Ratio Network επιζητεί να διαμορφώσει μια συνθήκη ικανή να δώσει στους δημιουργούς τη δυνατότητα να αναπτύξουν, κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής περιόδου, μια διαλεκτική σχέση μεταξύ τους και να παρουσιάσουν τα έργα τους στο κοινό.
11 Oκτωβρίου 2015 - Απρίλιος 2016
Kινητήρας / ΕΚ ΠΛΗΞΗ - Το δικό μου Ψάρι
Η ΕΚ ΠΛΗΞΗ μπαίνει μέσα στο σχολείο ξαφνικά, εκεί που τα παιδιά δεν το περιμένουν και λειτουργεί με τη «δύναμη φυσικού φαινομένου» με αποτέλεσμα να μπορεί να εντυπωθεί στις μνήμες των παιδιών και να τους αλλάξει την καθημερινότητα, εμπνέοντας κέφι και όρεξη. Σκοπός της είναι να βγάλει τα παιδιά από την πλήξη της σχολικής ρουτίνας και να τα φέρει κοντά στη σωματικότητά τους μέσα από θέματα που μας απασχολούν όλους - μικρούς και μεγάλους.
Το έργο είναι εμπνευσμένο από το παραμύθι των αδελφών Γκριμ, ο Ψαράς και η Γυναίκα του και εξερευνά τις έννοιες και τις σχέσεις της απληστίας και της απώλειας. Μέσα από τη γλώσσα του σώματος, τα παιδιά παρακολουθούν μια ιστορία που αφηγείται την ανάγκη του ανθρώπου για όλο και περισσότερα υλικά, το θυμό του όταν τελικά τα χάνει, αλλά και το πραγματικό του σάστισμα όταν έρχεται ο πραγματικός θάνατος, η πραγματική απώλεια.
Σύλληψη: Αντιγόνη Γύρα
Ομάδα σκηνοθεσίας-χορογραφίας: Αντιγόνη Γύρα, Johnny O., Ιωάννα Καμπυλαυκά
Παίρνουν μέρος σε διπλή διανομή: Johnny O., Ανθή Θεοφιλίδου, Κάντυ Καρρά, Κωστής Δασκαλάκης ή Άρτεμις Λαμπίρη, Βλάσης Πασιούδης, Λία Χαμηλοθώρη, Βασίλης Γιαννέλος
16 Oκτωβρίου 2015 – Nοέμβριος 2015
Vasistas - DOMINO
Μια βουβή χορογραφία για το παρόν που μας διαφεύγει και για το αόριστο μέλλον. Το Domino πραγματεύεται το θέμα της επιδημικής κατάρρευσης, μιας αλυσιδωτής αντίδρασης που οδηγεί σε γενικευμένη κατάσταση «επείγοντος», εστιάζοντας στους επιζώντες. Η δραματουργία βασίζεται στο έργο του Ευγένιου Ιονέσκο «Παιχνίδια σφαγής», εφαρμόζοντας στο έργο τους ιδιαίτερους αφηγηματικούς κώδικες και τη σκηνική γλώσσα που εξελίσσει η ομάδα τα τελευταία χρόνια. Στη σκηνή εναλλάσσονται στιγμιότυπα, θραυσματικά ταμπλώ ενός κόσμου όπου το τέλος πλησιάζει, όπου άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με το κενό. Με τρόπο επείγοντα, παράλογο και νοσταλγικό.
«Όταν είσαι στα σκατά ως το λαιμό, δεν μένει παρά να τραγουδάς». Σάμουελ Μπέκετ
«Θα τον ακολουθούσαν και στον γκρεμό, θα 'πεφταν και στη θάλασσα αν τους το ζητούσε- είπε. Και θα τραγουδούσαν εν χορώ, φτάνει να'χαν εκείνον για να τους διευθύνει. Ήταν και πολύ φιλόμουσοι όλοι τους- είπε».
Χάρολντ Πίντερ (Απόσπασμα από το έργο)
Το έργο του Χάρολντ Πίντερ αποτελεί μια κρυπτογραφημένη παραβολή για τη συναίνεση στη βία, για την υπακοή και την ατομική ευθύνη. Στο μέσον ενός τόπου, δύο ηθοποιοί-αφηγητές κατοικούν μια φαινομενικά ασφαλή, αλλά και αυστηρή συνθήκη ενώ σταδιακά εγκλωβίζονται μέσα σε μνήμες από οδυνηρά γεγονότα. Ο τόπος γίνεται αναπόδραστος και οι δυο φωνές είναι υποχρεωμένες να φτάσουν μέχρι το τέλος. Η παράσταση επιχειρεί να αναδείξει τη δραματουργία του Πίντερ μέσα απο τη διερεύνηση της διαστολής και της συστολής του χρόνου, μέσω της επιλεκτικής κίνησης και της απόλυτης ακινησίας, μέσω της μουσικότητας του κειμένου και παρεμβάλλοντας, σ’ αυτή τη θεατρική «διφωνία», φωνές από τον πόνο της ανθρωπότητας.
Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Ερμηνευτές: Χρήστος Λούλης , Εύη Σαουλίδου
21 Νοεμβρίου 2015 - Απρίλιος 2016
Έφη Μπίρμπα - Τα ωραία χέρια μας
Στο έργο του Ευθύμη Φιλίππου η εργασία επικεντρώνεται στη σύνθεση εικόνων που ανασύρονται από περιοχές μνήμης κατά τη μυσταγωγική και καθαρτήρια συνάντηση προσώπων γύρω από την τελετουργία ενός νεκρικού συμποσίου. Ένα πέρασμα μέσα από συμπεριφορικά πρωτόκολλα που συνδέουν τη χωμάτινη σύσταση με το ιερό της ύπαρξης. Μια καλλιτεχνική διάδραση, μ' ένα κείμενο που δομείται και συναρθρώνεται μέχρι την πρώτη παρουσίαση του έργου.
Ο πρώην γιατρός που αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέατρο, οι πετυχημένες παραστάσεις, οι διακρίσεις και το νέο του έργο στο θέατρο του Νέου Κόσμου
Το έργο του Τζέφρι Ναφτς, εντασσόμενο στην γκέι δραματουργία, διαθέτει μια στιβαρή, αν και πλέον κλασική, δομή, αλλά κυρίως θίγει ζητήματα που η τρέχουσα δραματουργία σπάνια τολμά να θίξει
Το έργο της Μάρτα Μπαρσελό αποτυπώνει τη διαδρομή της σχέσης «μητέρας-κόρης», μετά την ανατρεπτική απόφασή τους να εφαρμόσουν τους όρους ενός άρρηκτου συμβολαίου
12°
