Γνωστή ως ιδρυτικό μέλος των Sonic Youth, ενός από τα πιο επιδραστικά γκρουπ της μουσικής ιστορίας, η Κim Gordon διανύει μία από τις πιο δημιουργικές της περιόδους. Λίγο πριν αλλάξει πόλη μετακομίζοντας από τη Νέα Υόρκη στο Λος Αντζελες, θα εκθέσει μέρος της δουλειάς της σε Νέα Υόρκη και Αθήνα.
Για περισσότερο από τριάντα χρόνια η Κim Gordon δημιουργεί σε ένα ευρύτερο καλλιτεχνικό πεδίο: τέχνη, design, μόδα (Χ-Girl), μουσική και κινηματογράφος/βίντεο ως ηθοποιός και σκηνοθέτρια, κριτικός στο «Artforum International Magazine». Τα έργα της έχουν παρουσιαστεί μεταξύ άλλων στην 303 Gallery (Νέα Υόρκη), στην Gagosian Gallery (Λονδίνο), στο Μουσείο Künstlerhaus (Αυστρία). Παράλληλα τον Φεβρουάριο του 2015 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Girl in a Band» από τoν εκδοτικό οίκο Dey Street Books (Harper Collins). O τίτλος προέρχεται από ένα στίχο του τραγουδιού «Sacred Trickster» από το τελευταίο άλμπουμ των Sonic Youth «Τhe Eternal»: What’s it like to be a girl in a band?/ I don’t quite understand.
Η έκθεση «Noise Name Paintings and Sculptures of Rock Bands that are broken up» στην Αθήνα περιλαμβάνει μια επιλογή από τα «Noise Νame Paintings» της, μαζί με μια σειρά νέων έργων, και εντάσσεται στο πλαίσιο της συνεργασίας του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ με το Μουσείο Μπενάκη για την ανάδειξη νέων, ρηξικέλευθων και πρωτότυπων κατευθύνσεων της σύγχρονης καλλιτεχνικής πρακτικής. Η αίθουσα του Κεντρικού Κτηρίου του Μουσείου Μπενάκη θα μετατραπεί με τα έργα της Kim Gordon σε ένα είδος μνημείου για ιστορικά noise συγκροτήματα που δούλεψαν γύρω από τη δυσαρμονία, ένα μουσικό στοιχείο που ανάγεται στην τέχνη του θορύβου όπως παρουσιάστηκε στο μανιφέστο του φουτουριστή ζωγράφου και συνθέτη Luigi Russolo.
Με την ευκαιρία της έκθεσης, είχαμε μαζί της μία τηλεφωνική συνομιλία.
Διανύεις μια δημιουργική περίοδομε εκθέσεις των έργων σου, την πρώτη σου αυτοβιογραφία και ένα νέο μουσικό σχήμα.
Η αλήθεια είναι ότι οι Body/Head δεν είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Αυτό που κυρίως θέλω είναι να δημιουργώ visual art.
Τι σημαίνει τέχνη;
Δεν ξέρω, διαφυγή... Ένας τρόπος για να δημιουργείς κάτι νέο με έργα που στέκονται σιωπηλά αντανακλώντας μια δική σου οπτική.
Πώς διαφοροποιείται η υψηλή τέχνη από την ποπ κουλτούρα;
Όλα σχετίζονται με το context. Eιδικά για τη διάκριση του artistic και του non-artistic, της ποπ κουλτούρας και της high culture. Όλα σχετίζονται με τις ιδέες και πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ποπ κουλτούρα όπως ένας καλλιτέχνης σαν τον Jeff Koons, για παράδειγμα.
Τι είναι τα noise paintings που εκθέτεις στην Αθήνα;
Mια σειρά έργων που έκανα λίγα χρόνια πριν. H ιδέα ήταν να ξεκινήσω από κάτι στριφνό και ακατανόητο, όπως ένα noise συγκρότημα, και να το τοποθετήσω στον καμβά με τον τρόπο που το κοινό ταυτίζεται με ένα συγκεκριμένο γκρουπ αγοράζοντας ένα t-shirt. Oπότε το να έχεις τον πίνακα στο σπίτι σου είναι cool, με έναν τρόπο. Με τις κατασκευές που έκανα χρησιμοποιώντας ονόματα συγκροτημάτων που διαλύθηκαν, όπως οι Stooges και οι Public Image, διαμορφώνεται μια μακρόχρονη ιστορία που αποτελεί κομμάτι της avant garde.
Πόσο οργανική είναι η συνεργασία σου με τον Bill Nace μετά από τόσο μεγάλο διάστημα που ήσουν μέλος των Sonic Youth;
Είναι μια αρκετά οργανική συνεργασία, είμαστε φίλοι, βγαίνουμε έξω μαζί, μας ενδιαφέρουν παρόμοια πράγματα και είχαμε συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν, οπότε ξέρουμε καλά ο ένας τον άλλο. Τα τραγούδια των Body/Head εξελίσσονται συνεχώς καθώς έχουν μεγάλη αυτοσχεδιαστική ελευθερία, οπότε ποτέ δεν είναι τα ίδια σε κάθε μας εμφάνιση.
Tι θυμάσαι από την προηγούμενη παραμονή σου στην Αθήνα;
Να κοιτάζω τη θάλασσα, αυτή η αίσθηση μου έχει μείνει πιο έντονα.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι γυναίκα στην τέχνη;
Όπως σε ό,τι κι αν κάνεις, αν είσαι γυναίκα, είναι διαρκώς κοντά η αίσθηση του πολίτη δεύτερης κατηγορίας. Πάντα είναι δύσκολο να επιβιώσεις σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο.
Πώς ήταν η ατμόσφαιρα στο ξεκίνημά σας στη Νέα Υόρκη;
Δεν ήταν τόσο μια ενιαία σκηνή, ήταν η περίοδος που τελείωνε το no wave, μουσικοί σαν το Glenn Branca (σ.σ. Aμερικανός συνθέτης της avant-garde) έκαναν νέα σχήματα με ορχήστρες, έκλεινε το Mudd club και το Tier 3… δεν υπήρχε μια δυνατή downtown σκηνή.
Είχατε την υποψία ότι γράφατε κομμάτι της ιστορίας;
Δεν το σκεφτόμασταν πολύ. Αυτό που θέλαμε είναι να γράφουμε μουσική που ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά δεν κάναμε ποτέ τίποτε με συγκεκριμένο σκοπό.
Ποια είναι η πρώτη σου εικόνα από τα προεφηβικά χρόνια στην Καλιφόρνια;
Να κολυμπάω στην ακτή.
Ποιο είναι το underground σήμερα;
Δεν έχω ιδέα, δεν είμαι η πιο κατάλληλη για να απαντήσω. (γέλια)
Δεν είσαι;
Δεν ξέρω, είναι τόσο πολλά τα είδη της μουσικής και τόσα τα έργα που γράφονται σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Ποια ηθοποιό θα επέλεγες να παίξει τον εαυτό σου;
Καλή ερώτηση. Την Chloë Sevigny. (γέλια)
Τι έμαθες από την κόρη σου, Coco;
Δεν ξέρω, έχει μια καλή σχέση με το φίλο της, που είναι πολύ υγιής. Είναι πάντα ο εαυτός της, είναι δυνατή και ξεροκέφαλη μερικές φορές.
Πώς βλέπεις τη χρήση των social media;
Πολύς κόσμος και εγώ μαζί είμαστε υπερβολικά εθισμένοι σε αυτά. Έχουν θετικά και αρνητικά...
Τι χρησιμοποιείς περισσότερο;
Instagram κυρίως και Τwitter.
Μελωδία ή θόρυβος;
Μου αρέσουν και τα δύο, νομίζω πως είναι ιδανικό να τα κοντράρεις.
Σου λείπει η Sonic Youth περίοδος;
Όχι.
Τι ακολουθεί;
Δύο εκθέσεις. Mία στη Nέα Υόρκη και μία στην Αθήνα. Παράλληλα, μετακομίζω σύντομα στο Λος Άντζελες.
Εγκαίνια: Παρασκευή 12/6. Oι πόρτες του μουσείου θα ανοίξουν στις 20.00 και θα τηρηθεί αυστηρά η σειρά προτεραιότητας. Ως 30/8. Τετ.-Παρ. 09.00-17.00, Πέμ., Σάβ. 09.00-24.00 (Δευτ., Τρ. κλειστά)
Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων, η Kim Gordon θα παρουσιάσει μουσική performance με τους Body/Head.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
13°
