Μουσική με εικόνες και κινηματογράφος με ήχους. Το In-Edit International Music Documentary παντρεύει τις τέχνες και δημιουργεί το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό γεγονός της Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε από τη Βαρκελώνη το 2003 και έχει πλέον εξελιχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου. Από τις 23 μέχρι και τις 29 Απριλίου μουσικά ντοκιμαντέρ περνούν από τις οθόνες του ιστορικού κινηματογράφου «Ολύμπιον» στη Θεσσαλονίκη και μας γεμίζουν με φως, πληροφορίες και ξεχωριστούς ήχους.
Μετά από ένα πέρασμα που έκανε τον Φεβρουάριο στην Αθήνα, το In-Edit πάει Θεσσαλονίκη με ιδιαίτερη μουσική παρέα. Ο Freddie Mercury, οι Pulp, ο Nick Cave, ο Alice Cooper, οι Spandau Ballet, η Punk σκηνή της Washington Dc, οι Doors, οι Lamb of God και η Aretha Franklin είναι μερικοί μόνο από αυτούς που θα μας συντροφεύσουν. Όμως το φεστιβάλ δεν τελειώνει εδώ. Dj sets, μουσικά showcases, συναυλίες μαζί με το In-Edit Connect –που αποτελεί ένα professional event– ολοκληρώνουν το γεγονός το Σάββατο 25/6 που κλείνει με ένα μεγάλο πάρτι στο Μπορντελό, μετά την τελευταία προβολή του Freddie Mercury στις 29/4. Η A.V. θα είναι εκεί ως χορηγός επικοινωνίας.
Ο Κωνσταντίνος Κουλουζάκης είναι creative director της εταιρείας Parenthesis και ένας από τους βασικούς διοργανωτές του φεστιβάλ στην Ελλάδα. Του μιλήσαμε για να μάθουμε κάτι παραπάνω.
Τι είναι τελικά το «In-Edit» Festival που κάνει τη Θεσσαλονίκη να παραμιλάει;
Είναι ένα παγκόσμιο φεστιβάλ μουσικού ντοκιμαντέρ, που καταγράφει με την ίδια ειλικρίνεια τις στιγμές δόξας αλλά και τις εντάσεις, τις αποτυχίες, τις συγκινήσεις και τον παγκόσμιο χαρακτήρα της μουσικής, παρά την αλλαγή των αποχρώσεών της ανάλογα με τη χώρα, την πόλη ή τη γλώσσα. Δεν ξέρω αν κάνει τη Θεσσαλονίκη να παραμιλάει αλλά σίγουρα την κάνει να σιγοτραγουδάει. Όταν τα φώτα της αίθουσας χαμηλώνουν μένουν μόνο οι νότες και οι στίχοι, που αφηγούνται με μοναδικό τρόπο ιστορίες και συναισθήματα.
Πώς πήρες την πρωτοβουλία να αναλάβεις τη διοργάνωση (και τη δημιουργία) αυτού του φεστιβάλ;
Το φεστιβάλ ξεκίνησε πριν 13 χρόνια στη Βαρκελώνη, όπου βρισκόμουν για μάστερ και δουλειά. Οι ίδιες οι ταινίες με έπεισαν ότι πρέπει να μπει και η Ελλάδα στο χάρτη του In-Edit, αυτής της τεράστιας μουσικής πλατφόρμας. Μετά από κάποιες προβολές, λοιπόν, και κάποιες συναντήσεις στην Ισπανία αποφασίσαμε με τους συνεργάτες μου στην Parenthesis να κάνουμε το μεγάλο βήμα.
Γιατί «Ιn-Εdit»;
Γιατί είναι ιστορίες από το παρασκήνιο του μουσικού κόσμου. Βγαίνουν μέσα από την καρδιά, δεν φορμάρονται και δεν λέγονται για να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Μοιάζουν με ιστορίες που λες ένα βράδυ σε φίλους μετά από ποτό ενώ το ραδιόφωνο ακόμα παίζει. Είναι αυτές που ο σκηνοθέτης θα ήθελε να κόψει στο μοντάζ για να τις κρατήσει δικές του.
Τον Φεβρουάριο ήσασταν στην Αθήνα. Θα μας ξανάρθετε;
Εννοείται. Έγινε το πρώτο βήμα και σίγουρα θα επιστρέψουμε. Το κοινό της Αθήνας αλλά και οι επαγγελματίες αγκάλιασαν το φεστιβάλ. Ήδη έχουμε κλείσει το επόμενο γεγονός.
Αθήνα, Θεσσαλονίκη… Ενδεχομένως σκέφτεστε να συμπεριλάβετε και άλλες ελληνικές πόλεις στο φεστιβάλ;
Το σίγουρο είναι ότι το In-Edit θα παρουσιάσει ενδιαφέρουσες προτάσεις κατά τη διάρκεια όλης της χρονιάς τόσο μέσα από προβολές αλλά και με άλλους τρόπους που σύντομα θα ανακοινωθούν.
Τι θα δούμε στη Θεσσαλονίκη; Κάτι ιδιαίτερο που να έχεις ξεχωρίσει;
Τα περισσότερα από τα σημαντικά μουσικά ντοκιμαντέρ παγκοσμίως στις σκοτεινές αίθουσες του Ολύμπιον. Ο βασικός κορμός των ταινιών παραμένει ο ίδιος με την Αθήνα. Προσωπικά, η punk σκηνή της Washington Dc μέσα από το ντοκιμαντέρ «Salad Days» αλλά και η ταινία για τους Spandau Ballet είναι από τις αγαπημένες μου. Περιμένω εννοείται την προβολή έναρξης για τους Pulp.
Ντοκιμαντέρ και μουσική, πώς παντρεύονται αυτά τα δύο;
Το ίδιο το ντοκιμαντέρ σαν κινηματογραφικό είδος έχει ως βασικό συστατικό του την αλήθεια και την καταγραφή της. Νομίζω το μουσικό ντοκιμαντέρ αποτελεί μια προσπάθεια ανάδειξης της ψυχής του μουσικού κόσμου.
Τι να περιμένουμε από το «In-Εdit» festival στο μέλλον;
Σίγουρα ένα πλήρες ελληνικό διαγωνιστικό. Θέλουμε να προσφέρουμε στο κοινό ενδιαφέρουσες προτάσεις όλο το χρόνο. Προτεραιότητά μας είναι να κάνουμε σταθερά βήματα και να πετύχουμε την ολοκλήρωση της εμπειρίας του θεατή.
4°
