Σωτήρης Ντούβας – Keep calm & play the drums

Φωτογραφίες: Χρήστος Διαμάντης

Ο Σωτήρης Ντούβας δείχνει να ισορροπεί ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους την ίδια στιγμή. Ζει ταυτόχρονα σε δύο πόλεις και παίζει ταυτόχρονα σε πέντε μπάντες. Τον συναντάμε στις συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Φοίβου Δεληβοριά αλλά και σε μικρά καφέ σε τζαζ κουατρέτα. Πολύπλευρος, ταλαντούχος, μαλωμένος με τη σοβαροφάνεια. 

Στα τύμπανα σήμερα ο Σωτήρης Ντούβας…

Κατάγεσαι από μουσική οικογένεια; Πώς πρωτοασχολήθηκες με τη μουσική και πώς τελικά επέλεξες τα drums;

Παρόλο που κατάγομαι από πολυμελή οικογένεια και έχοντας μεγαλώσει μαζί με 2 γονείς, 5 αδέρφια, αγόρια όλα, και 2 θείες, δεν υπήρξε καμία μουσική επιρροή γιατί η ίδια η οικογένεια ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από φιλόμουση. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου ο μεσαίος στη σειρά αδερφός μου κοιμόταν στο σαλόνι, το οποίο δεν είχε ούτε στερεοφωνικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο συγκεκριμένο σπίτι βασίλευε η ηρεμία και η γαλήνη.Το πρώτο ερέθισμα έγινε στο γυμνάσιο όταν άκουσα το «Nevermind» των Nirvana. Ο ήχος των τυμπάνων και ο τρόπος που ενορχηστρώνονταν στα τραγούδια με είχε κερδίσει από την πρώτη στιγμή σε τέτοιο βαθμό που τα τραγουδούσα όλα με το στόμα, όπως είναι παιγμένα στο άλμπουμ. Αργότερα άρχισα να κοπανάω το κρεβάτι και τα μαξιλάρια και να παίζω πάνω από το δίσκο όλα τα κομμάτια με τη σειρά, ακριβώς όπως τα έπαιζε ο Dave Grohl, με στόχο να μην κάνω ούτε ένα λάθος. Δεν άργησε ο καιρός να με πάρει ένας φίλος μου και να πάμε σε ένα στούντιο όπου κάτι γνωστοί του είχαν πρόβα και έπαιζαν και τραγούδια Nirvana. Όταν έφυγε ο Ντράμερ τους κάθισα στα ντραμς και έπαιξα το Breed μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, όπου μετά μου πρότειναν να παίξω σε κάποια δικά τους κομμάτια. Από εκείνη την ημέρα κατάλαβα ότι θα διεκδικούσα καθημερινά τέτοια συναισθήματα με όσο το δυνατόν περισσότερη ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μου.

Έχει υπάρξει η εικόνα να παρακολουθείς στην τηλεόραση ή στο YouTube κορυφαίους drummer και να παίζεις air drums; Ποιους θαύμαζες και θαυμάζεις;

Το air drumming έχει υπάρξει μόνο με audio υλικό στην ηλικία των 14 μέχρι 16 και αυτό επειδή το YouTube όταν δημιουργήθηκε ήμουν ήδη στην Ολλανδία φοιτητής ντραμς στο τζαζ τμήμα και με απασχολούσαν αλλά πράγματα. Οι μουσικοί και οι μπάντες που θαύμαζα και συνεχίζω και θαυμάζω μέχρι και τώρα είναι άπειροι, όποτε θα αναφέρω αυτούς που θαυμάζω τη συγκεκριμένη περίοδο και είναι οι John Coltrane, Miles Davis, Kurt Rosenwinkel, Jeff Watts, Eric Harland, Mark Guliana, Avishai Cohen, Thelonious Monk, Stanton Moore, Medeski Martin & Wood, Tyler the Creator, Tyga, Busta Rhymes, Beyoncé, Nicki Minaj και όσοι ξέχασα.

Το χειμώνα που μας πέρασε έπαιξες σε αρκετές ευρωπαϊκές πόλεις στην περιοδία με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ποιες είναι οι βασικές διαφορές που εντόπισες στο κοινό, στους χώρους που έγιναν οι συναυλίες, στη διοργάνωση.

Η μόνη διαφορά που εντόπισα στην ευρωπαϊκή περιοδεία με τον Θανάση βρίσκεται στους χώρους που παίξαμε και στον ηχητικό εξοπλισμό που είχε ο κάθε χώρος για εμάς. Μαγαζιά όπως το «Koko» στο Λονδίνο , το «SO36» στο Βερολίνο και το «Paradiso» στο Άμστερνταμ δεν χρειάζονται ιδιαίτερη σύσταση... Το κάθε ένα από αυτά φιλοξενεί ως πολιτιστικό κέντρο εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες τον χρόνο, όπως επίσης και συγκροτήματα τα οποία έχουν γράψει ιστορία στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Οι κονσόλες, τα μηχανήματα, τα μόνιτορς, τα ντραμς και οτιδήποτε άλλο είχε να κάνει με εξοπλισμό ήταν πολύ καλύτερα από αυτά στην Ελλάδα, όπως επίσης και ο ήχος. Όσον αφορά τη διοργάνωση και το κοινό δεν παρατήρησα κάποια διαφορά γιατί και τα δυο παραπάνω αποτελούνταν από Έλληνες.

Πέρα από ταλαντούχος, είσαι και αρκετά τυχερός που παίζεις σε διάφορα σχήματα. Σε γενικές γραμμές πώς είναι τα πράγματα για τους επαγγελματίες μουσικούς; Κάνουν και δεύτερο επάγγελμα, όπως συχνά οι νέοι ηθοποιοί;

Δεν θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου τυχερό επειδή παίζω με τα συγκεκριμένα σχήματα τα τελευταία χρόνια. Πιστεύω ότι οι τυχεροί άνθρωποι ακολουθούν υποσυνείδητα μερικές βασικές αρχές στη ζωή τους, οι οποίες τους δημιουργούν καλή τύχη. Όταν λοιπόν ακολουθήσουμε αυτές τις αρχές μπορούμε να βελτιώσουμε το βαθμό καλοτυχίας που μας παρουσιάζεται στην ζωή. Το παραπάνω σε συνδυασμό με εντατική ενασχόληση, καθημερινή μελέτη ωρών για μεγάλο χρονικό διάστημα και κάνοντας υπομονή σε όλα τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα που σου προκαλεί μια τέτοια κατάσταση, αυξάνουν τις πιθανότητες να έρθεις σε επαφή με κάποιους ανθρώπους που θα σου προτείνουν δουλειά ή θα σου δώσουν μια ευκαιρία να υπάρχεις στη σκηνή. Μερικές από τις αρχές που μπορείς να εξασκήσεις για να προσελκύσεις καλοτυχία είναι να φροντίζεις και να προσεχείς το ένστικτό σου, να περιμένεις να συμβούν καλά πράγματα και να μεγιστοποιείς τις πιθανότητες για μια ευκαιρία. Όταν ζεις σε μια χώρα που το Υπουργείο Πολιτισμού δεν αναγνωρίζει τη λαϊκή (και παραδοσιακή) μουσική και τα όργανά της, όπως επίσης και τα πτυχία των ωδείων είναι κάτι σαν βεβαιώσεις και δεν αναγνωρίζονται πουθενά στον κόσμο ως ισότιμα πανεπιστημιακού χαρτιού, τότε ο μουσικός πρέπει να μάθει να βασίζεται στον εαυτό του. Από εκεί και πέρα, αν δεν βγαίνει οικονομικά θα βρει και δεύτερη δουλειά. Αυτό εξαρτάται από πολλά... Σε όλα όμως πρέπει να αναζητάει την ισορροπία η οποία στο τέλος αυτή θα είναι που θα του αποφέρει την ευτυχία και όχι τα χρήματα. Έχουν υπάρξει πολλές φορές που σκέφτηκα ότι θα ήμουν πιο χαρούμενος αν έκανα μια άσχετη δουλειά και έπαιζα ντραμς σαν να είναι το χόμπι μου, γιατί έτσι θα διατηρούσα την σχέση μου με το όργανο αγνή και ξεκάθαρη.

Είσαι επιρρεπής ή πειθαρχημένος στην καθημερινότητά σου;

Υπάρχει η άποψη πως αν θέλεις να είσαι ελεύθερος πρέπει να μάθεις να πειθαρχείς. Έτσι θα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, όπου θέλεις με όποιον θέλεις, αρκεί να μη βλάπτεις το συνάνθρωπο σου, τα ζώα και το περιβάλλον. Όλο αυτό θα σε βοηθήσει να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, επαγγελματίας, μουσικός, η οτιδήποτε άλλο έχεις επιλέξει να γίνεις. Ασπάζομαι την προσωπική επιλογή του καθένα αλλά ταυτόχρονα σκέφτομαι και τα όρια του να είμαι καλύτερος άνθρωπος, μουσικός ή οτιδήποτε άλλο... Πάντοτε υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Γιατί λοιπόν να αναβάλω την προσωπική μου ευχαρίστηση προκειμένου να πετύχω ένα στόχο που δεν έχει τέλος; Υπάρχει μια περίεργη σχέση ανάμεσα σε αυτά που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε. Είναι πολύ εύκολο, στρέφοντας την προσοχή μας σε κάτι συγκεκριμένο να μην αντιληφθούμε ουσιώδη πράγματα που εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας. Δεν μου αρέσει να είμαι πειθαρχημένος όσον αφορά την καθημερινότητά μου και εξαιτίας μιας πρόσφατης ανάλυσης που έχω κάνει, ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι επειδή είμαι συναισθηματικά αυθόρμητος άνθρωπος. Η αυτοπειθαρχία έχει να κάνει με την επίτευξη κάποιου βραχυπρόθεσμου ή μακροπρόθεσμου στόχου, άρα έχει να κάνει με τη λογική. Τα αυθόρμητα συναισθήματα δεν έχουν λογική γιατί είναι πάντα αληθινά.

Γιατί ο Φοίβος Δεληβοριάς σε λέει τρολ;

Η λέξη τρολ ειπώθηκε για μένα από το στόμα του Φοίβου όταν είχαμε συναυλία στην Πάτρα στο αγαπημένο μου στέκι, «Το Χασομέρι». Οι γονείς μου και η νονά μου προσκάλεσαν σε τραπέζι τον Φοίβο, όπως επίσης και το Πράγμα (Κωστής Χριστοδούλου). Οι δυο τους είχαν ξετρελαθεί με το κρέας, μέχρι που ο Φοίβος από περιέργεια ρώτησε την μητέρα μου πού το βρήκε. Εκείνη την στιγμή η μητέρα μου αποκάλυψε ότι ήταν ο παππούς μου και πως είχε φυλάξει ένα κομμάτι από το στήθος του στην κατάψυξη για τα Χριστούγεννα αλλά δεν άντεξε και το μαγείρεψε για την ειδική αυτή περίσταση. Αμέσως μετά ο Φοίβος σταμάτησε να τρώει λέγοντας ότι εχει γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και επειδή τραγουδάει μετά δεν πρέπει να φάει άλλο, ενώ αντίθετα το «πράγμα» έφαγε δεύτερο πιάτο και πήρε και take away λίγο από το πόδι για να το δώσει στην αγαπημένη του ανιψιά. Καπάκι χτύπησε το κινητό του πατέρα μου και ο ίδιος μιλούσε άπταιστα νορβηγικά. Ο Φοίβος τότε με κοιτάει και μου λέει «τι γλώσσα είναι αυτή; Γιατί μιλάει έτσι ο πατέρας σου» του απαντώ ότι είναι νορβηγικά και του εξηγώ πως ο πατέρας μου είναι Νορβηγός. Εκεί ήταν η στιγμή που με κοίταξε και φώναξε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των γονιών μου «ε είσαι τρολ».

Την ώρα που γίνεται η παρουσίαση των μουσικών στο τέλος του προγράμματος τα κορίτσια φωνάζουν λίγο παραπάνω όταν έρχεται η σειρά σου ή είναι ιδέα μου;

Αυτά κάνουν και είμαι μόνος μου τα τελευταία χρόνια. Αντί να μου αφήσουν ένα λουλούδι στα ντραμς ,Αντί να βρω ένα γράμμα στο αριστερό τσεπάκι της ζακέτας μου στα καμαρίνια.... Αντί να μου γράψουν με τα χνώτα τους στον καθρέφτη του βαν ενώ είμαι μέσα με κατοπτρική γραφή το τηλέφωνο τους... Οι ίδιες γυναίκες που φωνάζουν στο μέρος της παρουσίασης όταν έρχεται η σειρά μου , είναι αυτές που πάνε σε άλλες συναυλίες και κάνουνε το ίδιο όταν είναι η σειρά κάποιων άλλων μουσικών. Δεν είναι κατάσταση αυτή ... Έτσι δεν στεριώνουν με τίποτα. Εγώ δεν μπορώ να τις εμπιστευτώ όταν τις βλέπω να φωνάζουν και σε άλλους άντρες. Πρέπει να κατασταλάξουν κάπου … Είναι μπερδεμένες...

Περνάς τη ζωή σου μεταξύ Πάτρας και Αθήνας. Μένεις και εκεί και εδώ. Μέσα στην ίδια εβδομάδα μπορεί κάποιος να σε συναντήσει και εκεί και εδώ! Πως την παλεύεις αυτή την εναλλαγή και πρακτικά και συναισθηματικά;

Μεχρι στιγμής δεν έχω έρθει αντιμέτωπος με κομβικά ζητήματα όπως οικογένεια , παιδιά , "τι θα απογίνω μάνα μου" , να κάνω οικονομίες να αγοράσω εκείνο το σπίτι η να χτίσω το σώμα που πάντα ήθελα .Και λέω "μέχρι στιγμής" γιατί πότε δεν ξέρω αν θα είμαι ο ίδιος στο μέλλον. Η αλήθεια όμως είναι πως παρόλα αυτά η συγκεκριμένη ερώτηση μου φέρνει μελαγχολία. Μπορεί να φταίνε και τα μνημόνια , πότε δεν ξέρεις ... Πάντως θα ήθελα να είμαι σε ένα μπαλκόνι με θέα τον ειρηνικό ωκεανό και να κάθομαι με τα πόδια στο τραπέζι, να διαβάζω ένα βιβλίο, να νοιώθω μια γλυκιά γαλήνη και να είμαι χαρούμενος για την ζωή που έχω κάνει και αισιόδοξος για αυτή που θα έρθει στο μέλλον.

Έχω συνδυάσει την Πάτρα το μέρος που με ξεκουράζει σωματικά και πνευματικά και την Αθήνα το μέρος που δουλεύω. Αυτό μου εχει μείνει υποσυνείδητα τόσο που όταν πηγαίνω Αθήνα δεν βγαίνω σχεδόν ποτέ , κάνω τις πρόβες μου , τις συναυλίες μου και οτιδήποτε άλλο αφορά την μουσική. Όταν είμαι Πάτρα αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε ατέλειωτες διακοπές. Εκεί ασχολούμαι με πιο πολλές δραστηριότητες όπως μπιλιάρδο, skateboard , βγαίνω κάθε μέρα , κοιμάμαι λίγο, τρώω καλα, πηγαίνω σπίτι των γονιών μου και οτιδήποτε άλλο μπορώ να σκεφτώ να κάνω. Πιστεύω πως το Πάτρα - Αθήνα για μένα είναι όπως για έναν φυσιολογικό άνθρωπο να πηγαίνει στο περίπτερο να πάρει τσιγάρα. Επίσης εξαιτίας αυτού του δρομολογίου θα εκδοθεί ενα βιβλίο που θα βγάλω στο κοντινό μέλλον το οποίο θα αφορά τα ντραμς. Μέσα στο λεωφορείο έχω άπειρο χρόνο να βγάλω ασκήσεις για τους μαθητές και να φτιάξω το απαραίτητο υλικό που χρειάζεται κάποιος για να αρχίσει ντραμς. Υπάρχουν φορές που ανυπομονώ να ταξιδέψω με λεωφορείο για να γράψω ασκήσεις ή να κάνω δουλειά στο laptop. Έχει τύχει να επιλέξω λεωφορείο Πάτρα Θεσσαλονίκη για αυτο τον λόγο. Μπορούσα να πάω με το φορτηγάκι της εταιρείας αλλά ήξερα ότι εκεί μέσα το μόνο που θα έκανα ειναι να πείραζα τους μουσικούς που παίζουμε μαζί , να έπινα μπύρες και να κάναμε πάρτι.