Καθώς το μουσικό περιβάλλον μοιάζει συχνά σαν μια βρώμικη πόλη που δεν μαζεύουν τα σκουπίδια, αυτά που πετάνε όπου να ’ναι οι αγενείς, αμόρφωτοι και αγοραίοι κάτοικοί της… Καθώς η ενημέρωση έχει μπερδευτεί τόσο πολύ με το κουτσομπολιό για να ικανοποιήσει τα αχόρταγα ένστικτα φτηνιάρικων ανθρώπων και αντί να διευρύνει τους ορίζοντες και να προάγει την καλαισθησία πολτοποιεί και εξισώνει τα πάντα…
Καθώς η αρχαία τραγωδία και το «Άξιον εστί» μπλέκονται με τον Σάκη Ρουβά, συζητάμε για τους Pulp με αφορμή τη σύζυγο του υπουργού Οικονομικών, το ξέκωλο Miley Cyrus είναι τραγουδίστρια και η Madonna είναι ακόμη βασίλισσα της ποπ ενώ η Πάολα με τον Παντελίδη και τη Γωγώ Τσαμπά σηματοδοτούν την τρέχουσα ελληνική μουσική πραγματικότητα…
Καθώς πολλοί θεωρούν πως όταν λέμε σήμερα τζαζ εννοούμε τη Lady Gaga (έστω μαζί με τον Tony Bennett) και τον Michael Bubléκαι το «καλό» ελληνικό τραγούδι εκπροσωπείται επάξια από την Ελεονόρα Ζουγανέλη και τη Νατάσσα Μποφίλιου…Καθώς η μετριότητα στην Τέχνη και στην Πολιτική είναι πλέον η υπέρτατη αρετή και ημιμαθείς κριτικοί τέχνης και πολιτικοί αναλυτές την εκθειάζουν εκστασιασμένοι από το τίποτα που τους είναι τόσο οικείο…
Προσπαθώ να οχυρωθώ πίσω από τείχη φτιαγμένα από άλμπουμ που διασφαλίζουν αισθητική αξιοπρέπεια και αντέχουν στις –κατά κύματα– επιθέσεις ευτέλειας. Σε αυτό το διαρκή αγώνα επιβίωσης ήρθαν να μου συμπαρασταθούν μερικές ευγενέστατες και καλλιεργημένες κυρίες, με αισθητική υψηλού επιπέδου, με πραγματικό ενδιαφέρον και αγωνία για τη δουλειά τους, με επιβεβαιωμένο ταλέντο. Όχι, δεν μιλώ για κάτι αξιομνημόνευτο που θα μείνει στην ιστορία της ποπ κουλτούρας ή που θα ενισχύσει το (μικρό ή μεγάλο) μύθο τους. Όμως αυτό (ή κάτι σαν κι αυτό) είναι το δικό μου mainstream. Δίσκοι που έχουν φανερά εφόδια καλού γούστου, αισθητικής αξιοπρέπειας, σπουδαίους μουσικούς να παίζουν εξαιρετικά, ερμηνευτικές δυνατότητες αδιαμφισβήτητης αξίας, τραγούδια που δεν μπορεί να τα νικήσει ο χρόνος και που όλο μαζί αυτό το «πακέτο» μπορεί να κάνει καλή παρέα όταν θέλεις απλώς «κάτι να παίζει».
Cassandra Wilson - Coming Forth by Day
Ένα άλμπουμ αφιερωμένο στα τραγούδια της Billie Holiday με τρόπο που προσιδιάζει στο rock attitude και της Cassandra Wilson αλλά και της Lady Day. Γι’ αυτό καταφεύγει στην «ατμόσφαιρα Nick Cave» και συνεργάζεται με τον παραγωγό του Nick Launay αλλά και με το rhythm section των Bad Seeds (Martyn P. Casey και Thomas Wydler), τον κιθαρίστα Nick Zinner (Yeah Yeah Yeahs) ενώ εμπλέκεται και «η κινητή εγκυκλοπαίδεια» της αμερικάνικης μουσικής παράδοσης T Bone Burnett. Σε αυτό το μουσικό πλαίσιο η θαμπή, καπνισμένη φωνή και το cool ύφος δίνουν μια ενδιαφέρουσα νέα διάσταση στα γνωστά τραγούδια.
Dee Dee Bridgewater - Dee Dee’s Feathers
Σε διαρκή αναζήτηση και με ταλέντο τόσο πληθωρικό που πάντα ξεχειλίζει, η Dee Dee στρέφεται εδώ στην «αρχαία» παράδοση της τζαζ, δηλαδή στη Νέα Ορλεάνη, και με τη συμμετοχή του τρομπετίστα Irvin Mayfield και της New Orleans Jazz Orchestra διατρέχει με το ερμηνευτικό της ταμπεραμέντο τη μουσική ιστορία της πόλης απ’ όπου ξεκίνησαν όλα.
17°
